Sage Femme

****

recensie Sage Femme

Hobbelige weg naar verzoening

door Cor Oliemeulen

Béatrice heeft altijd groots en meeslepend geleefd. Elke druppel plezier probeerde ze uit het leven te persen, maar nu is ze ziek. Het Franse drama Sage Femme gaat over de moeizame relatie tussen vroedvrouw Claire en de voormalige geliefde van haar vader. Je ziet maar een paar keer per jaar twee voorbeeldig acterende hoofdrolspeelsters samen in een film.

Als fan van Catherine Deneuve kijk je altijd reikhalzend uit naar haar nieuwe film. De inmiddels 73-jarige grande dame van de Franse cinema heeft allang de magische grens van honderd speelfilms overschreden en wil nog lang niet van stoppen weten. Haar vorige productie, Le cancre, schopte het niet tot de Nederlandse bioscopen, echter in de drie films daarvoor – 3 Coeurs, La tête haute en Le tout nouveau testament – was ze nog te bewonderen als toonbeeld voor hordes actrices die ook de artistieke top willen bereiken.

Sage Femme

Immer beminnelijke diva
Niet alle films met Catherine Deneuve zijn even geslaagd, maar de immer beminnelijke diva blijft intrigeren. In het begin van haar carrière vaak gecast als frigide femme fatale – zoals in de klassiekers Repulsion (1965) en Belle de Jour (1967) – zie je haar de laatste decennia vaak als openhartige, door de wol geverfde, moeder(figuur). Het klassieke blonde kapsel en de sigaret zijn bijna al die jaren onafscheidelijk gebleven. Ook in Sage Femme, waarin Deneuve de rol van Béatrice op grootse wijze gestalte geeft en zich geenszins laat hinderen door enkele ongeloofwaardigheden in het plot.

En dan is er nog Catherine Frot. Internationaal bekend geworden door La tourneuse de pages (2006) en excellerend in haar vorige speelfilm Marguerite (2015), speelt zij als vroedvrouw de titelrol. Claire is de 49-jarige alleenstaande moeder van een zoon die medicijnen studeert en werkt met hart en ziel in de bevallingskliniek die wegens veroudering en te weinig winst dreigt te worden gesloten. Claire weigert een baan in de nieuwe ‘babyfabriek’ en noemt zich liever vroedvrouw (sage femme) dan verloskundige.

Sage Femme

Tegenpolen
We zien hoe Claire pasgeboren baby’s in de armen van hun moeders legt, hoe zij geboortecomplicaties oplost en een enkele keer het kind niet kan redden. Pas in haar volkstuin komt ze geheel tot rust. Haar routineuze leventje en de sereniteit maken plaats voor agitatie en onrust  vanaf de dag dat Claire een bericht van Béatrice ontvangt. Meer dan dertig jaar geleden hadden ze een goede band, echter Béatrice vertrok plotseling uit Claires leven. Terwijl nu bijna alle voorspoed uit het leven van Béatrice is verdwenen, is het aan Claire om over haar pijn heen te stappen. De weg naar verzoening is hobbelig, maar krijgt langzaam vorm door drama, humor, ontroering en empathie.

Martin Provost staat bekend als regisseur van drama’s over vrouwen, zoals Séraphine (over het leven van de gelijknamige Franse schilderes, 2008) en Violette (over de vriendschap tussen uitgeefster/schrijfster Violette Leduc en haar beroemde collega Simone de Beauvoir, 2013). Ditmaal geen biografisch drama maar een persoonlijke geschiedenis over spijt en vergeving, over het volgen van je hart en de cyclus van het leven. Een hartverwarmend verhaal over hoe het koesteren van een gemeenschappelijke liefde twee tegenpolen bij elkaar kan brengen.
 

19 juni 2017

 
MEER RECENSIES