InDeBioscoop is een filmmagazine voor de liefhebber. Een fijnproever die warm wordt van meer persoonlijke context bij cinema. Die liever een grondig filmessay leest dan een dertien-in-een-dozijn recensie.
Je leest bij ons gratis artikelen over film. Zoals essays over filmgeschiedenis, diepte-interviews met regisseurs, betogen met originele invalshoeken of redactieleden die een intens gesprek hebben over een nieuwe trend. InDeBioscoop is een liefdesverklaring aan de eigenzinnigheid van cinema.
Geïnteresseerd? Schrijf je in voor onze maandelijkse IDB-nieuwsbrief en blijf op de hoogte!
Meewerken? Stuur een DM op onze Facebook-pagina!
Recent gepubliceerd op InDeBioscoop
“Why we fight” is een van de gethematiseerde secties in het programma van Film Fest Gent 2021. In dit eerste verslag La Civil en Cool Abdoul, twee Vlaamse (co-)producties, en The Last Duel van Ridley Scott.
In 1947 brak het moment aan in de loopbaan van Chaplin om hiermee te breken. Na het meesterwerk The Great Dictator sloeg hij in Monsieur Verdoux een andere toon aan: Charlie Chaplin als seriemoordenaar.
Joshua Oppenheimer gaf ons historische denken over trauma en herinnering een impuls met The Act of Killing (2012). Dat zijn visionaire aanpak ook andere filmmakers inspireert, bewijst het door zijn geproduceerde Songs of Repression.
Dat de film in mei 1940 in New York in première ging op een moment dat de ergste verschrikkingen van WO II nog moesten komen, is de genialiteit van Chaplin het beste te beschrijven aan de hand van een aantal iconische scènes uit de film.
Het grimmige, vervreemdende gezicht van het communisme achter de mooie collectieve droom. Een lastig onderwerp in film. The Death of Stalin laat al een en ander zien. Drie obscure filmtitels uit oude Sovjetlanden deden dat nog eerder.
Ik geloof heilig dat op het moment dat wij stoppen met lachen om Charlie Chaplin, we gedoemd zijn te vergaan in onze eigen cynisme. Chaplin belichaamt een onschuld die de mens bewapent tegen de verdorvenheid van de moderne ziel.
The Circus (1928) rijgt de grappen aaneen tot een aandoenlijk verhaal. Dit werk vol verrassende wendingen doet maar weinig onder voor Charlie Chaplins meesterwerken Modern Times (1936) of City Lights (1931).
The Gold Rush (1925) gaat over kou, honger, uitputting, eenzaamheid, vernedering en uitzichtloze verliefdheid, maar is toch om je gek te lachen. Bespreking i.h.k.v. Themamaand Charlie Chaplin.
2020 was een ander jaar voor Film Fest Gent. De speciaal voor medewerkers en geaccrediteerde bezoekers vervaardigde mondkapjes zaten strakker dan een gemiddeld maatpak en de zalen waren telkens maar gedeeltelijk gevuld.
A Woman of Paris (1923) wordt aangekondigd als drama en zonder regisseur Charlie Chaplin zelf. Mocht je komedie verwachten, nee, hier wordt een serieuze poging tot drama betracht.
Het mannetje met de bolhoed, het snorretje en de te wijde broek halen we ons zo voor de geest, maar vraag een willekeurige persoon een film van hem te noemen en je krijgt vaak geen antwoord.
Tien speelfilms van de legendarische Engelse komiek Charlie Chaplin zijn volledig gerestaureerd vanaf 14 oktober te zien in de bioscoop. Op InDeBioscoop lees je deze maand besprekingen van al die films.
Nr.10 is de tiende film van Alex van Warmerdam. De vraag is of deze tiende aflevering tevens het hoogtepunt van zijn rijke oeuvre is en misschien wel het laatste afrondende hoofdstuk.
De Duitse documentaire On Thin Ice geeft een spoedcursus over de gevolgen van de klimaatcatastrofe in Siberië. De vaak nuttige informatie wringt echter zelden, waardoor de plek ver weg blijft.
In de zwaarmoedige komedie Ghost World doet de eerlijkheid pijn. Sarcastisch commentaar begeleidt alle overdreven typetjes maar de daarmee gepaard gaande droefheid biedt desalniettemin een ladder om uit de put van doemdenken te komen.
De wereld houdt er niet van, maar cinema is er dol op: daklozen. Klassiekers genoeg: The Fisher King, My Man Godfrey, Down and Out in Beverly Hills, Sullivan´s Travels, Miracolo in Milano. In de praktijk is het natuurlijk lang niet zo leuk.
De 23ste editie van Film by the Sea in Vlissingen brengt ons een greep uit het verleden met twee documentaires over Federico Fellini. In dit tweede deel Fellinopolis: een uniek kijkje achter de schermen.
In dit eerste deel The Truth About La Dolce Vita over de moeizame ontstaansgeschiedenis van deze beroemde klassieker van Federico Fellini. Centraal in het relaas staat producer Giuseppe “Peppino” Amato.
De Frans-Japanse speelfilm Onoda, 10.000 Nights in the Jungle vertelt het verhaal over de soldaat die, gedreven door plichtsbesef en wantrouwen, weigerde te geloven dat de oorlog voorbij was.
Aan publicitair rumoer zal het niet ontbreken rond De Veroordeling, de verfilming van het gelijknamige boek van journalist Bas Haan over de geruchtmakende Deventer moordzaak die al meer dan 20 jaar de gemoederen bezighoudt.
Grootheden als Goethe, Mozart en Napoleon hebben hier in Karlovy Vary meerdere malen vertoefd en de stad weet je gemakkelijk te verleiden met haar pracht en praal. En met films!
De organisatie van het Nederlands Film Festival wil bij het uitreiken van de acteerprijzen (hoofdrol en bijrol) niet langer onderscheid maken tussen mannen en vrouwen. Goed idee?
Sommigen roemen Titane vooral als een ‘futuristische kijk op seksualiteit’, ‘een ontroerende meditatie over identiteit’, anderen zien het als een ‘verknipte, bombastische uiting van body horror’. Maar wat is het nu werkelijk?
Twee redacteuren van InDeBioscoop - Bob van der Sterre en Cor Oliemeulen - dompelen zich een weekend lang onder in de goede dingen des levens en vijf relatief onbekende films van de Franse actrice Jeanne Moreau.
Druk houdt het wonderlijk optimistisch voor het documenteren hoe een lerarengroep langzaam afglijdt richting alcoholisme. De omarming van levensvreugde werkt bemoedigend dankzij Mads Mikkelsen, maar schiet daarmee de personages tekort.
Sommige films lijken zoveel op andere films dat er geen toeval meer kan zijn. Bekende voorbeelden: hoe The Others (2001) lijkt op The Innocents (1961) of Drive (2011) op The Driver (1978).
Sweat krabt achter de laag foundation van de succesrijke online fitnessfenomenen. Hier overtuigend vertolkt door Magdalena Koleśnik als Sylwia Zając, waarbij de nadruk gaandeweg meer op de schaduwkanten van haar bestaan komt te liggen.
Bij de wereldpremière tijdens het filmfestival in Cannes in 1995 sloeg de film in als een bom. Voor het eerst zag het Franse publiek de rauwe realiteit van het leven in de banlieues, de achtergestelde Parijse voorsteden.
Er staat veel op het spel wanneer Ola voor de zoveelste keer haar rijexamen heeft. De spanning is te snijden en raakt oververhit in een grauw bewolkt Polen. Een subtiele hint naar het rauwe bestaan wanneer het leven een paar keer tegenzit.
Minari is het persoonlijke verhaal van regisseur Lee Isaac Chung. Als immigrant kwam hij op jonge leeftijd naar de Verenigde Staten en ondervond hij dezelfde weerstand als de familie Yi.
Le meilleur reste à venir is een oubollige komische film over een levenslange vriendschap. Enkel het samenspel van de twee hoofdrolspelers maakt het vrijwel fantasieloze scenario nog enigszins behaphaar.
In 2015 stalen inbrekers twee schilderijen van de Tsjechische kunstenares Barbora Kysilkova. De dieven pikten er de duurste doeken uit waardoor het in eerste instantie leek te gaan om een professionele kunstroof.