Difret

***

recensie  Difret

Koppige volharding

door Suzan Groothuis

Dat de ontvoering van een bruid niet zonder gruwelen en gevaren gaat, toont het Ethiopische Difret. Helaas verzandt de film al snel in een voorspelbaar rechtbankdrama, waarin een cruciale rol voor de heroïsche vrouwelijke hoofdpersonen is weggelegd.

In Difret volgen we het wel en wee van de 14-jarige Hirut, die op weg van school naar huis wordt ontvoerd door een bende landarbeiders. Haar ontvoering maakt deel uit van een oude traditie onder bepaalde stammen in Ethiopië om een huwelijk te bezegelen. En gaat er bruut aan toe, inclusief een meedogenloze (uit beeld gefilmde) verkrachting. Maar Hirut weet te ontsnappen met een geweer en doodt daarbij haar belager. Wanneer de politie haar oppakt lijken Hiruts kansen uitzichtloos: de doodstraf hangt haar boven het hoofd. Mensenrechtenadvocaat Meaza Ashefani besluit Hirut te verdedigen en is vastbesloten de zaak te winnen.

Recensie Difret

Moeizame rechtszaak
Het proces dat volgt verloopt echter moeizaam: de autoriteiten werken op alle mogelijke manieren tegen. Daarbij vechten ook de familieleden onderling hun vete uit. Regisseur Zeresenay Berhane Mehari toont diverse kanten en belangen en geeft daarmee inzage in hoe er tegen een complexe casus als bruidontvoering aangekeken wordt. Hij plaatst de patriarchale boerengemeenschap met haar oude tradities tegenover de modernisering van de samenleving. Zo is er een scène waarin de families onderling tot een uitspraak komen, terwijl ze nog in afwachting zijn van de rechterlijke beslissing.

Naarmate de film vordert is er een steeds grotere rol weggelegd voor de vrouwelijke hoofdpersonen. Er ontstaat een band tussen de koppige Hirut en de strijdbare Meaza – zij herkennen zich in elkaars drang naar onafhankelijkheid. Zo geeft Meaza in een openhartige scène aan dat zij zichzelf terugziet in de jonge Hirut. Ondertussen verloopt de rechtszaak niet zonder problemen en moeten de twee opboksen tegen vijandigheid vanuit de plaatselijke autoriteiten en de mannelijke bevolking van het platteland.

Recensie Difret

Vechten voor verandering
Difret, gebaseerd op een waargebeurd verhaal, volgt netjes de lijntjes van een rechtbankdrama: er zijn de nodige emotie, onrecht en volharding. Degelijk gemaakt, maar niet spannend of verrassend. Een scène waarin Hirut door Meaza naar haar ouders gebracht wordt, terwijl de plaatselijke bevolking op wraak zint, had zelfs beter buiten beschouwing gelaten kunnen worden. De spanning ligt er te dik bovenop en werkt daardoor niet – nodeloos gevaar opzoeken is immers niet handig.

Op inhoudelijk vlak voelt de film didactisch aan: hij zadelt de kijker op met droge feitjes en uitleg over de gebruiken in Ethiopië. Wat wel werkt is de realistische strijdbaarheid van de twee heroïsche vrouwelijke hoofdpersonen.

Vlak voor de wereldpremière van Difret werd bekend dat Angelina Jolie aangetrokken is als executive producer. Zij noemt de film “a strong moment of art in Ethiopia” en haalt Difret aan als een voorbeeld voor andere landen, waar bescherming van de wet nog geen vanzelfsprekendheid is. Dat het recht van de vrouw uiteindelijk zegeviert, is dan ook niet verwonderlijk.

 

18 mei 2015

 

 

MEER RECENSIES