Preview IFFR 2018 deel 1
Cinefiel hart gaat sneller kloppen
door Suzan Groothuis
Nog even en het IFFR 2018 gaat van start! Vaste locaties Pathé, Cinerama, Kino en LantarenVenster staan vanaf donderdag 25 januari in het teken van cinema uit alle streken van de wereld. De eerste blik op het programma, dat deze week bekend werd gemaakt, stelt niet teleur. InDeBioscoop is er weer bij en licht een tipje van de sluier op met tien films waarvan het cinefiele hart sneller gaat kloppen.
I, Tonya
Als je snel bent kan je al een kaartje scoren voor deze voorpremière over het leven van kunstschaatsster Tonya Harding. Opgegroeid in een arm milieu, schopte deze redneck het tot olympisch niveau. Met sterke rollen van de veelzijdige Margot Robbie als Tonya en Allison Janney als haar harde moeder. Grappig, donker, tragisch en zelfs meedogenloos, wanneer het de kant van de gangsterfilm op gaat. Een tragikomedie met Fargo-randjes, want deze film laat zien hoe vreselijk mis het kan gaan als je de top kost wat kost wilt bereiken. Craig Gillespie weet dit waargebeurde verhaal vermakelijk en confronterend in beeld te brengen. En Allison Janney sleept voor haar onvergetelijke rol als white trash moeder vast een Oscar in de wacht. Wedden?
Nico, 1988
Het was te verwachten, een film over 60’s icoon Nico. Susanna Nicchiarelli toont Warhols muze in de laatste twee jaar van haar leven. Anders dan de documentaire Nico Icon, die zich richt op Nico’s biografie en een onverbloemd en vaak pijnlijk portret laat zien. De uitdaging is aan de Deense actrice Trine Dyrholm (A Royal Affair, Heaven) om Nico, met haar diepe stem en dat karakteristieke Duitse accent, gestalte te geven. In die laatste jaren was er maar weinig over van het Duitse supermodel dat ze ooit was: een grauw uiterlijk, nagejaagd door persoonlijke demonen en kampend met een drugsverslaving. Ondoorgrondelijk maar boeiend, met een invloedrijke muzikale nalatenschap. Nico verdient het witte doek en de film maakt daarom nieuwsgierig: laat Nicchiarelli Nico zien zoals ze was?
La nuit a dévoré le monde
Jawel, Franse zombie! Maar dan wel met een origineel uitgangspunt: wat doe je als je na een feestje wakker wordt in een chic appartement en erachter komt dat iedereen getransformeerd is tot zombie? En binnenblijven de enige optie is? La nuit a dévoré le monde laat zien hoe eenzaamheid en stilte de echte ware vijand worden. Cast Away in Parijs, belooft het IFFR.
Hannah
Op 71-jarige leeftijd nog steeds actief en bekend van “The Look”, die typische, mysterieuze blik in haar grijsgroene ogen. Charlotte Rampling is terug en zal ook op het IFFR aanwezig zijn voor de uitgebreide Opening IFFR Talks. In Hannah speelt ze een vrouw wier leven in slow motion instort, nadat haar echtgenoot de gevangenis in moet. De film beweegt zich op de grens van realiteit en ontkenning. Want wat er echt gebeurd is, zit achter die blik, die in deze film misschien wel dieper is dan ooit.
The Shape of Water
De nieuwste Guillermo del Toro (Crimson Peak, Pan’s Labyrinth) belooft een waar visueel spektakel te zijn. Een overrompelende ode aan films en genres van weleer. Zo zijn er verwijzingen naar monsterklassieker Creature from the Black Lagoon, de zwijgende film en magisch-realistische romance. Ok, de film speelt in de jaren 60, maar de hoofdpersonen voelen zich achterhaald. Terwijl ze eigenlijk hun tijd ver vooruit zijn. Een film-noir sprookje van de bovenste plank.
Madame Hyde
Ook een verwijzing naar een klassieker van weleer, namelijk Dr. Jekyll and Mr. Hyde. Een verlegen natuurkundelerares kan na door bliksem getroffen te zijn ineens haar rebelse leerlingen aan en weet zelfs te inspireren! Met Isabelle Huppert in een losse, spitsvondige rol en haar tweede samenwerking met regisseur Serge Bozon (Tip Top).
Laisser bronzer les cadavres
De Frans-Belgische filmmakers van het hypergestileerde Amer zijn terug! Wederom met een genremix waarin de erotiek er van afspat en het geweld niet geschuwd wordt. Net als de vorige twee films belooft het een visueel spektakel, met de nadruk op de vorm. Kijk je ogen uit dus, in dit paradijs dat verandert in een slagveld. Droom, nachtmerrie of visioen, in de wereld van Hélène Cattet en Bruno Forzani is alles mogelijk.
The Day After
Het IFFR zonder een film van de Koreaanse regisseur Hong Sangsoo (Oki’s Movie en Right Now, Wrong Then) is ondenkbaar. Zijn oeuvre is vergelijkbaar met het werk van Eric Rohmer, met worstelende artistiekelingen verwikkeld in romantische vertwijfeling. Met een scherp oog voor de zwakheden van de mens die altijd herkenbaar zijn.
Phantom Thread
Dit zou wel eens Daniel Day-Lewis’ zwanenzwang kunnen zijn. De acteur heeft namelijk aangekondigd afscheid te nemen van zijn acteercarrière. Eerder triomferend in There Will Be Blood en nu dus in Paul Thomas Andersons laatste, Phantom Thread, waarbij de regisseur zich liet inspireren door Hitchcocks Rebecca. De film verhaalt over een driehoeksrelatie, met Day-Lewis in een rol vol boosaardige charme. De romantische score is van Radiohead’s Johnny Greenwood en als je echt verrast wil worden, dan pak je de voorstelling op vrijdag 2 februari. Het Rotterdams Philharmonisch Orkest zal in de Grote Zaal van De Doelen bij de Nederlandse première van de film, de gecomponeerde muziek live uitvoeren.
Don’t Forget Me
Ook een liefdesverhaal, maar dan van een hele andere orde, is het Israëlische Don’t Forget Me. Over twee mensen die elkaar vinden, maar teveel in hun eigen hoofd zitten. De een zit in een kliniek vanwege haar eetstoornis, de ander is overtuigd dat hij met een populaire band naar Berlijn mag om op te treden. Terwijl hun liefde voor elkaar groeit, blijkt de werkelijkheid net ietsjes anders te liggen. Dit zou wel eens zo’n IFFR-juweeltje kunnen zijn.
21 januari 2018
Preview IFFR 2018 Deel 2
Preview IFFR 2018 Deel 3