**
recensie Parkland
Onder de Texaanse zon
door Cor Oliemeulen
Wat gebeurde er direct nadat John F. Kennedy op 22 november 1963 werd vermoord? Het docudrama Parkland reconstrueert de drie dagen die volgden. Verwarring, chaos en ongeloof na de aanslag zijn meeslepend, maar niet genoeg.
Het gros van de Amerikanen gelooft niet dat Lee Harvey Oswald de (enige) moordenaar is van de vijfendertigste president van de Verenigde Staten. De laatste halve eeuw zijn tal van zinnige en onzinnige complottheorieën de revue gepasseerd. CIA, FBI, banken, maffia, Israël, Fidel Castro, Aristoteles Onassis, de Sovjet-Unie en zelfs vicepresident Lyndon B. Johnson, allen zouden hun eigen motieven hebben gehad om zich van Kennedy te ontdoen. Parkland gaat uit van de officiële versie van de Commissie Warren die concludeerde dat één schutter drie kogels afvuurde vanuit de Texas Book Depository. Oliver Stone legt in JFK (1991) de nodige tegenstrijdigheden en aannames bloot, onder meer de mysterieuze baan van één van de projectielen.
Complotdenkers
Parkland biedt geen enkel voer voor complotdenkers, maar richt zich op de hulpverleners, de geheime dienst, de familie Oswald en op Abraham Zapruder die per toeval de beroemdste homevideo aller tijden maakte. Debuterend regisseur Peter Landesman schept met schokkerige beelden een vergelijkbare dramatische, realistische sfeer zoals te zien in de docudrama’s van Paul Greengrass. De slachtpartij van het Britse leger in Noord-Ierland in Bloody Sunday (2002) en de vliegtuigkaping op 9/11 in United 93 (2006) kennen dezelfde authentieke, historische context als de gebeurtenissen vanaf het moment dat Kennedy het Parkland Memorial Hospital in Dallas wordt binnengebracht.
Het grootste verschil en gemis is echter dat Landesman zich in zijn beeldverslag te veel focust op de diverse handelingen en discussies, waarmee hij identificatie met de personages bijna onmogelijk maakt. Dat is zonde als je de beschikking hebt over de indringend ernstige blik van Marcia Gay Harden (hoofdzuster), het sentimentele hoofd van Zac Efron (reanimatiedokter) en de onmiskenbare talenten van Paul Giamatti (Zapruder) en Billy Bob Thornton (CIA-baas). Ondergedompeld in een mix van archiefmateriaal en documentaire-achtige opnames spreken ook de (gelaten) broer en (maffe) moeder van Oswald te weinig tot de verbeelding.
Geen onthullingen
Wat rest is een steriele boekverfilming zonder noemenswaardige spanning en onthullingen. Zo zal het niemand verbazen dat de operatiekamer is gevuld met nerveuze zwaar bewapende agenten. Of dat de zuster op een gegeven moment een stukje schedel en hersenen van Kennedy in haar hand heeft; dat de doktersjassen opvallend rood kleuren; dat de reanimatiepogingen tevergeefs zijn en het medische team twee dagen later vecht voor het leven van Oswald. Ook de heisa rondom het confisqueren van JFK’s stoffelijke overschot, waardoor de patholoog in Dallas geen autopsie kan plegen, brengt niets nieuws onder de Texaanse zon.
25 januari 2014