***
recensie The Light Between Oceans
Nieuwste film Cianfrance geen lichtpunt
door Wim Meijer
Regisseur Derek Cianfrance beschikt over een topcast en een wereldwijde bestseller als bronmateriaal, maar zijn nieuwste film The Light Between Oceans haalt het niet bij zijn vorige successen The Place Beyond The Pines en Blue Valentine.
De Eerste Wereldoorlog is afgelopen. Michael Fassbender speelt Tom Sherbourne, een man die zoveel dood en ellende zag dat hij emotioneel is afgestompt en een baan accepteert op het verlaten eiland Janus als vuurtorenwachter. Even bezinnen, peinzen en turen in de stralen van het roterende licht. Hoosbuien teisteren het kleine, desolate eiland. Janus bevindt zich tussen twee oceanen en de vuurtoren op het eiland houdt de schepen veilig. Het is een fictief eiland bij de kust van Australië volgens M.L. Stedman, de schrijver van het boek waarop Cianfrance de film baseerde. In werkelijkheid werd de film opgenomen op Tasmanië.
Janus staat niet alleen voor een geografische locatie, maar ook voor de Romeinse god met de twee gezichten. Die twee gezichten komen op allerlei manieren terug in de film. Sherbourne kijkt terug op de oorlog en vooruit naar de toekomst, terug op de dood en vooruit naar het leven. Ook zijn vrouw Isabel wil nieuw leven creëren, maar op natuurlijke wijze lukt dat niet. Na twee miskramen spoelt een boot aan met een baby, die het echtpaar besluit te houden. Er ontstaan wederom twee gezichten, want de buitenwereld mag van niets weten.
Morele keuzes
Alicia Vikanders personage Isabel Graysmark brengt weer licht in het leven van Sherbourne. Een mooie romance bloeit op, gesterkt door een aanstekelijke chemie tussen de protagonisten. De twee acteurs werden door Cianfrance gedwongen zes weken samen op een eiland te bivakkeren, waarna ook in real life een romance volgde. Dat spat eraf op het scherm. Gestileerde shots en mooi gecomponeerde muziek voeren de kijker mee in het zoetsappige plot. Er begint iets te knagen. Het stel heeft morele keuzes gemaakt en staat voor een dilemma. Kiezen ze voor elkaars geluk, of laten ze zich leiden door hun innerlijke kompas om zo hun fouten uit het verleden goed te maken?
The Light Between Oceans kent prachtig acteerwerk van de gelauwerde cast. Alicia Vikander als wanhopige moeder toont een heel ander personage dan de gewetenloze, berekenende AI uit Ex Machina. Fassbender is top als vader die in gewetensnood komt. Rachel Weisz speelt een kleine rol als moeder die verscheurd is door verdriet, want ze is haar dochter en man verloren, jaren geleden.
Waar Derek Cianfrance’s The Place Beyond The Pines en Blue Valentine met een introverte Ryan Gosling meer ruimte lieten voor interpretatie, gooit de regisseur in zijn nieuwste film die deur op vaak brute wijze dicht. Emotie wordt er met een ganzentrechter ingegoten. Dat kan eens gebeuren, maar aangezien het plot uit The Light Between Oceans vrij dramatisch van aard is, zijn dit soort scènes volop aanwezig. En dat gaat storen. Cianfrance’s boekverfilming is te sentimenteel en melodramatisch. Met name de uiteindelijk flashforward van 1922 naar 1950 voelt geforceerd aan, vertraagt onnodig en doet de film geen recht. De film mist subtiliteit en was gebaat bij nét even een paar tandjes minder emotie. Fassbender en Vikander redden het geheel enigszins.
4 november 2016