Imagine 2016 – Deel 1

Imagine Filmfestival 2016: deel 1

door Bob van der Sterre

Met het zicht op het IJ proberen mensen zich te wurmen in de letters van AMSTERDAM. In het op zich al fantastische gebouw achter hen heeft wederom het Eye Imagine Filmfestival plaats (voorheen Amsterdam Fantastic Film Festival). Een vriendelijk en rustig festival met tegenovergestelde films, meestal bloederig en weird.

Veel te doen. Voor de liefhebber zijn er ook evenementen als The Night of Terror, tentoonstellingen en masterclasses (niet de minste: Alex van Warmerdam). We concentreren ons op de films en die zijn even gevarieerd als wisselvallig.

The Survivalist: Postapocalyptische toestanden op microschaal
In The Survivalist probeert de protagonist te overleven in een boshut, gewapend met een dubbelloops geweer en een mes, en plantjes die hij besproeit met eigen urine. Op een dag krijgt hij een vrouw en meisje op bezoek. In ruil voor seks met het meisje biedt hij ze onderdak en bescherming. Maar er zijn meer mensen uit op de boshut en het tuintje. Postapocalyptische toestanden op microschaal zonder enige context (afgezien van een grafiekje aan het begin).

Op ieder filmfestival vind je altijd die ene minimalistische, sobere film die à la Mike Leighs Naked het ware realisme  probeert vast te leggen. Sober acteerwerk, sober verhaal, sobere actie (altijd plotseling), ongegeneerde naaktheid, vrijwel zonder dialogen. Een film waarin de beelden al het werk doen. Een film die behendig langs genres slalomt (thriller, horror, drama) en kiest voor een neutrale middenweg.

The Survivalist heeft dan ook een paar typische plussen en minnen. Acteerwerk (als je van intens houdt) is goed. Je kunt er desgewenst van alles filosofisch uithalen over de overlevingsdrang van de mens (hoewel dat niet zo diep gaat). Het is knap dat de film de aandacht vasthoudt. En de minnen: het is een observerende maar ook bloedserieuze en ietwat gewone film.

Børge / The Wave: Door en door voorspelbare rampenfilm
Kristian is een geoloog die de fjord Geiranger onderzoekt. Het dorpje Geiranger ligt daar niet zo veilig, dus onderzoek is nodig. Het is zijn laatste dag, hij neemt afscheid en gaat verhuizen. Maar de laatste resultaten van het grondwater zijn raadselachtig. Het laat hem niet met rust. Hij staat klaar om de pont op te rijden maar keert op het laatste moment om onderzoek te doen.

The Wave  is een rampenfilm die echt niets  origineels te bieden heeft. We zitten in de Noorse fjorden en we weten dat er een landverschuiving een dorp zal verzwelgen. De tsunami zal een familie laten survivallen in het water, met hier en daar een paar offers van onbelangrijke bijrollen. Dat is allemaal zo voorspelbaar als dat morgenochtend de klok weer naar rechts zal lopen.

De CGI-afdeling heeft zijn best gedaan. Je gaat bijna mee rennen naar een veilige plek in de bergen – zeker als je de film in een bioscoop ziet. Maar voor de scriptschrijver hebben ze de automatische piloot ingeschakeld.

Creative Control: Vermakelijke film over Google Glass voor gevorderden
David, een reclameman, krijgt een nieuw product in handen waar hij reclame voor moet maken: Augmenta. Een bril waar je van alles mee kunt doen, een soort Google Glass voor gevorderden. De uitvinding stuurt zijn vriendin Juliette regelrecht in de armen van haar yogaleraar en David zelf richting waanzin.

Creative Control heeft gezien de vele negatieve recensies te lijden onder vooroordelen. Je moet inderdaad het eerste kwartier even door een onduidelijk begin heen – dat kennelijk sommigen in een te pretentieus keelgat schiet. Maar dan volgt een mooie verzorgde zwart-wit ‘indie-flick’ die op een prettige manier kruist tussen S1m0ne en een Woody Allen-film. Doet denken aan de betere lichtvoetige indiefilms van de jaren negentig, zoals Daytrippers, Living in Oblivion  en In the Soup (van intussen weer vergeten namen als Greg Mottola, Tom DiCillo en Alexandre Rockwell). Geschreven, geregisseerd en met hoofdrol van Benjamin Dickinson (die had dus ook creative controle over zijn  film).

Er zijn veel aardige dingen in de film. Veel verrassende, stijlvolle shots en onvoorspelbare scènes (alsof iedere scène aan het einde net even de wending neemt die je niet verwachtte). De nabije toekomst (over tien jaar?) is heel subtiel verwerkt. En het thema is interessant. Hoe realistisch kan virtual reality wel worden in combinatie met drugs? David heeft er in elk geval last van. Misschien wel een sociaal probleem van de toekomst, misschien zelfs zeer nabije toekomst?

Ghost in the Shell: The New Movie: Animatievakwerk
Een bom midden in de stad zorgt ervoor dat het speciale cyberteam weer aan de slag moet. Een speciaal cyberteam van mensrobots. Aan de leiding: Motoko Kusanagi. Ze moeten jagen op handige hackers die andere mensrobots tegen hen opzetten.

In 1995 verscheen het eerste deel van Ghost in the Shell. Een van de beste en mooiste animes ooit, maar ook vernieuwend in het visualiseren van met technologie aangepaste hersenen. In 2004 verscheen het mooie vervolg (Innocence) en in 2008 een verbeterde re-release van het origineel. Alles onder leiding van het visuele genie Mamoru Oshii.

Dit is zoals de titel al aangeeft een nieuwe film – niet geregisseerd door Oshii. Is The New Movie even sterk als zijn voorgangers? Hoewel het verhaal wel sterk is, barst van de flitsende actie, en heeft het een soort retrogevoel van jaren tachtig, is het visueel minder interessant dan de voorgaande films. Het is meer een ‘goed vakwerk’ resultaat, waar de films van Oshii visueel onnavolgbaar zijn. Dit jaar begint ook de productie van een heuse Ghost in the Shell actiefilm met in de hoofdrol… Scarlett Johansson. Heiligschennis.

 

24 april 2016

 

IMAGINE 2016 DEEL 2

IMAGINE 2016 DEEL 3