**
recensie Walk of Shame
Stiletto run
door Nanda Aris
Een dertien in een dozijn film met een flinterdun verhaal. We volgen een jonge vrouw in kort kanariegeel jurkje tijdens haar zoektocht naar haar auto door Los Angeles.
De plot van de film lijkt een combinatie van Dude, Where’s My Car? (2000) en The Hangover (2009). In de eerstgenoemde film kunnen twee jongens na een avond feesten zich niet meer herinneren waar ze hun auto geparkeerd hebben; in The Hangover gaan twee vrienden na een vrijgezellenfeest op zoek naar hun vriend zodat hij op tijd bij zijn eigen bruiloft komt. In Walk of Shame gaat Meghan Miles op zoek naar haar auto zodat ze op tijd kan komen voor de baan als nieuwslezeres.
Meghan Rennt
Ergens doet de film ook denken aan Lola Rennt (1998); wanneer haar vriend belt dat hij dringend geld nodig heeft, krijgt de kijker drie verschillende uitkomsten te zien van de actie die Lola daarop onderneemt. Alle drie scenario’s zijn een hindernisbaan en een race tegen de klok voor de rennende Lola om haar vriend te redden. De hindernisbaan en race tegen de klok zijn overigens wel de enige gelijkenissen tussen de twee films, want waar Lola Rennt uitblinkt in originaliteit, is Walk of Shame dat verre van.
De film is van regisseur Steven Brill (Little Nicky, Mr. Deeds, Drillbit Taylor), dus de verwachtingen zijn bij voorbaat zeer laag. Flauwe humor en niet geslaagde grappen domineren zijn films, maar de mooie Elizabeth Banks (The Hunger Games, What to Expect When Your Expecting) als Meghan Miles tilt Walk of Shame naar een ietsje hoger niveau.
Achterstandswijken
Na een avond stappen gaat Meghan met de charmante Gordon (James Marsden: X-Men, 30 Rock) mee naar huis. Wanneer ze ’s ochtends met een kater het appartement verlaat, wordt haar auto voor haar neus weggesleept. Haast is geboden, want ze heeft net te horen gekregen dat ze uitgekozen is als nieuwslezeres.
We volgen haar door de achterstandswijken van Los Angeles wanneer ze op zoek gaat naar haar auto. Stereotypering is zeer aanwezig: tippelzone, crack house, dealers, afrekeningen, stripclub, een Aziatische massagesalon, et cetera. Meghan gaat gehuld in een strakke gele jurk, een onuitputtelijke bron voor slechte seksistische grappen. De meest onvoorstelbare situaties volgen zich in snel tempo op en ze ontmoet vreemde en tenenkrommende personages zoals haar domme vriendin Denise.
In een enkele scène werkt de grap en lacht de zaal, maar voor het overgrote deel van de tijd blijft het akelig stil. Helaas kan Elizabeth Banks in haar strakke jurk niet voorkomen dat de uitgekauwde formule van de film slecht werkt. Wanneer je met weinig verwachtingen deze romcom bekijkt, kan het zijn dat je toch soms eens moet gniffelen.
21 mei 2014