Lunchbox

****

recensie  The Lunchbox

Gelukkige vergissing

door Wouter Spillebeen 

Toen Ritesh Batra in 2007 research deed voor een documentaire over Mumbais beroemde lunchdooskoeriers (dabbawala), besefte hij dat het onderwerp zich beter leent voor een speelfilm. The Lunchbox is een feelgoodfilm over de gevolgen van een zeldzaam verkeerde levering.  

Recensie The Lunchbox

De dabbawala staan er om bekend een bijna perfecte organisatie te hebben. Slechts één op zes miljoen lunches komt niet aan op de juiste bestemming. Huisvrouw Ila (Nimrat Kaur) maakt een fenomenale maaltijd voor haar man in de hoop zo zijn aandacht te trekken en hun huwelijk nieuw leven in te blazen. Maar de lunch die ze met zoveel liefde bereidt, komt terecht bij Saajan Fernandes (Irrfan Khan, Life of Pi), een weduwnaar die eenzaam zijn laatste dagen voor zijn pensioen slijt. Ila beseft dat haar lunchpakket bij de verkeerde man terecht is gekomen en stopt de volgende dag een briefje bij het eten. Wat begint met een heen en weer van haastig gekrabbelde briefjes, mondt gauw uit in het hoogtepunt van Saajans en Ila’s dagen. Saajan voelt weer een liefde die hij lange tijd miste en Ila krijgt de erkenning die ze niet kreeg van haar man. De twee worden belangrijk voor elkaar, zonder de ander ooit gezien te hebben.  

Humor
Hoewel de film is opgebouwd als een dramafilm, met een traag tempo en dramatische door pianomuziek ondersteunde voice-overs terwijl de briefjes gelezen worden, mist The Lunchbox geen humor. Het personage dat het meest voor een komische noot zorgt, is de immer opgewekte Shaikh (Nawazuddin Siddiqui), die de baan van Saajan moet overnemen zodra hij met pensioen gaat. Ook amusant is de tante en bovenbuur van Ila. Zij schreeuwt haar raad via het raam en geeft Ila ingrediënten met een mandje aan een touw. Ze komt nooit in beeld, maar is toch een sterke aanwezigheid in de film. Subtielere grapjes belonen de aandachtige kijker. Zo onderbreekt Shaikh abrupt de pas begonnen pianomuziek die begint te spelen zodra Saajan zijn briefje opent. Enkel het geluid van een krassende plaat ontbreekt.  

Romantiek
The Lunchbox becommentarieert de drukte van een grote stad als Mumbai en de moderne communicatie met mobiel, e-mail en Facebook. Terwijl de samenleving alsmaar afstandelijker wordt, kan iets intiems als een handgeschreven brief nog de eenzaamheid doorbreken. Het romantische aspect van het medium is niet te onderschatten.  

De acteurs spelen hun rollen subtiel, met krachtig resultaat. De veelal cynische blikken van Saajan veranderen helemaal wanneer hij een nieuw briefje leest. Zijn gelaatsuitdrukking alleen is genoeg om over te brengen dat zijn dagelijkse sleur eindelijk doorbroken is. Scènes van de stad zijn als een liefdesbrief aan de metropool en tonen tegelijkertijd de kilte van de mensen. De shots van de dabbawala zijn opgebouwd als een documentaire, een relikwie van Batra’s eerste idee.  

Recensie The Lunchbox

Grensoverschrijdend
Dit is een op en top Indiase film die voor de verandering geen enkel element van kitscherig Bollywood bevat (in tegenstelling tot het zeer succesvolle Slumdog Millionaire bijvoorbeeld). De keuze van de Indiase Oscarcommissie om The Lunchbox ondanks de favorietenstatus niet te laten meedingen voor een Oscar, is volgens velen geheel onterecht. De film vertelt een simpel grensoverschrijdend verhaal op een universele, geheel eigen manier. 

 

9 december 2013

 

MEER RECENSIES