***
recensie Prins
Liefde of criminaliteit in Amsterdam-Noord
door Nanda Aris
Een tiener moet kiezen tussen de liefde van familie en vrienden of het geld en de criminaliteit.
Amsterdam Noord is een geliefde setting van regisseur Sam de Jong. Niet verwonderlijk ook dat zijn eerste speelfilm Prins tot stand kon komen met geld van de gemeente Amsterdam stadsdeel Noord, alhoewel de wijk niet heel best in beeld in komt. De film is geproduceerd door het Amsterdamse productiebedrijf 100% Halal in coproductie met VICE Media.
In 2012 studeerde De Jong af aan de Filmacademie met Magnesium, welke werd bekroond met de Tuschinski Award en de Prijs van de KNF (Kring van Nederlandse Filmjournalisten). Internationale belangstelling was er ook, met vertoningen in onder andere Los Angeles, Beijing en Rome. Na Magnesium maakte hij de korte film Marc Jacobs, over een Marokkaanse jongen uit Amsterdam-Noord. Ook de korte film Malaguti Phantom uit 2014 werd opgenomen in Noord. Beide films gaan over een jongen die bij de rest van de groep wil horen.
Erbij horen
Veel van de (niet professionele) acteurs zien we terug in Prins. Sommigen kent De Jong nog uit de buurt waarin hij zelf ook opgroeide, zoals Peter Douma (Ronnie in de film), vroeger de pestkop van school, nu de louche gewelddadige broer van Franky (Jorik Scholten, alias rapper Lil’ kleine). Naast de herkenning van de cast, is er herkenning in thematiek. Het zijn allen opgroeidrama’s waarin de hoofdpersoon erbij wil horen, onzeker zoekt naar zijn identiteit, zich geaccepteerd wil voelen en waarin materialisme niet onbelangrijk is.
In Prins wil Ayoub (Ayoub Elasri) graag wat extra geld verdienen. De reden; hij wil nieuwe schoenen kopen, zodat hij met meer zelfvertrouwen het hart van de onbereikbare Laura (Sigrid ten Napel) kan veroveren. Zij heeft echter al een vriendje.
Duister
De helpende hand hierin komt van Kalpa (Freddy Tratlehner, ook wel Vjèze Fur van De Jeugd van Tegenwoordig), een onberekenbaar, schokkend en zwetend persoon die in de buurt rondrijdt in een paarse Lamborghini Diablo en hem criminele klusjes aanbiedt. Ayoub raakt meer en meer in de problemen, en zijn lieve, maar licht labiele moeder en zwaar verslaafde vader kunnen hem niet helpen. Hij raakt verwijderd van zijn vrienden en familie. Als het knaapje van Kalpa aan hem vraagt of hij gelukkig is, en zelf antwoord dat hij het niet is, lijkt het erop dat Ayoub beseft dat het gras niet altijd groener is aan de andere kant.
Neo noir-stijlen
Dat De Jong potentie heeft laat hij absoluut zien met Prins. Hij experimenteert met stijlen. De film begint in neo noir western: individueel komen de jongens in beeld, als voor een shoot out. Maar tegelijkertijd is de film ook psycho noir, wat doet denken aan Drive (2011). De soundtrack van Drive heeft overeenkomsten met het sciencefiction-achtige nummer van de Nederlandse artiest Palmbomen, waarmee Prins begint. Ook hint De Jong naar nouvelle violence Tarantino-stijl met de varkensslacht-scène; alhoewel niet zo gruwelijk en expliciet in beeld als bij Tarantino, geeft de scène toch een onbehaaglijk gevoel.
Tot slot is de link naar New Kids (ook van productiebedrijf 100% Halal) met de hangjongeren, het geweld, en het platte taalgebruik ook snel gelegd. De film maakt vooral nieuwsgierig naar volgende films van De Jong. Prins is een kleine film, een sluitstuk van zijn eerdere films. Hopelijk blijft hij experimenteren, niet alleen in stijlen, maar ook in andere aspecten, zoals thematiek.
19 juni 2015