Deel 2: Van een IJslandse maagd tot het meisje dat doodgaat

door Suzan Groothuis

Dat LIFF een veelzijdig festival is, blijkt wederom uit een gevarieerd programma van misdaadfilms (Black Mass, Cop Car), American Indie (Me and Earl and the Dying Girl, The End of the Tour) en een selectie uit internationale cinema waaronder de nieuwste Paolo Sorrentino en Michel Gondry.

Me and Earl and the Dying Girl – Liefde voor film tot de dood
The American Indie Competition staat centraal in het LIFF-programma en belooft ook dit jaar weer veel goeds. We trappen af met Me and Earl and the Dying Girl, een coming of age meets highschool drama over creatieve buitenstaander Greg die een vriendschap sluit met de ongeneeslijk zieke Rachel. Niet dat die vriendschap spontaan ontstaat, want Gregs moeder dringt er op aan dat Greg Rachel opzoekt en een bijdrage levert aan die moeilijke laatste dagen in haar leven.

Wat aarzelend op gang komt, verwordt tot een mooie vriendschap, waarin de liefde voor film een gezamenlijke passie vormt. Greg maakt namelijk met zijn “co-worker” Earl, van wie hij benadrukt dat hij geen vriend is, films naar films. En dan niet de bekende Hollywood-grootheden, maar de beminde arthouse cinema waarvan Gregs vader zo houdt. Zo zijn er eigen interpretaties van Herzog, Jean-Luc Godard en klassiekers als A Clockwork Orange en Midnight Cowboy.

En hoewel het films zijn waarop Greg niet trots is, maakt het Rachels moeilijke weg naar de dood wat luchtiger. Vooral dat creatieve aspect maakt Me and Earl  de moeite waard en doet denken aan films als Youth in Revolt en Submarine. Het einde mag dan niet verrassend zijn, Me and Earl is een vermakelijke en met momenten ontroerende film over vriendschap, eigenheid en de kansen die het leven biedt.

Results – Mager resultaat
Een minder groot succes is American Indie-deelnemer Results. Van de hand van regisseur Andrew Bujalski, eerder verantwoordelijk voor het weirde Computer Chess (ook te zien op het LIFF) en mumblecore films Mutual Appreciation en Funny Haha. Results is een redelijk toegankelijke film van Bujalski en schippert tussen drama, absurdisme en realisme.

Kort gezegd verhaalt de film over miljonair Danny, die net is verhuisd en van gekheid niet weet wat hij met zijn geld moet doen. Omdat hij nogal uit vorm is besluit hij een personal trainer te nemen. En zo belandt hij in de sportschool van idealist Trevor (Guy Pearce), die de fanatieke trainster Kat op de verveelde Danny loslaat. De levens van de drie zijn al snel met elkaar verbonden.

Hoewel er wat grappige elementen aanwezig zijn (het jazztrio dat door Danny wordt ingehuurd wanneer Kat in sportoutfit langskomt en zorgt voor een gênant samenzijn) hangt Results van losse eindjes aan elkaar. Wat je kan verwachten: een film die alle kanten op stuitert, maar ergens in de leegte blijft hangen.

Louder Than Bombs – Zelfmoord oorlogsfotograaf
Van Amerikaanse independent gaan we naar de Noor Joachim Trier, die eerder verraste met Reprise en Oslo, August 31st. De verwachtingen zijn hooggespannen, maar zijn derde film Louder Than Bombs lossen die niet helemaal in. Breekbare, intellectuele mensen komen terug in zijn films en zo ook in Louder Than Bombs, waarin het draait om de zelfmoord van oorlogsfotograaf Isabelle Reed (Isabelle Huppert).

Het is een paar jaar later en het leven gaat verder: zoon Jonah (Jesse Eisenberg) is inmiddels getrouwd en heeft net een kind gekregen, vader Gene (Gabriel Byrne) is voorzichtig aan een nieuwe relatie begonnen en puber Conrad leeft in zijn eigen wereld. Maar de dood van Isabelle schemert door hun levens heen. Herinneringen komen in beeld, worden opgerakeld of gereconstrueerd. Zo beeldt de kwetsbare Conrad zich bijvoorbeeld haar dood in: was ze aan het wegdromen voordat ze geschept werd door een vrachtwagen? Het feit dat Isabelle zelfmoord heeft gepleegd wordt door zijn vader en broer voor hem verborgen gehouden, maar een artikel gewijd aan haar oeuvre wil de waarheid naar boven halen. Aan Gene dus de moeilijke taak om zijn jongste zoon te vertellen dat zijn moeder niet aan een ongeluk is overleden.

Louder Than Bombs heeft een ingetogen sfeer waarin herinneringen, dagdromen en realiteit samensmelten. Parallel aan rouwverwerking lopen thema’s van passie, zingeving, vervreemding en eenzaamheid. Waarom heeft Isabelle een einde aan haar leven gemaakt en hoe kan het gezin weer verder na deze tragische gebeurtenis? Triers film heeft momenten van betovering en schoonheid, maar blijft een zekere afstand tot zijn personages houden. Alsof ieder zich wil beschermen voor de ware emoties die achter een ogenschijnlijk geslaagd en succesvol leven schuil gaan. Echt raken of beklijven doet Louder Than Bombs niet, ondanks de mooie cinematografie en sterke acteerprestaties.

Virgin Mountain – Een hart van goud
Van de Noor Joachim Trier gaan we naar de IJslandse regisseur Dagur Kári die verrast met zijn tragikomedie Virgin Mountain. De film, die erg doet denken aan het Deense Teddy Bear en het Amerikaanse Zero Charisma, gaat over de 43-jarige Fúsi die nog steeds bij zijn moeder woont. Zijn dagen bestaan uit een monotoon ritme, zoals zijn werk als bagageruimer bij een vliegveld, zijn vaste diner bij een Thais restaurant op de vrijdag en het aanvragen van metalhits in zijn auto. En niet te vergeten zijn passie voor de Tweede Wereldoorlog, waarvan de slag om El Alamein in miniatuur nagebootst staat op een grote tafel.

Er ontstaat een kentering in Fúsi’s leven wanneer hij een cursus line dance cadeau krijgt van zijn moeder en haar vriend. Hij ontmoet de innemende Sjöfn, die hem het gevoel geeft dat hij er toe doet. Tijd voor de onzekere Fúsi om zijn vleugels uit te slaan! Virgin Mountain is een heerlijke film die laveert tussen droge humor en ontroerend drama. Met een mooie rol van Gunnar Jónsson als de veel te zware, introverte Fúsi die beschikt over een hart van goud. Zo’n film waarbij je van de hoofdpersoon gaat houden. De uitverkochte zaal verraadt al een kleine publieksfavoriet.

 

5 november 2015

 

VERSLAG LIFF 2015 DEEL 1
VERSLAG LIFF 2015 DEEL 3
VERSLAG LIFF 2015 DEEL 4