Kidnapping Freddy Heineken

**

recensie  Kidnapping Freddy Heineken 

Weinig leven in de brouwerij

door Cor Oliemeulen

Ruim dertig jaar na dato spreekt de ontvoering van biermagnaat Alfred Heineken nog genoeg tot de verbeelding om er een internationale coproductie van te maken. Helaas is de recente boekverfilming geen schim van De Heineken Ontvoering.

“Het is niet de film die we voor ogen hadden toen we ermee begonnen”, schreef Peter R. de Vries op Twitter. Volgens de misdaadjournalist en schrijver van het boek waarop Kidnapping Freddy Heineken is gebaseerd, is de verfilming te kort, afgeweken van het script en zijn er wezenlijke passages op de montagetafel gesneuveld. Dat is spijtig voor Peter R., die na De Heineken Ontvoering (2011) nog zo de vloer had aangeveegd met deze ambitieuze en veel spannendere misdaadthriller van Maarten Treurniet. “Voor iedereen die iets van de Heinekenontvoering én van recherchewerk af weet is de film op veel momenten lachwekkend, ridicuul en stuitend ongeloofwaardig”, schreef De Vries destijds op zijn website.

Recensie Kidnapping Freddy Heineken

Ultieme verfilming
Alle reden dus om van Kidnapping Freddy Heineken de ultieme verfilming van zijn crime classic te maken. In ieder geval beter dan de “fictie en verzinsels, met een vleugje misdaadhistorie” die we volgens De Vries in De Heineken Ontvoering krijgen voorgeschoteld. Glunderend, opgewonden en trots vertelde de auteur bij Humberto Tan over de belangstelling uit Hollywood, zijn contacten met de producer en hoe hij op de prachtige sets met authentieke uitstraling persoonlijk een oogje in het zeil kon houden. Aan het eind van zijn boekverfilming komt Peter R. als story consultant zelfs ook nog even in beeld als hij de hand mag schudden van Anthony Hopkins, die is gestrikt voor de rol van Alfred Heineken.

De Zweed Daniel Alfredson, die het tweede en derde deel van de Millennium-trilogie regisseerde, overtuigt echter geen moment met zijn doorsnee actiefilm die alleen maar interessant is omdat hij gaat over de geruchtmakende ontvoering van de wereldberoemde Nederlandse biermagnaat. Niet alleen maar omdat er in de film groene in plaats van de toenmalige bruine Heinekenflesjes worden geledigd of omdat er op de aftiteling staat dat de brouwer in 2003 overleed in plaats van 3 januari 2002 – nee, Kidnapping Freddy Heineken is gewoon saai. Veel scènes zijn te kort, de montage is onsamenhangend, terwijl de onderlinge relaties tussen de kidnappers en hun contact met de opgesloten Heineken niet uit de verf komen.

Recensie Kidnapping Freddy Heineken

Royalties
Peter R. de Vries schreef ‘De ontvoering van Alfred Heineken’ vanuit het perspectief van het brein achter de ontvoering, Cor van Hout, op basis van een aantal interviews met hem nadat Van Hout met zijn zwager Willem Holleeder was gearresteerd in Frankrijk. De misdaadjournalist had toegezegd dat het boek pas na de rechtszaak in 1987 mocht worden gepubliceerd en regelde de rechten van Van Houts levenswandel, volgens De Vries om te voorkomen dat Heineken beslag kon laten leggen op de opbrengst.

Hoewel er door de jaren heen verschillende verhaalversies in omloop zijn, zou Cor van Hout tot aan zijn liquidatie in 2003 tonnen hebben verdiend aan de royalties van het boek, waarvan ruim een half miljoen exemplaren zijn verkocht. Een schijntje weliswaar vergeleken met een deel van het vermiste losgeld dat de Heineken-ontvoerders na hun gevangenisstraf zouden hebben geïnvesteerd in de prostitutie. Dat avontuurlijke misdaadleven van ‘The Godfathers van Nederland’, zoals ze in Kidnapping Freddy Heineken bijna liefkozend worden genoemd, zou bij voorbaat een veel interessantere bewerking opleveren dan deze futloze registratie, die je direct na de aftiteling bent vergeten.

 

18 juni 2015

 

MEER RECENSIES

 

Vijf motieven om iemand te kidnappen