**
recensie Cuban Fury
Een druiper van een dansfilm
door Joan Gebraad
Bij een dansfilm genaamd Cuban Fury hoop je op karakters waarin het Latijns-Amerikaanse vuur brandt, opzwepende dansscènes en een dosis Cubaans sjeu, waardoor je spontaan zin krijgt om de eigen heupen los te schudden. Cuban Fury is eerder een Cubaanse druiper.
Komediant Nick Frost speelt Bruce Garret, een voormalige salsajeugdkampioen. Nadat enkele pestkoppen hem bespotten en te grazen nemen vanwege zijn glitterige danstenue, gooit Bruce in 1987 de handdoek in de ring. 25 Jaar later, wanneer hij als redelijk succesvol ingenieur werkt, wordt hij onverwacht wreed geconfronteerd met zijn oude passie.
Zijn nieuwe Amerikaanse baas Julia en love interest (Rashida Jones) heeft namelijk een heimelijke salsafetisj. Daarin ziet Bruce de kans om haar de zijne te maken. Er is echter één klein probleempje: door de jaren heeft Bruce behoorlijk meer gewicht gekregen en is zijn soepelheid verloren. Hoe haalt hij zijn voormalige salsaleraar (Ian McShane) over hem weer te in vorm te krijgen? En dan is daar nog die pesterige collega Drew (Chris O’Dowd) met zijn grote ego die natuurlijk toevallig ook net een oogje op Julia heeft. Tjongejonge, hoe zal dit verhaal aflopen?
Onontwikkelde personages
De film kraakt aan alle kanten. Zo is het script slecht uitgewerkt. De regisseur neemt weinig ruimte voor de psychologische ontwikkeling en emotionele verkenning van de personages. Na het traumatische incident in zijn jeugd gooit Bruce zomaar de handdoek in de ring. Dit komt zeer ongeloofwaardig over. Als dansen echt je passie is en je op kampioensniveau danst, zal je niet zomaar je grote liefde opgeven. Ook al ben je doodsbang.
Verder krijgt de kijker nooit goed Bruce’s worsteling hiermee te zien. Wat betekent salsa voor Bruce? En voor Julia? En wat voelt Julia precies voor Bruce en Drew? Hoe ontwikkelen de relaties tussen de personages zich? Ook hier is weinig aandacht voor.
De verhaallijn is verschrikkelijk cliché en uitgekauwd. Voormalige ster valt van zijn troon en wordt een loser. Hij gaat de strijd aan met problemen als obesitas, gebrek aan zelfvertrouwen, opnieuw leren salsadansen. Uiteindelijk verandert hij in een zelfverzekerde prince charming en wint het hart van zijn geliefde. Waar hebben we dat eerder gezien?
Dansende beer
Voor een geslaagde romcom mist Cuban Fury een duidelijke romantische ontwikkeling tussen Bruce en Julia. Maar bovenal: humor en eigentijdsheid. De dansscènes zijn niet opzwepend genoeg. De pit en de meeslepende muziek die je bij sommige andere films uit het genre tegenkomt, ontbreken. Ook is de uiteindelijke transformatie van Bruce niet overtuigend. Hij blijft je doen denken aan een dansende beer.
Dan zijn daar nog de eeuwige stereotypen: de flamboyante en grappige excuushomo Bejan (Kayvan Novak) die Bruce alles leert over ademende stoffen; maar vergeet ook Bruce zijn salsaleraar niet. Hij is een knorrige, strenge, oude Cubaan die telkens – hoe origineel - aan een fles Bacardi lurpt. In het beste geval heeft hij soms iets weg van de oude Diego de la Vega uit The Mask of Zorro. Kortom, salsadansen en rum drinken is betere tijdsbesteding dan deze saaie, onoriginele dansfilm annex romcom uitzitten.
15 augustus 2014