Festivalverslag 2016: Deel 2
door Suzan Groothuis
In dit tweede en laatste deel nemen we je mee naar een grimmig Engeland waar het vechten is tegen zinloos politiegeweld, naar Bangladesh waar goedkope krachten onder erbarmelijke omstandigheden kleding fabriceren en tot slot een fictief dystopisch Zweden.
The Hard Stop – George Amponash
In Het Britse The Hard Stop aandacht voor zinloos politiegeweld in Noord-Londen. Centraal staat de dood van de 29-jarige Mark Duggan, die in het troosteloze, arme Tottenham ten noorden van Londen opgroeide. Nadat zijn neef is doodgestoken in een discotheek, denkt de politie dat Mark zijn familie zal wreken. Bij zijn aanhouding menen ze dat hij een wapen bij zich heeft en schieten ze hem neer. Mark overlijdt ter plekke. Achteraf blijkt hij ongewapend.
The Hard Stop toont een vicieuze cirkel van armoede, criminaliteit, rolbevestiging en bepalende autoriteiten. Aan de hand van terugblikken van familie en vrienden op Marks leven en een inkijkje in hoe moeilijk het is om als lid van een kansloze, zwarte gemeenschap een succesvol leven op te bouwen, werken we toe naar het einde van de film, dat weinig hoopvol is.
In The Hard Stop (een benaming voor een aanhouding waarbij je wordt klemgereden en je gewapend wordt verzocht je over te geven) zien we vooral hoe de kansen op een betere toekomst schaars zijn dankzij discriminatie en politiegeweld. Des te meer respect voor Marks vrienden en familie, die blijven strijden voor rechtvaardigheid.
The True Cost – Andrew Morgan
The True Cost geeft ook al geen fraai beeld van de wereld. In Andrew Morgans film draait het om kleding en de industrie die daarachter schuilgaat. In zijn breed gedocumenteerde film bezoeken we onder meer Texas, waar de katoen zijn oorsprong vindt en Bangladesh, waar goedkope arbeidskrachten onder erbarmelijke omstandigheden kleding fabriceren. Er zijn onthullende feiten: kleding staat na olie op de tweede plek van de grootste milieuvervuilers en alle liefdadigheid ten goede gebruiken arme landen nog geen tien procent van de gedoneerde kleding. De rest belandt op een grote vuilnisbelt, waar vervuilende stoffen verder hun werk doen.
Behalve een kritische blik op hoe kleding geproduceerd wordt in landen als Bangladesh en Cambodja, laat regisseur Andrew Morgan ook zien hoe het anders kan: voorbeelden zijn organische katoenteelt in Texas en het duurzame bedrijf Eco-Age van Livia Firth (jawel, de echtgenote van). De boodschap van de film is dat het huidige consumptiegedrag van welvarende, westerse landen zal moeten veranderen wil het probleem met kleding en milieuvervuiling opgelost worden.
De meest schokkende beelden zijn dan ook niet een vervallen, met scheuren doortrokken gebouw waarin arme arbeiders in Bangladesh kleding vervaardigen, maar een binnenstormende menigte die Macy’s (een Amerikaanse warenhuisketen) onveilig maakt. Gretige dames moeten moeite doen om niet over elkaar heen te struikelen voor dat ene goedkope truitje, dat waarschijnlijk slechts een paar keer gedragen wordt en als zoveelste consumptie op de vuilnisbelt belandt.
The Deposit – Lisa Aschan
Buiten de vele documentaires waren er ook speelfilms op Movies That Matter te zien. Het Zweedse The Deposit (Det vita folket) is een donkere, dystopische film over mensen die in een ondergrondse gevangenis belanden, wachtend op hun deportatie. Waarom? Geen idee. Waarheen? Dat is niet duidelijk. We volgen de vurige Alex (Vera Vitali, eerder te zien in het prachtige Blind uit 2014) die aankomt in de gevangenis en vanaf het eerste moment vastberaden lijkt om er uit te geraken. Ze probeert haar toevlucht te zoeken tot de menselijke bewaker Josef, maar niets lijkt het strenge toeziend oog van Viktoria (Pernilla August, bekend van Call Girl) te ontgaan.
The Deposit van Lisa Aschan overtuigt met zijn kille, statische shots in sfeer en beeld. De hiërarchische verhoudingen in de gevangenis creëren een broeierige spanning, maar uiteindelijk verzandt de film in een wazige, vicieuze constructie van gevangenschap en ontsnapping. Een typisch geval van stijl boven inhoud, die met zijn summiere scenario meer vragen oproept dan antwoorden geeft.
31 maart 2016