Meek’s Cutoff

**

recensie  Meek’s Cutoff

Personages én regisseur verdwalen

door Cor Oliemeulen

Een western die geen western is. Waar je het gras kunt zien groeien, hoewel er nauwelijks gras is. Dat is Meek’s Cutoff, een troosteloze historie over dolende immigranten op zoek naar water en het beloofde land.

In 1845 bevinden drie gezinnen zich op Meek Cutoff, de huifkarroute door de woestijn van Oregon. Ze behoren tot de eerste pioniers die de frontier, de grens van het al ontdekte deel van Noord-Amerika, proberen te bereiken. Ze hebben de gids Stephen Meek ingehuurd. Deze avonturier (naar wie de route later werd vernoemd) adviseert een kortere weg over de Cascade Mountains. Maar helaas raken ze het spoor bijster.

Recensie Meek's Cutoff

Minimalistische aanpak
Regisseur Kelly Reichardt kreeg erkenning met het trage Old Joy, de eerste Amerikaanse film die een Tiger Award won op het filmfestival van Rotterdam (IFFR). Meek’s Cutoff heeft een nog rustiger tempo, passend bij de tijd en de omgeving. Ze neemt alle ruimte voor de ontberingen: zengende hitte, dodelijke vermoeidheid en het wanhopig zoeken naar water. De aanpak is minimalistisch: weinig tekst en gebeurtenissen, begeleid door een soundtrack die past op een cd van drie minuten.

De film wordt gepresenteerd als een western, zonder cowboys, sheriffs en pistoolhelden. Ook geen kroeg met klapdeurtjes, waar een pianist deuntjes speelt, men goedkope whisky drinkt tijdens het vals pokeren en waar de hoertjes in hoepeljurken vanaf de balustrade toekijken hoe bezoekers uitbundig gaten in het plafond schieten.

Ontreddering op gebarsten vlakte
De kolonisten op de droge, gebarsten vlakte van Meek Cutoff ervaren slechts ontreddering. Terwijl grote, traditionele westerns meestal zijn gefilmd in brede panoramaviews, kent Meek’s Cutoff de beeldverhouding 4:3. Het versterkt de benauwende, opgesloten sfeer. Toch worden het deprimerende landschap en de overweldigende avondlucht mooi op het scherm gebracht.

Zo sleept het verhaal tergend langzaam voort. Totdat een indiaan hun pad kruist. Vertrouwen ze Meek, die graag sterke verhalen over het bloeddorstige karakter van de getooide autochtonen vertelt? Of vestigen ze hun hoop op de mogelijkheid dat de indiaan hen naar water zal voeren? Onder leiding van het sterkste personage, Emily (Michelle Williams: Wendy and Lucy, My Week with Marilyn), proberen ze de juiste keuze te maken. ‘Vrouwen zijn gemaakt om orde in de chaos te brengen’, stelt Meek. ‘Mannen vernietigen alleen maar.’

Hoewel de spanning knap wordt opgebouwd, slaagt de regisseur er niet in tot een boeiend geheel te komen. Ook zij verdwaalt in het bereiken van haar doel.

 

5 augustus 2012

 

MEER RECENSIES