IFFR 2018 – Preview 2

Preview IFFR 2018 deel 2
Van auteurscinema tot mannenfilms

door Bob van der Sterre

Wat zijn de beste films van het IFFR 2018? Ruim 500 films zijn er te zien van 24 januari tot en met 4 februari tijdens het IFFR in Rotterdam. Bioscopen Lantaarn/Venster, Kino, Cinerama, Oude Luxor, Pathé doen weer allemaal mee. Hier is het blokkenschema te vinden, hier de volledige filmlijst en hier alle locaties. En de VPRO is ook een handige bron.

Hoe raken we wijs uit alle films, alle specials en alle programma’s? Welke films zijn echt de moeite waard?

InDeBioscoop wil het de bezoeker graag makkelijker maken. Hier zetten we de films per genre op een rij – en dat weer alfabetisch. Van auteurscinema tot vrouwenfilms. De link van de film leidt naar een IFFR-pagina waar je ook kunt zien wanneer ze draaien en waar vaak een trailer te zien is. IFFR heeft zelf eerste hulp voor films bedacht.

Charlie en Hannah gaan uit

Eerst de specials

We hebben een keuze gemaakt uit de vele, vele films en die verdeeld in genres.

 

Actie
The Fortress. Korea, de 17e eeuw. Een enorm fort. Een dreigende invasie. Wat te doen, vechten of je erbij neervalt of je overgeven? Verwacht veel zwaardvechtactie.

Kodi. Übercoole Kollywoodactiefilm (Tamil Bollywood) die zo belachelijk is dat het weer grappig wordt. Wel 145 minuten.

Mutafukaz. Anarchistische Franse animatie. Twee sufferds raken betrokken in de misdaadwereld van ‘Dark Meat City’. Twee indrukken overheersen na het zien van de trailer. De eerste: ‘Ik ben 14 en ik ben edgy’. De tweede dat dit misschien wel energiek jongensentertainment is op een goede manier. Welke indruk zal domineren?

The Villainess. Nog niet genoeg van het type onoverwinnelijke supervrouw die wraak wil nemen op alles en iedereen? Deze Koreaanse film van Jung Byunggil zit barstensvol actie. Fusie van game en actiefilm.

 

Auteurscinema
Fuck off 2. Jörn Donner maakte in in 1971 het portret van Finland: Fuck off – Images from Finland. Daarin praatte hij vrijuit over allerlei onderwerpen met Finnen, waaronder (uiteraard) seksualiteit. Als tachtigjarige keert hij nu terug en maakt deel 2. Beide films draaien op het festival.

Funeral Parade of Roses. Een buitenbeentje in de Japanse cinema (en dat zegt wat) was Matsumoto Toshio. Zijn Funeral parade of Roses in 1969 was een experimentele film over homoseksualiteit in Japan. Stripelementen, bizarre montage, experimentele shots. De film is nu gerestaureerd. Toshio is vorig jaar overleden.

Hanagatami. Film over de Tweede Wereldoorlog in Japan. Obayashi Nobuhiko (maakte zijn eerste film al in 1968) maakte er een kleurrijke en zo te zien ook wel wat overgestileerde productie van.

Phantom Thread. De nieuwe Paul T. Anderson, waar zoals gebruikelijk reikhalzend naar wordt uitgekeken. Met Daniel Day-Lewis als kleermaker.

La telenovela errante. Chileense film uit 1990. Regisseur Raúl Ruiz overleed in 2011 maar zijn vrouw maakte de film af. De Chileense politiek vanuit het perspectief van een ordinaire soap. Chilenen zullen ongetwijfeld veel beter de dubbelzinnigheid begrijpen.

 

Coming of age
Blue My Mind. Puberdrama in Duitsland. De tiener Mia wordt langzaam gek. Ook in dit genre: Born to Kill (tv-serie van twee afleveringen).

Everyone in Hawaï has a sixpack already. Niets met Hawaï van doen, deze documentaire, wel met een groepje jongeren in de Canarische eilanden die gevolgd worden door de regisseur. ‘Het gaat over de jeugd in Europa in 2017’, aldus de regisseur.

Lady Bird. Christine ‘Lady Bird’ groeit op in Sacramento en worstelt met de dingen waar tieners mee worstelen. Anders dan de meeste coming of age lijkt deze film van Greta Gerwig nog wel iets geestigs te hebben. Scoort vast goed bij de publiekswaardering.

Milla. Twee ‘onaangepaste tieners’ leven in verlaten huizen. Ze zijn verliefd. Schets van een rauw wereldje. Frans drama van Valérie Massadian (maakster van Nana, 2011) is volgens de beschrijving ‘doorspekt met stilte en intimiteit’. Dus (als ik eerlijk ben) vermoed ik een erg langzame film waarin we twee vervelende mensen observeren. Toch scoort dit documentair realisme altijd goed. Wie dit ziet zitten: de film duurt wel twee uur.

Night Is Short. Walk on Girl. Japanse anime over een jongen die dolgraag romantische momenten wil hebben met een meisje. Zij heeft meer zin in feesten. Hij hobbelt er tevergeefs achteraan. Animatie ziet er niet zo overtuigend uit maar film zou wel eens vermakelijk kunnen zijn.

Los Vagos. Verwacht roadmovie, rebelse jongeren en seks in Argentinië. Ook in dit genre: Wij met jongeren uit België en Youth met jongeren uit China (minus de seks).

 

Drama
Anna’s War. Waargebeurd verhaal over meisje dat zichzelf redt als onderduikster in de Tweede Wereldoorlog. Film van Aleksej Fedortsjenko heeft goede kritieken gekregen.

Film Stars Don’t Die in Liverpool. Gloria Grahame, interessante film noir-actrice, belandde na haar loopbaan als actrice in Liverpool. Smoezelige locaties, de jaren zeventig, Annette Bening als Grahame, dat kan best een aardige film opleveren.

First Reformed. Nieuw drama van Paul Schrader (scenarist van Taxi Driver, regisseur van diverse andere drama’s). Religieus georiënteerd verhaal met Ethan Hawke als dominee. Klinkt moeilijk maar vermoedelijk wel vaardig gemaakt.

Hannah. Franse film met Charlotte Rampling in mysterieuze rol als oude dame Hannah. Welk geheim draagt zij met zich mee en wat doet ze eraan? Film van Andrea Pallaoro, die de film een ‘existentiële giallo’ noemt. Reken op (heel veel) close-ups van een stijf haar kaken op elkaar houdende Charlotte Rampling.

I Tonya. Tragikomisch verhaal van Craig Gillespie over kunstschaatster Tonya Harding. Prettig maf verhaal waar al veel over is geschreven.

A Man of Integrity. Iraanse speelfilm van Mohammad Rasoulof over corruptie in Iran. Integere kerel krijgt te maken met Bijbelse plagen. De vraag is: laat je je integriteit gaan of blijft je een held voor jezelf en je familie? Onderwerp klinkt wat afgezaagd maar dit drama oogt best mooi.

 

Experimentele films
The ashes and ghosts of Tayug 1931. Ik denk dat deze film een boerenopstand in de Filipijnen in 1931 wil schetsen, via verschillende filmische manieren (zwijgende film, documentaire, speelfilm).

Asino. Een ode aan de ezel bestaande uit acht novellen. Hadden we dat nodig? Beslist, denk maar aan Apuleius en Rudy Kousbroek: de ezel is een van de meest bijzondere dieren die er rondlopen. Project van theaterman Anatoli Vasiliev is vooral bestemd voor andere ezelliefhebbers.

Dragonfly Eyes. Xu Bing maakte een film van louter beelden van beveiligingscamera’s. Liefst tienduizend uur materiaal ploegde hij door en creëerde er zelfs een verhaal mee. Kan meesterlijk zijn of pretentieuze warboel.

The Goose. Nog vreemder lijkt The Goose. Deze film gaat over een doofstomme jongen. Zo te zien is deze Canadese productie een en al experiment.

Jeannette. Musical over de jonge Jeanne d’Arc (dus Jeannette). Met rap, beats, noem maar op. Regisseur Bruno Dumont (La vie de Jesus, Ma Loute) vergaloppeert zich hiermee enorm of maakt iets wat nooit iemand eerder heeft gedaan. Of allebei.

Sol Alegria. Archetype IFFR-film, want ‘een kleurrijke collage waarin politiek-filosofische bespiegelingen, wurgseks, decadente drinkgelagen’ elkaar afwisselen. De Braziliaanse film van Tavinho Teixeira zou de experimentele drang naar de jaren zeventig oproepen. Dat klinkt wel goed maar de film is vermoedelijk pittig om tot het einde aan toe vol te houden.

 

En nog iets experimenteler?
The Eyeslicer. 535 minuten onsamenhangend materiaal van verschillende regisseurs. Ik begrijp niets van de toelichting en wie iets kan maken van de teaser/trailer (zie onder) hoort tot een ander categorie mens.

A Mosca cieca. Je mag jezelf wel experimenteel noemen als je film vijftig jaar op de plank moest liggen omdat die te radicaal was. Dat overkwam Romano Scavolini. Zijn film was in 1966 ‘te amoreel, te geïmproviseerd, te pornografisch’. Het Italiaanse filmarchief restaureerde de film. Een buitenkansje om misschien wel een Italiaanse Godard te ontdekken.

Nazidanie. Russische film over het legendarische moment van de kopstoot die Zidane aan Materazzi gaf tijdens de WK-finale van 2006. Verbijstering bij elke voetbalfan. Twee Russen wisten met found footage en creatieve montage een drama van 148 minuten van dit ene moment te maken.

Readers. ‘De film toont, in medium close-up, in vier keer een klein half uur, drie vrouwen en een man die in één ononderbroken shot lezen in een boek naar keuze.’

 

Fantasie / SF
Charlie en Hannah gaan uit. Fantasie! Lijkt soms zo’n taboe op het IFFR. Na het geestige Generatie B van vorig jaar is er weer een geestige en fantasierijke Belgische film, deze debuutfilm van Ben Scholiers. Of het echt grappig is, dat moeten we nog zien. In elk geval een speelse productie.

Guarda in alta. Bouwvakker ziet iets raars gebeuren met een meeuw. Hij begint vervolgens een ontdekkingsreis over de daken van Rome. Fantasierijk pareltje à la films van Jean Jeunet of al te kinderlijke hipsterfilm?

Insect. De nieuwe Jan Svankmaier gaat over een satirisch toneelstuk uit 1922 van de gebroeders Capek. Hij geeft er in deze film zoals gebruikelijk zijn eigen geestige draai aan. Niet aan iedereen besteed, deze film (te druk, te creatief, te weird) maar de echte Svankmaierianen zullen er wel weer gelukkig mee zijn.

The Shape of Water. Deze film van Guillermo del Toro is zijn roem al vooruitgesneld. Vermoedelijk vermakelijk komisch en fantasierijk sprookje, met een verrassende combinatie van koude oorlog en monsterfilm.

 

Horror / mysterie
All You Can Eat Buddha. Mike, dikke toerist in een Latijns-Amerikaans vakantieoord, krijgt ineens de beschikking over helende gaven. Hij begint fanatiek te helen in het resort. Wie is hij en waar gaat het allemaal heen?

The Cannibal Club. De steenrijken in deze Braziliaanse film denken werkelijk dat ze álles mogen doen met iedereen. Seks hebben, vermoorden en… opeten dus. Buñuel met ranzige horrorsaus? Zou in elk geval een satire moeten zijn, deze film van Guto Parente, vergelijkbaar met Inferninho, die hier ook draait. Even afwachten of het ook echt geestig is.

Good Manners. Ook weer Braziliaans. Half vrouwenfilm (zwangere vrouw, verstoten door familie, krijgt relatie met haar eenzame verpleegster), half horrorfilm. Veel mysterie en stijl. Klinkt interessant.

I Am Not a Witch. In Zambia ben je een heks tot je onschuld is bewezen. Shula, acht jaar, is volgens velen een heks. We zien vanuit haar ogen wat ze meemaakt. De film ziet er professioneel uit en vertelt een ongewoon verhaal.

La nuit a dévoré le monde. Stel je bezoekt een feest. En een dag later blijkt het complete gebouw vol te zitten met zombies. Je bent in veiligheid maar de eenzaamheid slaat toe. Misschien een originele kijk op een standaardconcept, misschien een rip-off van Cast away, misschien te saai voor woorden.

Satan’s Slaves. Indonesisch regisseur Joko Anwar maakte een remake van een Indonesische horrorklassieker uit 1982. Wel dat het zich in die tijd afspeelt. Ziet er inderdaad behoorlijk creepy uit – hoewel je ook veel horrorclichés kunt verwachten.

 

Komedies en absurdisme
Ambiguous Places. Japanse Wes Anderson-film? Lijkt erop. Absurdisme gaat in Japan natuurlijk wel wat verder, met monsters en ongrijpbare dialogen. ‘Excentrieke komedie’ van Ikeda Akira (van Anatomy of a paperclip) lijkt een understatement.

The Death of Stalin. Over de bizarre intriges rondom de dood van Stalin in 1953. De Franse strip (tweedelig) waar de film op is gebaseerd is erg goed gemaakt. Toch: waarom nou weer Engelstalige acteurs? Steve Buscemi als Nikita Chroesjtsjov? Ik heb dan meteen mijn twijfels. Afsluiter van het festival.

Pity. Een eenzame man vertrouwt op zijn zelfmedelijden als zijn vrouw in coma ligt. Film van Babis Makridis en Efthimis Filippou (o.a. The Lobster) ziet er op eerste gezicht wat minder absurdistisch uit dan hun voorganger L maar er zullen toch voldoende droogkomische momenten zijn om van te genieten.

Madame Hyde. Isabel Huppert in een ‘vreemde komedie’ van Serge Bozon. Ze is een natuurkundejuf en raakt na een blikseminslag ineens vrolijk en ‘weird’. Film heeft zo te zien nagenoeg niets te maken met het beroemde boek over Dr. Jeckyll and Mr. Hyde maar oogt wel amusant, met Huppert die vermoedelijk heel goed is in deze rol.

Top Knot Detective. Een Australische mockumentary over een uiterst slechte Japanse tv-serie waarin een samurai het opneemt tegen allerlei gespuis. Klinkt als de betere mockumentary, zeker aan te raden voor liefhebbers van bijvoorbeeld Kung Fury.

 

Kunst
The End of Fear. Who’s afraid of red, yellow and blue. Anyone? Hét kunstschandaal van de jaren tachtig: eerst het mes in het kunstwerk, daarna low-budget renovatie. Deze documentaire van Barbara Visser haalt alle betrokkenen voor de camera.

Have You Seen the Listers? Anthony Lister is een Australische street-artist. Hij wordt beroemd en gaat naar New York. Dan volgt de keerzijde van de roem. Documentaire.

 

Mannenfilms
Father to Son. De zieke Van reist met zijn zoon voor een bezoek aan zijn vader, die hem lang geleden in de steek heeft gelaten. Taiwanese productie. De film ziet er in artistiek opzicht wel aardig uit maar ik ben bang dat het toch meer van hetzelfde zal zijn.

A Prayer Before Dawn. Mannelijker zal het niet worden dan dit portret van een bokser in een Thaise gevangenis. Die vecht zowel tegen zijn innerlijke demonen als ook tegen andere boksers in de gevangenis. ‘Een uiterst verontrustend prison boxing drama’ aldus het affiche. Film van Jean-Stephane Sauvaire.

Ravens. Het zware leven van een Zweedse boer in 1978. Hardcore mannenfilm (ook omdat we geen categorie ‘Agrarisch drama in de 70’s’ hebben). Reken op trage beelden, karakteristieke gegroefde gezichten, vergezichten over akkerland, onhandige gesprekken. Zelfde laken een pak (ongeveer): de Belgische film Resurrection.

Sollers Point. Verhaal dat we al tig keer eerder hebben gezien: crimineel komt uit de bajes, wil leveren beteren, gaat niet zo makkelijk, valt weer terug. Sociaal-realistisch drama. Dus veel beelden zonder commentaar, laag tempo, realistische, onaangename karakters en ik gok ook een paar chaotische beelden van rennende mensen die met handheld camera’s worden gevolgd. Locatie: Baltimore. Jim Belushi misschien erg goed in rol van vader.
 

22 januari 2018

 

Preview IFFR 2018 Deel 1
Preview IFFR 2018 Deel 3

 

 
MEER FILMFESTIVAL