**
recensie Hector and the Search for Happiness
Midlifecrisis zoektocht naar de betekenis van geluk
door Nanda Aris
In Hector and the Search for Happiness gaat een man van middelbare leeftijd op zoek naar de betekenis van geluk, zodat hij zijn psychiatrische patiënten weer kan helpen. Hij reist de wereld over en komt in veel verschillende, soms onvoorstelbare, soms grappig bedoelde situaties terecht, voordat hij erachter komt wat gelukkig zijn echt betekent.
Hector and the Search for Happiness is geregisseerd door Peter Chelsom, die we kennen van Serendipity, Shall We Dance en Hannah Montana: The Movie. Mierzoete films, dus het ligt in de lijn der verwachting dat zijn jongste film van een fijn laagje Hollywood-clichés voorzien wordt. De film is gebaseerd op de gelijknamige internationale bestseller uit 2002 van de Franse psychiater en schrijver Francois Lelord.
Comfort
Hector (Simon Pegg: Shaun of the Dead, Star Trek: Into Darkness) is een gelukkige man, met een geordend, comfortabel en weinig spannend leven. Als Londense psychiater luistert hij naar zijn patiënten, maar steeds vaker kan hij moeilijk het geduld opbrengen om naar het geklaag van hen te luisteren. Want wat is het belang van zijn werk als hij zijn patiënten elke week ziet, maar zij niet beter worden? Een eigentijds gegeven: rijke, maar ontevreden mensen.
Hij vraagt zich af wat gelukkig zijn precies inhoudt, en vraagt het zijn perfecte vrouw Clara (Rosamund Pike: Wrath of the Titans, Jack Reacher). Zij schrikt, omdat ze denkt dat hij niet meer van haar houdt. Ze denkt dat het komt omdat ze geen moeder wil worden. Weer een eigentijds gegeven: volwassenen die moeite hebben grote beslissingen in hun leven te nemen. Wanneer Hector aankondigt dat hij op reis wil in zijn eentje, om uit te zoeken wat mensen gelukkig maakt, geeft Clara hem carte blanche in deze zoektocht.
Rondreis
En zo begint zijn reis, van Azië naar Afrika, en van Amerika uiteindelijk weer terug naar Londen. Hector komt in veel verschillende situaties terecht: van luxe nachtclub naar monniken, naar ‘Afrika’ met prachtige uitgestrekte landschappen, een beangstigende vlucht in een vliegtuig, en een drugsbaron wiens vrouw hij helpt. Hij wordt ontvoerd en ontsnapt ternauwernood aan de dood; ondanks de ernst van de situatie, totaal niet geloofwaardig, door het gebruik van humor en luchtigheid. Hector besluit op bezoek te gaan bij zijn vroegere liefde in Amerika. Daar komt hij er uiteindelijk achter wat geluk echt betekent, een nogal clichématig einde van de film.
Deze film doet veel denken aan andere ontdekkingsreisfilms als The Secret Life of Walter Mitty (Ben Stiller, 2013), Eat Pray Love (Ryan Murphy, 2010) en The Bucket List (Rob Reiner, 2007). In al deze films gaan mensen op reis, om dingen te doen die ze nog niet eerder gedaan hebben, of gezien hebben, om geprikkeld te worden, spanning te ervaren, en het leven ten volste te leven.
Flauw
Hector and the Search for Happiness is op sommige momenten tenenkrommend. Zoals wanneer een restauranteigenaresse tegen Hector zegt dat ze graag geluk wil ervaren: ‘I want happiness’, wat met een zwaar accent klinkt als ‘I want a penis’.
Aan actie geen gebrek, maar impact maakt het niet. Ondanks aardig acteerwerk (onder andere van onze ‘eigen’ Barry Atsma) is de film niet geslaagd. Soms slaan de grappen aan, maar vaker is de humor flauw. De tekeningen die Hector maakt in zijn notitieboekje zijn leuk, sommige van de oneliners over geluk zijn waar en zetten aan het denken, maar van een aantal belerende quotes die regelrecht uit een zelfhulpboek lijken te komen gaan de haren werkelijk overeind staan. Van het bedoelde feelgood-gevoel is uiteindelijk te weinig sprake.
5 oktober 2014