Synonymes van de Israëlische regisseur Nadav Lapid won de Gouden Beer op de Berlinale 2019. Een omstreden toekenning, omdat de film niet door iedereen even hoog werd gewaardeerd.
Een tragisch verhaal over een Siberische man met terminale kanker die de identiteit van een vrouw aanneemt en maatschappijkritiek, sciencefiction en kolder in de Amerikaanse telemarketing.
Op Valentijnsdag viert men de liefde middels de aanschaf van chocolaatjes of een bloemetje. Om de romantiek te verhogen is de vaak geridiculiseerde, maar stiekem onderhoudende Twilight Saga een optie.
Virussen. Linke soep. Daarom onverminderd populair in de cinema. Outbreak is een bekende film in het genre. Maar er is meer. Zoals Variola Vera, The Hamburg Syndrome en Les Raisins de la Mort.
Nog geen echte verrassingen de eerste dagen. Zelfs de twee grootste namen op het affiche, regisseur François Ozon en Fatih Akin, konden slechts gedeeltelijk imponeren met hun nieuwe films.
Intiem portret van Syrische kinderen die worden klaargestoomd voor de heilige oorlog en een eeuwige student in Mexico-Stad die voor de kick kunstschatten uit het nationale archeologisch museum steelt.
"Wat leren wij van films over rassendiscriminatie? Welke vorm - docu, speelfilm, feelgood - is het meest effectief? Moet een filmmaker op volle zalen mikken, of zich daar niets van aantrekken?"
Cinema moet je voelen, ervaren. Filmmakers uit alle streken beroeren, verruimen de blik, doen je onderdompelen in een andere wereld. Dit wil niet zeggen dat iedere IFFR-film een hoogtepunt is.
"Het competitieprogramma bestaat dit jaar uit zeventien films en heeft een meer uitgesproken Europees karakter dan voorgaande jaren", vindt onze man ter plaatse, Bert Goessen.
Aandacht voor een Argentijns misdaaddrama dat niet aan de verwachtingen voldoet, een lichtvoetige Franse film over de boekenbranche en de flow van een grote Chinese filmmaker.
Het International Film Festival Rotterdam onderscheidt zich door het grote aanbod van arthouse en independent films, maar heeft ook wat in petto voor liefhebbers van genrefilms.
De eenzaamheid van een wielerprofessional, de profvoetballer en de vluchteling, cameraman alleen op de wereld, oplichter in de bajes, een muziekdoosje komt tot leven en het heftige leven van Fela Kuti.
Het IFFR 2019 in Rotterdam is in volle gang. Terwijl vaste locaties als De Doelen, Kino, Cinerama en Pathé volle zalen trekken, strijden films die meedoen in de Audience Award om de publieksfavoriet.
Ons eerste verslag van het IFFR 2019: Mensen die het moeilijk hebben. Wat hebben mensen het toch moeilijk. Althans, in films. Bij het IFFR lopen er aardig wat karakters met problemen rond.
"Door de uiteenlopende kritieken besloot ik The House That Jack Built een kans te geven. En daar heb ik geen spijt van." Die mening is niet iedereen op de redactie van InDeBioscoop toegedaan.
Naast de wat grotere arthouse en independent films is er veel ruimte voor de meer obscure krochten van de wereldcinema. Wat de grote titels betreft zijn dit jaar Vox Lux en High Life opvallend.
Synonymes van de Israëlische regisseur Nadav Lapid won de Gouden Beer op de Berlinale 2019. Een omstreden toekenning, omdat de film niet door iedereen even hoog werd gewaardeerd.
Een tragisch verhaal over een Siberische man met terminale kanker die de identiteit van een vrouw aanneemt en maatschappijkritiek, sciencefiction en kolder in de Amerikaanse telemarketing.
Op Valentijnsdag viert men de liefde middels de aanschaf van chocolaatjes of een bloemetje. Om de romantiek te verhogen is de vaak geridiculiseerde, maar stiekem onderhoudende Twilight Saga een optie.
Virussen. Linke soep. Daarom onverminderd populair in de cinema. Outbreak is een bekende film in het genre. Maar er is meer. Zoals Variola Vera, The Hamburg Syndrome en Les Raisins de la Mort.
Nog geen echte verrassingen de eerste dagen. Zelfs de twee grootste namen op het affiche, regisseur François Ozon en Fatih Akin, konden slechts gedeeltelijk imponeren met hun nieuwe films.
Intiem portret van Syrische kinderen die worden klaargestoomd voor de heilige oorlog en een eeuwige student in Mexico-Stad die voor de kick kunstschatten uit het nationale archeologisch museum steelt.
"Wat leren wij van films over rassendiscriminatie? Welke vorm - docu, speelfilm, feelgood - is het meest effectief? Moet een filmmaker op volle zalen mikken, of zich daar niets van aantrekken?"
Cinema moet je voelen, ervaren. Filmmakers uit alle streken beroeren, verruimen de blik, doen je onderdompelen in een andere wereld. Dit wil niet zeggen dat iedere IFFR-film een hoogtepunt is.
"Het competitieprogramma bestaat dit jaar uit zeventien films en heeft een meer uitgesproken Europees karakter dan voorgaande jaren", vindt onze man ter plaatse, Bert Goessen.
Aandacht voor een Argentijns misdaaddrama dat niet aan de verwachtingen voldoet, een lichtvoetige Franse film over de boekenbranche en de flow van een grote Chinese filmmaker.
Het International Film Festival Rotterdam onderscheidt zich door het grote aanbod van arthouse en independent films, maar heeft ook wat in petto voor liefhebbers van genrefilms.
De eenzaamheid van een wielerprofessional, de profvoetballer en de vluchteling, cameraman alleen op de wereld, oplichter in de bajes, een muziekdoosje komt tot leven en het heftige leven van Fela Kuti.
Het IFFR 2019 in Rotterdam is in volle gang. Terwijl vaste locaties als De Doelen, Kino, Cinerama en Pathé volle zalen trekken, strijden films die meedoen in de Audience Award om de publieksfavoriet.
Ons eerste verslag van het IFFR 2019: Mensen die het moeilijk hebben. Wat hebben mensen het toch moeilijk. Althans, in films. Bij het IFFR lopen er aardig wat karakters met problemen rond.
"Door de uiteenlopende kritieken besloot ik The House That Jack Built een kans te geven. En daar heb ik geen spijt van." Die mening is niet iedereen op de redactie van InDeBioscoop toegedaan.
Naast de wat grotere arthouse en independent films is er veel ruimte voor de meer obscure krochten van de wereldcinema. Wat de grote titels betreft zijn dit jaar Vox Lux en High Life opvallend.