****
recensie Virgin Mountain
Tanks en linedance
door Suzan Groothuis
Een heerlijke tragikomedie over een veertiger die nog bij zijn moeder woont, totdat het tijd wordt zijn vleugels uit te slaan.
Fúsi is drieënveertig jaar en woont nog steeds bij zijn moeder. Hij vult zijn dagen met zijn werk als bagageruimer bij een vliegveld, zijn vaste etentje bij een Thais restaurant op de vrijdag en zijn passie voor de Tweede Wereldoorlog. De slag om El Alamein staat in miniatuur uitgestald op tafel. Wanneer de vriend van zijn moeder nieuwsgierig een van zijn soldaatjes oppakt wijst Fúsi hem de deur. Wegwezen, dit is zijn territorium!
Een gezonde situatie is het natuurlijk niet, op je drieënveertigste nog thuis wonen onder de beschermende vleugels van je moeder. Fúsi is dan ook net een groot klein kind. Melk en chocopops vormen zijn vaste ontbijtritueel en zijn moeder zorgt voor het avondeten en de was. Zijn buren vinden hem maar een rare snuiter, maar zijn jonge buurmeisje Hera mag Fúsi wel. Samen spelen ze met barbies, maar als het aan Fúsi ligt liever oorlogje.
Je moeder betrappen op seks
De film trapt af als droge komedie, waarin we met ongemakkelijke situaties te maken krijgen zoals Fúsi die zijn moeder betrapt als ze seks heeft. Maar Virgin Mountain (een verwijzing naar het enorme gewicht dat Fúsi met zich meedraagt) laat subtiel ook de tragiek zien in het leven van deze kolossale metal dude met een warm karakter. Ondanks zijn voorkomen is Fúsi een eenzame, onzekere man. Met zijn uiterlijk roept hij veel plagerijen op, zoals collega’s die hem pesten op het werk. En in de liefde heeft Fúsi ook al geen succes.
De omslag vindt plaats wanneer Fúsi jarig is en van moeder en haar vriend een cursus linedance cadeau krijgt. Wat, linedance voor iemand die van metal houdt? En zo gebeurt het, onder zichtbare tegenzin, dat Fúsi (gehesen in zwart pak met cowboyhoed!) op de cursus de open Sjöfn ontmoet. Er ontstaat een vriendschap en Fúsi besluit zijn leven een andere wending te geven.
Coming of age van een veertiger
Het tweede deel van Virgin Mountain zou je een coming of age kunnen noemen, maar dan met een veertiger in de hoofdrol die zijn vleugels uitslaat. Niet dat Fúsi in zijn karakter veel verandert – hij blijft een goedhartige metal dude, al wil hij voor Sjöfn wel Dolly Parton aanvragen bij zijn favoriete radiozender. Door wat onvoorziene gebeurtenissen ontpopt Fúsi zich als iemand met een gouden hart, die er voor de ander is maar ook trouw blijft aan zichzelf. Gunnar Jónsson zet zijn rol van de introverte Fúsi prachtig neer – een man van weinig woorden die op subtiele wijze laat zien oog te hebben voor zijn medemens.
De IJslandse regisseur Dagur Kári is geen nieuwkomer: hij debuteerde met het goed ontvangen Noi The Albino (2003) en kwam in 2009 met The Good Heart (met acteurs Paul Dano en Brian Cox), films waarin de thematiek van buitenstaander ook terugkomt. Met Virgin Mountain zou Kári wel eens meer zieltjes kunnen winnen. De film balanceert perfect tussen die typische noordelijke droge humor en ontroerend drama en beschikt over een hoofdpersoon van wie je als kijker gaat houden.
16 november 2015