Koning van Katoren

**

recensie  Koning van Katoren

Een rommelig avontuur

door Karina Meerman

Stach wil de nieuwe koning van Katoren worden, maar daarvoor moet hij eerst vijf opdrachten uitvoeren. De film is met liefde gemaakt, maar wil te veel tegelijk zijn.

Zonder vorst wordt het steeds minder leuk in Katoren. Het volkslied mag niet meer gezongen, vuurwerk wordt verboden en de minister van Oorlog wil niets liever dan het buurland Eltoren binnenvallen. De mensen van Katoren missen een koning en de 17-jarige Stach (Mingus Dagelet) besluit dat hij de hoop van het volk is. Terwijl hij zijn bijna onmogelijke opdrachten probeert uit te voeren, smeden de ministers snode plannen. De jonge journaliste Kim volgt Stach in zijn avonturen. Zal het hem lukken? Kan hij een oorlog voorkomen? En wat is er aan de hand met Kim?

Lang
Koning van Katoren is gebaseerd op het gelijknamige jeugdboek van Jan Terlouw uit 1971 en is vooral een lange film. Ja, de beelden zijn prachtig en hoofdrolspeler Mingus Dagelet zal menig meisjeshart in vervoering brengen. De manier waarop technologie wordt gebruikt (mobiel, laptop, sociale netwerken) past bij deze tijd en werkt goed in het verhaal. Maar het geluid is ergerlijk en typerend voor het gebrek aan subtiliteit. Pop, rock, filmmuziek, het is een chaos aan stijlen waarmee de kijker met mokerslagen in de juiste gemoedstoestand wordt geramd. Koning van Katoren heeft te veel ‘tell’ en te weinig ‘show’: niets wordt aan de verbeelding overgelaten.

Recensie Koning van Katoren

Mannetje
Zo hebben de vijf avonturen van Stach lange introducties, terwijl de oplossingen die hij vindt te makkelijk lijken. De volwassenen die Stach tegenkomt zijn kleurrijker dan de hoofdpersoon zelf. Stach is eigenlijk een irritant, verwend mannetje. Hij zou de klassieke ontwikkeling moeten doormaken van een niemand naar een held, maar aan het eind van het verhaal lijkt hij nog verdacht veel op wie hij was aan het begin. Hij begint wel te begrijpen dat een koning offers moet brengen voor zijn land, maar wil eigenlijk nog steeds dat mensen hem toejuichen. Dat maakt hem niet bijster sympathiek, hoe schattig dat snoetje ook is.

Ook Kim blijft vrij eendimensionaal. Ze lijkt te bestaan bij de gratie van Stachs interesse in haar. Haar lesje in journalistiek door een oudgediende schrijver is van een tenenkrommende oppervlakkigheid. Ze is te kritisch, krijgt ze te horen, en ze kan beter vragen naar hoe het met hem gaat, dan dat ze zijn motivatie in twijfel trekt. Dat is precies wat de hedendaagse journalistiek nodig heeft: nog meer varianten op ‘Wat ging er door je heen?’

Verwarring
Het is niet helemaal duidelijk wat de film Koning van Katoren precies wil zijn. Een ode aan het geliefde kinderboek van Jan Terlouw? Een kinderfilm? Een avonturenfilm voor jongvolwassenen? Een demonstratie van een internationaal samenwerkingsproject in de Nederlandse fim? De karikaturale volwassenen lijken bedoeld voor een kinderfilm. Mingus Dagelet en Abbey Hoes zijn snoepjes voor jongeren. Volwassenen zullen de grote kwesties zien achter de de schuivende kerken van Uikemene, de farmafratsen in Afzette-Rije en de milieuvervuiling in Smook. Maar als je een van al deze elementen mist, wat is Koning van Katoren dan?

 

3 december 2012

 

MEER RECENSIES