IFFR 50 jaar

Het International Film Festival Rotterdam (IFFR) bestaat 50 jaar. Dit heugelijke feit wordt onder meer gevierd met IFFR Unleashed: 50 films zijn elk 50 dagen tegen een gereduceerd tarief online te kijken. InDeBioscoop bespreekt alle 50 films in deze special.

IFFR 50 jaar

  • Happiness of the Katakuris, The
    De Katakuri’s hebben een guesthouse gebouwd. Alleen sterven de gasten allemaal een ongelukkige dood. Film van de Japanse regisseur Takashi Miike overtreft zichzelf in bizarriteiten en extremiteiten.
    Lees verder
  • Îles flottantes
    Het schematische karakterdrama in Îles flottantes drijft op een plezant lichtkomische sfeer van buitenissigheid, maar de bespiegelingen over het moeizame leven van drie vriendinnen ontloopt zelden de banaliteiten van een soap.
    Lees verder
  • Mysterious Object at Noon
    In een roadmovie door Thailand verkent Apichatpong Weerasethakul de grenzen tussen documentaire en fictie terwijl een verhaal door zijn personages wordt doorverteld en getransformeerd.
    Lees verder
  • Dial H-I-S-T-O-R-Y
    De Belg Johan Grimonprez, videokunstenaar, curator en regisseur, behandelt in deze postmoderne documentaire een alternatieve geschiedenis vanaf de jaren 60 aan de hand van terroristische acties, meer in het bijzonder van vliegtuigkapingen.
    Lees verder
  • Watermelon Woman, The
    Een jonge zwarte vrouw in het Philadelphia van de jaren 90 raakt gefascineerd door een jonge zwarte vrouw in het Hollywood van de jaren 30. The Watermelon Woman krijgt steeds meer raakvlakken met de film in de film.
    Lees verder
  • Dead Man
    De klassieke western, dat is de wereld in zwart-wit. Dead Man is een acid western, de psychedelische variant van de cowboyfilm. De film van Jim Jarmusch breekt met de traditionele waarden, ook van het genre.
    Lees verder
  • Touch of Zen, A
    Centraal in het plot staat de relatie tussen dertiger Ku, een portretschilder, en de vrijgevochten Yang die op de vlucht is voor strijders van de imperialistische eunuch Wei die haar vader, een generaal, hebben vermoord.
    Lees verder
  • Schramm – Into the Mind of a Serial Killer
    We kunnen deze filmbespreking beginnen met een korte opsomming van alle afschuwelijkheden in Schramm, Into the Mind of a Serial Killer, maar dan haken de meeste lezers direct af. Of juist niet?
    Lees verder
  • Assa
    Assa groeide uit tot een cultfilm, omdat met deze film de Russische rock van underground tot mainstream verschoof. Volgens sommigen luidde Assa, dat verscheen tijdens de glasnost en perestrojka, zelfs het einde van de Sovjet-Unie in.
    Lees verder
  • Tale of Zatoichi, The
    Goede Japanse samoeraifilms behelzen veel meer dan een potje zwaardvechten. Het personage Zatoichi verdient een bijzondere plaats in het genre, want hij behoort tot de absolute onderklasse, houdt van gokken én is blind.
    Lees verder
  • Ilyich’s Gate
    Het leven van twintigers is niet zo makkelijk. In Ilyich’s Gate krijgen we dat in geuren en kleuren geschetst. Einde van de vrijblijvendheid, begin van ‘het serieuze leven’. Hoe blijf je jezelf?
    Lees verder
  • Chronik der Anna Magdalena Bach
    Een scène ergens midden jaren tachtig voor de deur van Lantaren Venster Rotterdam: we staan in de rij voor de première van een nieuwe film van Jean-Marie Straub en Danielle Huillet, in die tijd vaste gasten op het IFFR.
    Lees verder
  • Tampopo
    De hilarische Japanse rolprent Tampopo was medio jaren 80 zijn tijd ver vooruit. Dé eetfilm der eetfilms verleidt de kijker nu nog steeds met onvergetelijke scènes die in sommige gevallen uitnodigen tot opvolging.
    Lees verder
  • Sleepwalk
    Denk niet aan een luchtig, hilarisch eerbetoon als Manhattan (1979) van Woody Allen, maar aan in het halfduister verscholen personages en een mysterieus Chinees manuscript in een fantasieverhaaltje.
    Lees verder
  • Yellow Earth
    In 1986 verscheen de prachtige film Yellow Earth. Het was het startschot van de Vijfde Generatie-filmers, die over de hele wereld veel waardering zouden oogsten (en nog steeds niet uitgeoogst zijn).
    Lees verder
  • Stop Making Sense
    De klassieke concertfilm van Jonathan Demme is nog altijd even spectaculair als op de dag dat hij in 1985 verscheen. Dat komt volledig op het conto van Talking Heads en hun voorman David Byrne.
    Lees verder