Top 5 films + Miskleun van 2015

Negen recensenten van Indebioscoop bespreken hun vijf favoriete films die dit jaar in Nederland in première gingen. Traditioneel kiest iedereen ook de Miskleun van het Jaar én een film die zij helaas misten in de bioscoop. Tot en met Oudejaarsdag lees je hier elke dag een persoonlijke terugblik op het filmjaar 2015.

 DEEL 9 (slot): Cor Oliemeulen

Wat viel mij zoal op in het filmjaar 2015? Neem nu de langverwachte Frank, de zanger van Soronprfbs met zijn hoofd van papier-maché, of de Zweedse tragikomedie A Pigeon Sat on a Branch Reflecting on Existence, met niet alleen de langste en origineelste titel maar ook de meest droog-absurdistische scènes van het jaar. En wat te denken van Réalité : surrealistische verwikkelingen in een film-in-een-film? Om nog maar te zwijgen van de volmaakte dubbelgangers in The One I Love, het grimmige sprookje The Lobster  en Hard to be a God, een minutieus gecomponeerd visueel spektakel waarin drek, kots, bloed en uitwerpselen je drie uur bijna non-stop om de oren vliegen. Stuk voor stuk bijzondere en lovenswaardige producties, maar minder sterk en belangwekkend dan de vijf volgende films.

5. – YOUTH

Na La grande bellezza  weet Paolo Sorrentino met zijn onvervalste beeldgrammatica opnieuw een melancholische symfonie te componeren. Harvey Keitel (als regisseur) en Michael Caine (schitterend als gepensioneerde toondichter/dirigent) zijn oude vrienden die samen optrekken in een luxueus Zwitsers kuuroord, alwaar zij zich verwonderen over de populaire beschaving en mijmeren over het verloren verleden. Prima scenario, oogstrelende beelden, originele muziek en leuke bijrollen (o.a. Rachel Weisz als treurende dirigentendochter, Jane Fonda als gewichtige Hollywood-ster en een verbluffende lookalike van Diego Maradona) maken van Youth  een feestje voor cinefielen.

4. – CITIZENFOUR

Terecht draaien documentaires steeds vaker in de bioscoop, immers vaak is de werkelijkheid boeiender dan fictie. Klokkenluider Edward Snowden onthult het bijna onvoorstelbare afluister- en datamining-schandaal van de Amerikaanse geheime dienst NSA en de kijker mag hiervan getuige zijn. We volgen de gevluchte medewerker vanaf het moment dat hij in een hotelkamer in Hongkong in het geheim enkele journalisten ontmoet tot en met de eerste spectaculaire nieuwsuitzending op CNN die een mediastorm teweeg brengt. Citizenfour  laat zich kijken als thriller: Snowden is vastberaden om de omvangrijke privacyschending te openbaren, maar tegelijkertijd onzeker omdat hij bang is ontdekt te worden.

3. – THE LOOK OF SILENCE

Het scenario van The Look of Silence  is te krankzinnig voor welke speelfilm dan ook. Als een moordenaar bekent dat hij het bloed uit de doorgesneden kelen van zijn slachtoffers opdronk ‘om niet gek te worden’, oogt zijn dochter diep geschokt, maar zegt zij snel dat haar vader een seniele, oude man is. Joshua Oppenheimer filmde jarenlang met gevaar voor eigen leven in Indonesië om inzicht te krijgen in de moordpartijen na de staatsgreep in de jaren zestig die een miljoen (vermeende) communisten het leven kostten. In het bekroonde The Act of Killing  portretteerde hij de beulen, die tot in detail beschrijven en naspelen hoe zij doodden, in dit even verbijsterende vervolg zoekt onze hoofdpersoon de confrontatie met de man die verantwoordelijk is voor de dood van zijn broer.

2. – EL CLUB

De Chileense regisseur Pablo Larraín heeft ontegenzeggelijk een eigen stijl: een mix van een onalledaags verhaal, krachtige dialogen, intense incidenten en inktzwarte humor. In zijn grandioos geregisseerde en geacteerde El Club  draait hij beslist geen doekjes om seksueel misbruik door priesters. Vier van deze zelfbenoemde ‘koningen der verdringing’ zijn door het Vaticaan weggemoffeld in een huisje aan zee om te bidden en boete te doen. Liever gokken ze op windhonden en worden ze dronken van de opbrengst. De komst van een nieuwe geëxcommuniceerde priester zet hun niet onaangename leven op het spel en zal nog de nodige tipjes van de gewaden oplichten.

1. – DURAK (THE FOOL)

Er zijn heel wat films over corruptie gemaakt, maar die grijpen je lang niet altijd bij de strot. Het huidige Rusland biedt een ideale voedingsbodem voor drie recente topdrama’s waarin autoriteiten de gewone man piepelen. Vorig jaar werd de filmliefhebber verrast met het vlammend tragische Leviathan  van Andrey Zvyagintsev en 2015 betekende de doorbraak van Yuriy Bykov, die The Major  en Durak  gelijktijdig in de Nederlandse bioscoop zag draaien. In Durak (The Fool)  bezatten de stadsbestuurders zich liever op een nachtelijk feest dan het gepeupel voor een instortende flat te behoeden. Hulde aan de eenling die een rechtvaardige – maar troosteloze – strijd voert!

Miskleun van 2015:

AVENGERS: AGE OF ULTRON

Slim van Marvel om zijn vier belangrijkste wrekers bijeen te brengen in één flitsende actiefilm. IJzeren Man, Ongelooflijke Hulk, Kapitein Amerika en Man met de Hamer: ieder botviert zijn eigen specialiteit op de vijand. Zoals Iron Man 3  faliekant de mist inging door het exclusieve karakter van het titelpersonage onstuimig te vermenigvuldigen, zo faalt Avengers: Age of Ultron  door overdadig sloopgeweld en onzinnig verhaal. De volgende Avengers  heet – hoe origineel – Infinity War  en zal in twee delen verschijnen. Gezien de leeftijdsgrens hoeven we geen schietende tieten van Black Widow te verwachten, maar misschien is het een idee om de wrekers te laten sparren met de dino’s van Jurassic World  tijdens een allesverwoestende aardbeving in San Andreas. In deel twee kunnen ze dan proberen definitief af te rekenen met Adam Sandler.

Gemist in de bios in 2015:

SILENT HEART

Het faillissement van A-Film heeft kennelijk de uitgestoken nekken van een aantal overgebleven filmdistributeurs ingekort. In het eerste land waar euthanasie is gelegaliseerd, bleek geen plaats voor het aangrijpende Silent Heart  van Bille August. Tijdens een vervroegd kerstdiner neemt een moeder afscheid van haar twee dochters. Ze kampt met een spierziekte die haar, volgens de diagnose van haar echtgenoot, snel zal verlammen. Aangezien euthanasie strafbaar is, moet het slikken van de dodelijke pil lijken op zelfmoord, wat alleen kan nu moeder haar arm nog kan bewegen. Dit mooie Deense euthanasiedrama kent een krachtige wending als bij de dochters de twijfel toeslaat.

31 december 2015

 

Alle terugblikken op 2015 (klik op de naam):
Suzan Groothuis
Alfred Bos
Ashar Medina
Bob van der Sterre
George Vermij
Wouter Spillebeen
Nanda Aris
Ralph Evers
Cor Oliemeulen