Verslag: Nederlands Filmfestival 2016 Deel 2

Nederlands Film Festival 2016
Deel 2

door Ralph Evers

Wat opvalt na een aantal dagen NFF is dat het merendeel van de films zich afspeelt in Amsterdam. Behalve dan de horror. Daarvoor moest je naar het minder bekende Drenthe afreizen, terwijl het festival zich in Utrecht afspeelt. Een nette, gemoedelijke en vooral gezellige stad met ‘s werelds mooiste grachten.

In het programma ‘Meestervertellers’ mogen bekende en minder bekende filmmakers en schrijvers van zich laten horen. Welke cinema heeft hen geïnspireerd, welke cinema mag wat meer onder de aandacht komen. In de keuze van documentairemaakster Bibi Fadlalla staat de zwarte bevolking centraal. Ze kiest voor de film An oversimplification of her Beauty van Terence Nance, een zwarte filmmaker uit New York die een universeel menselijk verhaal vertelt vanuit zijn eigen perspectief.

In het nagesprek was die focus één van de aspecten die Fadlalla aanspreekt. De aanwezigen worden eraan herinnerd hoe weinig niet-blanken er actief zijn in de filmwereld, vooral de Nederlandse is overwegend blank. Er mag wel wat meer kleur in. Iets wat de verder blanke interviewer Henk van Straten overtuigend compenseert met zeer aanwezige kleurrijke tattoos over zijn lichaam. Het knappe aan de film van Nance is dat het niet eens zo opvalt dat alle personages in zijn film zwart in plaats van blank zijn. Blijkbaar is filmtaal universeel.

In Vrijheid

One Night Stands
De laatste twee One Night Stands zijn Horizon en In Vrijheid van producent Baldr. Van de 68 aanmeldingen zijn er 12 scenario’s overgebleven, waar zes films overblijven. Eerder beschreef ik twee geslaagde en twee geflopte films van deze serie (heeft er toch nog iemand zitten slapen bij het selectieproces?). De laatste twee One Night Stands zijn gelukkig wel van goed niveau.

In Vrijheid volgt de van jihadisme beschuldigde Ismaël, die na een proces op voorwaardelijke voet vrij komt. De aanpassing in de buitenwereld vraagt de nodige aanpassing van de familie en Ismaël. Zijn broer (die we kennen als de vermeende Jezus in Messias) poogt hem onder zijn hoede te nemen, wat nog geen gemakkelijke opgave is. De film wordt vooral gedragen door de sterke karakterschetsen en de te verwachten moeilijkheden waarmee het gezin te maken krijgt, zoals vernederingen en beledigingen vanuit de buurt. De machteloosheid en het doorzettingsvermogen van de moeder is ontroerend om te zien.

Horizon volgt het schoonspringtalent Lieke. Een meisje met agressieproblemen, die net haar moeder is kwijtgeraakt. Ondanks al haar ellende – ze wordt ook nog eens gepest op school – leeft ze helemaal op in het zwembad. Ze voelt zich gezien door haar coach Jorg en ze is zich aan het voorbereiden voor het NK schoonspringen. Dit verandert wanneer haar coach een nieuw talent aanneemt. Ze kan haar jaloezie nauwelijks controleren en in haar destructieve uitingen teneinde de voor haar zo benodigde aandacht terug te winnen, maakt ze bijna meer kapot dan een ieder lief is. Knap klein drama dat mooi balanceert op de springplank voor een sprong in het diepe met een langere film.

The Windmill Massacre

Nederhorror
De twee korte films, Ârret pipi en Doodstil zijn een leuke vingeroefening, waarin overbekende schrikeffecten en een gore sfeer de boventoon voeren. The Windmill Massacre is een onvervalste slasher van eigen bodem, met voldoende gore en bloedige elementen. Hoewel voorspelbaar spat het plezier waarmee de film gemaakt is overduidelijk van het doek. Er is veel aandacht besteed aan de visuele effecten en de camera laat maar weinig zien, waardoor je je af en toe doodschrikt. Steunende op een verhaallijn à la Saw, waarin zondige mensen hun zondigheid betaald gezet wordt op de manier waarop ze hun eigen zonde hebben gepleegd. Tegen het einde vliegt de film wat uit de bocht, maar belooft wellicht een vervolg.

Kloof
Het NFF biedt een gevarieerd overzicht van de Nederlandse cinema, waarbij voldoende creatieve geesten rondlopen met interessante ideeën. Laat die ideeën dan vooral vanuit het hart zich verder ontwikkelen, zonder dat de portemonnee teveel zeggenschap krijgt. Daarnaast graag in een taal die wij allen spreken en niet meer in dat houterige polygoon-journaal Nederlands. Ook qua uitwerking van de thematiek mag een en ander wel wat rauwer, compromislozer en ongepolijster. Natuurlijk, geen land zo mooi verkaveld van bovenaf als Nederland. Evenals de zuilen of het geloof die in belijdenis weliswaar weg zijn, maar in ons culturele DNA voortwoekert. Tegelijkertijd ook een land met een historie aan vooruitstrevende kunst. Daarnaast, dit land heeft zoveel meer te bieden dan Amsterdam en dat stadsaccent (ga wat dat betreft eens naar Den Haag!). Wat ook opvalt is de kloof tussen de documentaires en de speelfilm. Wat docu’s betreft staan we ons mannetje. Interessante, persoonlijke verhalen die genuanceerd voor het voetlicht worden gebracht. Tot die tijd kunnen we terecht in België.

2 oktober 2016

 

Deel 1 NFF 2016


MEER FILMFESTIVALS