****
recensie The Homesman
Karavaan van misère
door Wouter Spillebeen
Tommy Lee Jones denkt niet aan genres wanneer hij films maakt, maar toch worden ze telkens als westerns omschreven. Ook The Homesman, een feministische terugblik op de Amerikaanse geschiedenis, ontsnapt die stempel niet.
Mary Bee Cuddy (Hilary Swank) heeft een boerderij in Nebraska en vindt maar geen man. De meesten vergelijken haar schoonheid met een oude tinnen gieter, haar zelfstandige karakter is niet genoeg om iemand aan de haak te slaan. Drie vrouwen raken getraumatiseerd en worden gek door verschillende gebeurtenissen.
In het dorp kan niemand voor hen zorgen, in Iowa is een priester die hen kan helpen. Mary Bee neemt de taak op zich om de vrouwen in een koets te vervoeren, een taak die vele weken zal duren. Ze redt de oude George Briggs (Tommy Lee Jones) van de dood aan de galg, in ruil vergezelt hij haar op de zware tocht. Het desolate landschap brengt hen op het pad van indianen en schietgrage boerenjongens, maar de eenzaamheid is constant.
Keiharde schets
The Homesman is gebaseerd op de gelijknamige roman van Glendon Swarthout uit 1988. De keiharde schets van het Westelijke Amerika uit de jaren 1850 is er geen van met wapens zwaaiende helden, maar van een strijd om te overleven. De redenen achter de geestesziekten van de drie gekke vrouwen komen in flashbacks stukje bij beetje aan het licht. Mary Bee is noodgedwongen alleen, de drie vrouwen werden door hun dominerende man of hun overweldigend verdriet de kop in gedrukt en Briggs is zowat vogelvrij verklaard. Niemand heeft het grote lot gewonnen, de karavaan is er een van misère en ongeluk.
Hilary Swank speelde eerder Maggie Fitzgerald, een sterke, maar niet zeer aantrekkelijke vrouw in Million Dollar Baby van die andere westernlegende Clint Eastwood. Hoewel ze best gezien mag worden, lijkt de rol op haar lijf geschreven. In interviews gaf ze dan ook aan graag sterke en vrome vrouwen te spelen. Swank: “Velen zeiden me zelfs dat Mary Bee en Maggie Fitzgerald mooi zijn omdat ze echt zijn.”
Jones is geboren voor het westerngenre, al denkt hij daar zelf anders over. “We hebben gewoon een zo goed mogelijke film willen maken. Ik begrijp het woord genre niet. Westerns? Ik weet niet echt wat dat betekent.”
Beeld en klank
Voor de muziek in The Homesman deed Jones beroep op zijn eigen zoon, die uit de diepste krochten van de muzikale geschiedenis enkele deuntjes uit 1850 opdiepte, en de componist Marco Beltrami, met wie hij enkele instrumenten uitvond om de klanken zo uniek mogelijk te maken. Het lage gebrom en de sinistere ondertonen complimenteren het barre landschap in Nebraska perfect, beeld en klank werken in tandem om meteen over te brengen dat een tocht als deze helemaal geen lachertje is. Of deze film kan wedijveren met Jones’ opmerkelijke regiedebuut The Three Burials of Melquiades Estrada is nog maar de vraag, maar de harde en realistische geschiedenis over vrouwen in het oude westen is het zien helemaal waard.
22 juni 2014