***
recensie Everest
Visueel spektakelstuk blijft aan de oppervlakte
door Ashar Medina
Indrukwekkend in beeld gebracht natuurgeweld staat aan de basis van deze enerverende, doch enigszins vlakke avonturen/rampenfilm die realisme verkiest boven het persoonlijke drama van een gedoemde expeditie. En het is nog allemaal waargebeurd ook.
Everest volgt een ensemble-cast van topacteurs (Jason Clarke, Josh Brolin, Jake Gyllenhaal, Emily Watson, Robin Wright) die, verdeeld over twee rivaliserende teams, de barre tocht naar de top van ’s werelds hoogste en meest beruchte berg ondernemen. De teams, met de prikkelende namen Adventure Consultants en Mountain Madness, worden geleid door Rob Hall (Clarke) en Fischer (Gyllenhaal), twee klim-pro’s die de omgeving kennen als hun handpalm.
Het zijn thrillseekers die de fascinerende drang hebben altijd de menselijke grens op te zoeken, net als de stoere mannen, en vrouw, die goed geld betalen voor een uitzicht en een ervaring die je nergens anders zal vinden. Maar dit zou geen waargebeurd verhaal zijn als er niet een aantal dingen gruwelijk mis zouden gaan, met alle angstaanjagende gevolgen van dien.
Man versus Berg
Regisseur Baltasar Kormákur gaat dus voor realisme. Dat valt enerzijds te prijzen omdat we het hier hebben over echte mensen en hun families die in sommige gevallen te maken kregen met het tragische overlijden van hun dierbaren. Anderzijds ondermijnt deze keuze hier en daar de intrigerende psychologie die mensen ertoe drijft hun leven in de waagschaal te leggen. Kormákur investeert veel tijd in het introduceren van de personages, maar dit zijn er zoveel dat we ze nooit écht goed leren kennen.
Waarom iemand ervoor zou kiezen om dit bijna buitenaardse natuurgeweld te trotseren is een buitengewoon interessante vraag die nooit bevredigend wordt beantwoord. Dit zorgt er wel voor dat we ons als kijker al snel overgeven aan de achtbaanrit die vooral in de tweede helft van de film wordt voorgeschoteld. Visueel gezien is de film dan ook meer dan geslaagd: strijkende helikoptershots geven indrukwekkende impressies van de schijnbare oneindigheid van de Himalaya en de overdonderende lawines zijn huiveringwekkend. De primaire overlevingsdrang die zich van bergbeklimmers meester maakt is vele malen beter neergezet dan in popcornflicks als Vertical Limit of Cliffhanger, wat dat betreft is Everest een uitschieter binnen het genre.
Het geluid van de wind
Naast het visuele aspect is er terecht veel aandacht besteed aan hoe het daar op de top van zo’n berg moet klinken. De razende wind is alomtegenwoordig en zorgt samen met het vervaarlijk krakende ijs voor een dreigende atmosfeer die de klimmers nooit met rust laat. Het is alsof de berg constant op hen inpraat en laat weten dat ze niet zullen ontsnappen. Wanneer een van de meedogenloze lawines onder een hangbrug door raast, trilt het geluid van tonnen voorbij woedend sneeuw en ijs ons bijna uit onze stoel. In contrast voelen scènes die zich elders afspelen, zoals wanneer Hall belt met zijn zwangere vrouw die thuis achterblijft (gespeeld door Keira Knightley), uiterst sereen. Het maakt duidelijk dat onze helden zich haast letterlijk in een ‘andere wereld’ bevinden.
Dergelijke scènes leggen echter ook meteen de vinger op de zere plek. Knightley speelt de loyale echtgenote die nooit helemaal zal snappen waarom haar man doet wat hij doet en moet toekijken vanaf de zijlijn. Dit geldt ook voor ons als publiek. De vraag waarom je vrijwillig die monsterachtige berg zou willen beklimmen wordt het best beantwoord met de oneliner ‘Because it’s there’.
14 september 2015