100-jarige man die uit het raam klom en verdween, De

****

recensie  De 100-jarige man die uit het raam klom en verdween

Explosief lekkere feelgoodfilm

door Joan Gebraad

De Zweedse regisseur Felix Herngren verfilmde de bestseller De 100-jarige man die uit het raam klom en verdween van Jonas Jonasson. Dat deed hij prima. Bereid je voor op een heerlijke feelgoodfilm met veel humor.  

In de eerste scène zien we de kwieke nestor Allan (Robert Gustafsson) een vos opblazen. Het schurftige dier heeft immers zijn kat gedood! Het beest knalt in honderd stukjes de hemel in. Dat zal hem leren! De toon is gezet.

Dingen opblazen
Na deze knaller belandt de bejaarde schelm in het bejaardentehuis. Een schelm is Allan zeker. Sinds zijn kinderjaren blaast hij graag dingen op. Soms pakt dat verkeerd uit: de auto van een dorpeling ontploft per ongeluk en het hoofd van het onbedoelde slachtoffer landt pardoes naast de jonge Allan. Soms is het resultaat gunstig, maar toch wel lichtelijk dubieus: wanneer Allan met een stel partizanen door Spanje banjert om de dictator Franco op te blazen, gaan de explosieven te vroeg af. Allans maten zijn dood, maar hij redt een man. Laat dat nu net Franco zijn. Na deze heldendaad worden de twee vrienden.

Recensie De 100-jarige man die uit het raam klom en verdween

Het bevalt Allen dan ook totaal niet tussen al die saaie, oude lieden. Terwijl de voorbereidingen voor zijn honderdste verjaardag in volle gang zijn, besluit Allen op avontuur te gaan. Hij stapt het raam uit. Dat is het begin van een absurde en humoristische roadtrip.

We volgen de avontuurlijke Allen tijdens zijn kleurrijke reis door Zweden met een paar bijzondere kompanen, op de hielen gezeten door een stel niet al te schrandere criminelen. Ook een lokale detective wordt op de zaak gezet. Hij kan echter zijn ogen al snel niet meer geloven wanneer hij het spoor van Allan begint te volgen. Een moord? Een olifant? Connecties met een gevaarlijke motorbende? Deze roadtrip wordt afgewisseld met beelden uit zijn bijzondere levensgeschiedenis. Die is al even bizar en kleurrijk als de roadtrip in het heden.

Grappig en verrassend
De 100-jarige man die uit het raam klom en verdween moet het niet hebben van maatschappelijke thema’s, filmische vernieuwing of baanbrekend plot. De verfilming bevat dezelfde absurde humor als de roman van Jonas Jonasson. Wie verwacht er nu dat een honderdjarige een koffer jat van een neonazi? Of tegen Stalin zegt dat Franco een mietje is, omdat echte mannen niet dansen, maar even later met de beruchte dictator zelf op zijn Russisch aan het hopsen is? Of op de vlucht slaat in een circuswagen met een gigantische olifant aan boord?

Verder is het geweldig leuk om te zien hoe Allan toevallig betrokken is bij allerlei belangrijke hoogtepunten uit de westerse contemporaine geschiedenis. Allan, niet Einstein, is het genie achter de atoombom. Hij zit aan tafel met John F. Kennedy’s rechterhand als deze wordt neergeschoten, spioneert zowel voor de Amerikanen als de Russen en ontmaskert een dubbelspion. In dit opzicht doet de film denken aan Forrest Gump.

Recensie De 100-jarige man die uit het raam klom en verdween

De film doet daarnaast vaak denken aan een detective. Als toeschouwer kijk je als het ware mee over de schouder van de politierechercheur die Allan moet zoeken. Hij representeert het dit-kan-niet-waar-zijn-gevoel van de kijker. Alles wat er gebeurt, hoe bizar soms ook, is met elkaar verbonden.

Zak onderuit en lach
Ook wat de rest aangaat is De 100-jarige man die uit het raam klom en verdween een prima film. De acteurs spelen goed en hebben duidelijk plezier. De muziek, die bij tijd en wijlen zelf ook grappig is, ondersteunt de gebeurtenissen goed. De beelden zijn mooi. Wat wens je nog meer? Zak onderuit, laat je verrassen en lach. Je moet weinig gevoel voor humor hebben wil je chagrijnig de bioscoop verlaten.

 

25 april 2014

 

MEER RECENSIES