Top 5 2016

Top 5 films + Miskleun van 2016

The Revenant

Acht recensenten van Indebioscoop bespreken hun vijf favoriete films die dit jaar in Nederland in première gingen. Traditioneel kiest iedereen ook de Miskleun van het Jaar én een film die zij jammerlijk misten in de bioscoop. Tot en met Oudejaarsdag lees je hier elke dag een persoonlijke terugblik op het filmjaar 2016.

nanda DEEL 5: Nanda Aris

5. – CAPTAIN FANTASTIC

Captain Fantastic is geen cinematografisch hoogtepunt van 2016 – het plot klopt hier en daar niet helemaal, is ietwat over the top, en sommige karakters hadden wat meer uitgediept kunnen worden – maar wel een persoonlijk favoriet. Viggo Mortensen is fantastisch als vader van zes, en wat mij betreft krijgt hij de Oscar voor beste acteur. Samen met zijn vrouw besluit Ben om diep in het bos, afgezonderd van de maatschappij, zijn kinderen op te voeden. Nadat zijn vrouw zelfmoord pleegt, en het hele gezin naar de begrafenis besluit te gaan, komen allen in contact met de moderne samenleving, en wordt het leven dat zij leiden in het bos ter discussie gesteld. Een vrolijke en komische film, met een serieuze toon, die vragen stelt over ouderschap en opvoeding.

 

4. – FUOCOAMMARE

Gianfranco Rosi maakt met Fuocoammare een indringende documentaire over het Italiaanse eiland Lampedusa, zijn inwoners en hun dagelijks leven, en de duizenden immigranten die hier als eerst voet aan Europese wal zetten – mits ze de boottocht overleven. Het verhaal verbeeldt naast het normale leven op Lampedusa, de migrantencrisis, zonder een oordeel of oplossing te geven, maar is daardoor des te krachtiger. Als kijker verwacht je dat de twee werelden meer samenkomen, maar Rosi toont en het is aan de kijker zelf om invulling te geven aan het verhaal. Dat de twee werelden niet samenkomen zorgt niet voor eenheid in de film, en vergt wat meer inleving van de kijker. Maar dat is misschien juist wel het meest krachtige onderdeel van de film, als metafoor naar de huidige samenleving, waarin zovelen doorleven, niet geheel bewust lijken van de migrantencrisis. Rosi brengt daar op geheel eigen wijze, en op een vele malen sterkere manier dan hedendaagse media, verandering in.

 

3. – I, DANIEL BLAKE

De kleine neorealistische film met grote impact. Een film van de 80-jarige Ken Loach over bureaucratisch geneuzel en een vriendschap tussen een jonge alleenstaande vrouw met kinderen en een oudere man met een zwak hart. Loach filmt, naar neorealistisch gebruik, graag op locatie, en werkt met niet-professionele of bekende acteurs. Zoals met Dave Johns, een stand up comedian, die de kordate, trotse en eerlijke timmerman Daniel speelt Hij krijgt na een hartaanval te maken het bureaucratische systeem dat hem zijn uitkering moet bezorgen. We volgen hem tijdens deze tenenkrommende procedure, waarin Daniel moet leren omgaan met de computer, en zich aan de regeltjes moet houden om zijn uitkering te krijgen. Een drama met humor, waarin Daniel de wijze woorden spreekt: ‘I’m a man, not a dog’.

 

2. – THE REVENANT

Een film die in Nederland in januari 2016 in première ging, en daarom in dit lijstje verschijnen mag, en dus zeker niet ontbreekt. Ook in 2015 stond een film van regisseur Alejandro G. Iñárritu in mijn top 5. Vorig jaar was het Birdman, dit jaar is het The Revenant. De film die Leonardo DiCaprio eindelijk z’n Oscar opleverde. Welverdiend, hij heeft zich vergaand ingeleefd in zijn rol, zwom in koude rivieren in Canada en at rauwe bizonlever. De scène waarin DiCaprio vecht met een beer – die Iñárritu, met zijn voorliefde voor lange takes, chronologisch filmde – is een spektakel om naar te kijken.

 

1. – HELL OR HIGH WATER

David Mackenzie maakt met Hell or High Water dé film van 2016. Alles klopt, het meesterlijke verhaal waarin goed en slecht verweven zijn, de mooie acteerprestaties van onder anderen de broers Toby (Chris Pine) – de verstandige – en Tanner (Ben Foster) – de impulsieve – de prachtige beelden van een stoffig en warm Texas, waarin moderne cowboys in de greep zijn van lening verstrekkende banken. Een gelaagde hedendaagse western, een drama met humor, dat je aan het denken zet over de kapitalistische Westerse consumptiemaatschappij.

 

Suicide Squad

Miskleun van 2016:

SUICIDE SQUAD

Dat de combinatie Will Smith en Margot Robbie geen succes is, bewezen ze al met de film Focus uit 2015. Ook Suicide Squad is geen succes. Daar waar de trailer nog enigszins interesse opwekt, doet de gehele film dat totaal niet. ‘The worst of the worst’, zo wordt de groep – bestaande uit onder anderen een psychopaat, een huurmoordenaar en een joker – omschreven die de wereld moet redden van ondergang. Een slecht plot, overdreven typecasting, over the top spektakel, alles zorgt ervoor dat dit de miskleun van 2016 is. Een inkoppertje; maar zeker ‘the worst of the worst’.

 

Gemist in de bios in 2016:

LA CHANA

La Chana won op het IDFA geheel terecht de publieksprijs. De film vertelt het verhaal van Spaanse flamencodanseres La Chana (Antonia Santiago Amador), een door het leven getekende, maar nog altijd gepassioneerde vrouw. Ze is nu ergens in de zestig, en bereidt zich voor op haar laatste optreden, dat ze zittend zal geven. Beelden van het heden worden afgewisseld met die van het verleden, we horen waarom La Chana lang weggeweest is van het podium, en wijze lessen worden ons geleerd door deze vurige vrouw. Lucija Stojevic debuteert met deze film als regisseur, doet dat zeer verdienstelijk, en kan zich geen betere start van een carrière wensen.

 

28 december 2016
Alle terugblikken op 2016:
Wim Meijer
Bob van der Sterre
George Vermij
Ralph Evers
Nanda Aris
Alfred Bos
Suzan Groothuis
Cor Oliemeulen