Verslag IFFR 2017 Deel 2:

Kannibalisme, zombiegeweld in een trein en zwangere moordzucht

door Suzan Groothuis

IFFR en horror – jawel! Met name de late voorstellingen laten de kijker gruwelen, nagelbijten en wegkijken. Of, in het ergste geval, weglopen als de beelden te expliciet of gruwelijk zijn.

Van nadrukkelijk in beeld gebrachte maar weinig zeggende body horror in Kfc tot een intelligent coming-of-age drama in kannibalenfilm The Girl With All the Gifts.

Kfc is Vietnamese body horror
Nummer één van de kannibalenfilms en gelijk de minste. Kfc is een Vietnamese body horror. We volgen een bizar gezelschap uit een ontspoorde maatschappij: een necrofiele dokter en een stel kannibalen. Echt een verhaallijn heeft Kfc niet. Meer flarden van een gruwelijke wereld die noch verleden, heden of toekomst voorstelt en nimmer zal zijn, zo luidt de proloog. Gelukkig maar, want van deze donkere, door mensenvlees geobsedeerde maatschappij, word je niet vrolijk.

Kfc wil vooral shockeren en doet dat door geweldsscènes expliciet in beeld te brengen. Een worstje in de vorm van een harige penis, dat door een jong meisje verorberd en uitgespuwd wordt. Een stuk lip dat afgesneden wordt. En de zompige, doffe geluiden die al dat geweld bijstaan. Bij de opening credits is de combinatie van beeld en geluid sterk: als iemand wordt neergestoken, zien we bij iedere steek die we horen (lekker zompige geluiden) de naam van een acteur verschijnen. Humor meets violence, zullen we maar zeggen. De rest van de film is vooral een bizarre trip. En de link naar Kentucky Fried Chicken? Wel, die keten dus, maar de kans is groot dat je tussen je kippetjes wat mensenvlees treft.

Ontgroening studente diergeneeskunde
Een Frans/Belgische productie in de lijn van films als Calvaire en Dans Ma Peau. In dit debuut van regisseuse Julia Ducournau volgen we Justine, eerstejaars student diergeneeskunde. Haar ouders zetten haar af bij de campus, die dreigend en kil in beeld is gebracht. Een nieuw begin van haar leven.

Dat het meer om de ontgroening dan het studeren zelf draait, blijkt al snel. Een van de opdrachten is het eten van rauwe konijnenniertjes. Justine weigert, want ze is vegetariër. Maar haar zus, ouderejaars, dwingt haar de niertjes te eten. “Wat een afgang, iedereen kijkt”, sist ze haar zusje toe. En dus stopt Justine de niertjes vol walging in haar mond. Waarna de hel begint.

Vreselijke jeuk en immense trek in vlees volgen. We zien gore, dicht ingezoomde beelden van Justine die haar armen en benen open krabt. En zich tegoed doet aan vlees. Mensenvlees. In de tweede helft werkt Raw toe naar een kannibalen-horror met rauwe randjes, overigens prachtig in beeld gebracht. Er zitten wat hiaten in het scenario, maar de film neemt je wel mee met zijn grimmige sfeer en een paar moeilijk te verdragen scènes. Met knap spel van actrice Garance Marillier, die zowel onschuld als onbedwingbare lust weet neer te zetten. En Laurent Lucas (Calvaire, Alléluia) als haar vader, die een verrassende afloop voor de kijker in petto heeft.

De beste kannibalenfilm van het IFFR
Van Vietnam en Frankrijk naar Engeland en met stipt de beste kannibalenfilm van het IFFR. Ook weer een debuut, maar wel van iemand die tv-episodes van series als Peaky Blinders, Doctor Who en Sherlock op zijn naam heeft staan. Regisseur Colm McCarthy is dus geen onbekende en met The Girl With All the Gifts zet hij ook nog eens een opmerkelijk debuut neer.

Ditmaal krijgt de kijker een dystopische toekomst voorgeschoteld, waarin de mensheid getroffen is door een mysterieus virus dat mensen in kannibalen (“hungries”) verandert. Een legerbasis, afgezonderd en geïsoleerd van de veranderde samenleving, heeft alle hoop gevestigd op een groep hybride kinderen – half mens, half hungrie – die als proefkonijn worden gebruikt voor de ontwikkeling van een vaccin. Maar wanneer de basis wordt aangevallen is een kleine groep, waaronder het hybride meisje Melanie, genoodzaakt te vluchten.

Vanaf dan wanen we ons in een grimmig, door onkruid overwoekerd Londen. Een stad waar elke levende ziel uit verdwenen is en de hungries de dienst uitmaken. Het team en Melanie moeten niet alleen zelf zien te overleven, maar ook uitdokteren hoe de wereld te redden is. Een intelligente film waarin morele dilemma’s elkaar kruisen en het recht van de slimste zegeviert. Met een mooie rol van de jonge Sennia Nanua, die als Melanie de wijsheid in pacht heeft en haar wereld een kans wil geven.

Zombies in een trein
Koreaanse zombiefilm die zich bijna geheel afspeelt in een trein. Dat er iets ernstigs aan de hand is blijkt aan het begin van de film, waarin een dood hert in een quarantaine-gebied weer tot leven komt. Eindelijk, zombie-dieren! Maar het verhaal draait om een vader en zijn dochter, die haar moeder weer wil opzoeken in Busan. Dat vader en dochter verwijderd zijn van elkaar blijkt uit het verjaardagscadeau dat hij haar geeft. Een Wii-spelcomputer, terwijl er al één speelklaar in de kast staat. Als dochterlief alleen nog blij wordt van een bezoek aan haar moeder, besluit haar vader daar gehoor aan te geven. Dus maken ze samen de treinreis naar Busan, die al snel uitmondt in een zombie-trip.

Wat blijkt? Er heerst een virus dat zich razendsnel meester maakt van mensen. Ook iemand in de trein is besmet en algauw heel veel anderen. Een overlevingsstrijd volgt tussen het bijtgrage zombiegeweld. Gelukkig zijn er wat methoden die helpen: als je de treinramen afplakt en de zombies je niet langer kunnen zien zijn ze stil. Idem in het donker. Vader en dochter moeten samen met wat andere treinreizigers zien te overleven.

Train to Busan is een middelmatige zombiehorror, waarbij het vooral draait om de dochter-vaderrelatie die toewerkt naar een gevoelig einde. En voor wie al het geweld in The Walking Dead gewend is, is Train to Busan vrij braaf – we zien vooral bijtende kaken in besmette gezichten en bloedspetters.

Horror met een komisch randje
Ook horror, met dan met een komisch randje: het Engelse Prevenge. Alice Low regisseerde de film en nam de hoofdrol voor haar rekening. We kennen haar als Tina, aan wiens handen ook al bloed kleefde, in Ben Wheatley’s Sightseers. In Prevenge speelt Low de acht maanden zwangere Ruth, die communiceert met haar baby. Bizarre communicatie, dat wel, want de ongeborene stuurt aan op moord. Er is een link naar de dood van de vader, die omkwam (wel of geen ongeluk?) tijdens een klimexpeditie. Tijd voor wraak!

Prevenge balanceert tussen horror en komedie en doet daarmee denken aan het eerdergenoemde Sightseers. Droog, banaal en tegelijkertijd is niets wat het lijkt. Voor iemand die op moordpad gaat is Ruth namelijk uiterst onzorgvuldig: ze slacht mensen opzichtig af in hun eigen huis of op hun werk. Die scènes gaan gepaard met het nodige geweld, waarbij het mes fel snijdt en hakt en het bloed rijkelijk vloeit.

Low, die zelf hoogzwanger was tijdens het filmen, heeft met Prevenge een overtuigende absurde horrorkomedie gemaakt. Met bijrollen van Game of Thrones-acteurs Kate Dickie en Gemma Whelan. Na het zien van deze film vraag je je wel af, wie er in godsnaam nog zwanger wil worden.

 

2 februari 2017

 

IFFR 2017 DEEL 1
IFFR 2017 DEEL 3
IFFR 2017 DEEL 4
IFFR 2017 DEEL 5
IFFR 2017 DEEL 6
 
MEER FILMFESTIVALS