Mountains May Depart

**

recensie  Mountains May Depart

Onafhankelijk drieluik

door Ralph Evers

Een klinkende vermelding van de Palme d’Or-competitie doet het meestal wel goed in de filmwereld. Hoge waardering, denken we. Automatisch koppelen we daar aan vast dat het “wel een goede film zal zijn”, maar is dat ook waar? Mountains May Depart tart deze “regel”.

Mountains May Depart wordt verteld in drie aktes in drie verschillende periodes. De film begint in 1999, de drempel van een nieuw millennium. Hierin volgen we de dorpsschoonheid Shen Tao die begeerd wordt door twee mannen. De simpele arbeider Liangzi en de gladde zakenman Zhang Jinsheng. Die eerste liefde kenmerkt zich door uitvergrote emoties en speelsheid, gelijk jonge mensen. Er hangt een zweem van nostalgie over die eerste akte, een verlangen aan een tijd van onschuld, die niet meer is. Regisseur Jia Zhang-ke (A Touch of Sin) registreert dit, maar zet onverbiddelijk de bijl in de herinnering: de tijd stroomt door, evenals de machtige gele rivier.

Mountains May Depart

Teloorgang
De volgende aktes zijn rauwer. De tweede akte kenmerkt zich door de teloorgang van Liangzi. Nadat Zhang Jinsheng met Shen Tao trouwde is hij vertrokken naar het noorden. Werkend in de mijnen heeft hij stoflongen gekregen. De camera vertraagt, staat stil bij het leed. De wat al te nadrukkelijke soundtrack doet verwoede pogingen om het menselijk drama dik aan te zetten. Zhang-ke graaft in deze akte een laag dieper. Dat was ook wel nodig, want de eerste akte kent naast haar nostalgie en frivoliteit veel shots waarvan je je als kijker afvraagt waartoe die dienen.

De derde akte ten slotte gaat dieper in op de lotgevallen van Zhang Jinsheng en diens zoon Daole, die in Australië, waar Jinsheng naar geëmigreerd is, Dollar genoemd wordt. Deze akte breekt nogal met de eerdere aktes. Dit contrasteert nogal met hoe in de beeldtaal de overgangen worden getoond: subtiel. Het is in deze akte dat Zhang-ke zich begint te vertillen aan zijn verhaal. Want waar de eerste twee aktes vooral vertrekken vanuit de reeds geïntroduceerde personages, sleept de derde akte er een berg andere fenomenen bij. We leven dan in 2025 en de assimilatie van de Chinese migranten binnen de Australische cultuur verloopt niet altijd even gemakkelijk. Zeker niet binnen de gezinnen. Een lerares biedt voor de jonge Dollar soelaas.

Mountains May Depart

Karikatuur
Op het moment dat Zhang-ke besluit om de menselijke thema’s als liefde, hoop en dood te midden van een snel veranderende wereld te plaatsen, begint de film te rammelen. Te ambitieus. Doordat de overgangen te abrupt blijken, doordat de intense life-events (zoals de dood van opa) soms zelfs karikaturaal aandoen en door uiteindelijk de personages niet voldoende uit te werken, mis je de verbinding met wat er op het witte doek plaatsvindt.

Binnen de ontstane karikatuur past dan ook het liedje Go West van de Pet Shop Boys. Uit de toon vallend door een veel te vrolijk themaatje, wat haaks staat op het drama dat onze protagonisten ondergaan. Wellicht met een bedoeling van de regisseur, net als het grapje met het beeldformaat. Beginnende met 4:3, de tweede akte fullframe en de derde akte widescreen. Mountains May Depart kent een interessant uitgangspunt, maar vergeet te overtuigen.

 

18 maart 2016

 

MEER RECENSIES