InDeBioscoop is een filmmagazine voor de liefhebber. Een fijnproever die warm wordt van meer persoonlijke context bij cinema. Die liever een grondig filmessay leest dan een dertien-in-een-dozijn recensie.
Je leest bij ons gratis artikelen over film. Zoals essays over filmgeschiedenis, diepte-interviews met regisseurs, betogen met originele invalshoeken of redactieleden die een intens gesprek hebben over een nieuwe trend. InDeBioscoop is een liefdesverklaring aan de eigenzinnigheid van cinema.
Geïnteresseerd? Schrijf je in voor onze maandelijkse IDB-nieuwsbrief en blijf op de hoogte!
Meewerken? Stuur een DM op onze Facebook-pagina!
Recent gepubliceerd op InDeBioscoop
De wereld houdt er niet van, maar cinema is er dol op: daklozen. Klassiekers genoeg: The Fisher King, My Man Godfrey, Down and Out in Beverly Hills, Sullivan´s Travels, Miracolo in Milano. In de praktijk is het natuurlijk lang niet zo leuk.
De 23ste editie van Film by the Sea in Vlissingen brengt ons een greep uit het verleden met twee documentaires over Federico Fellini. In dit tweede deel Fellinopolis: een uniek kijkje achter de schermen.
In dit eerste deel The Truth About La Dolce Vita over de moeizame ontstaansgeschiedenis van deze beroemde klassieker van Federico Fellini. Centraal in het relaas staat producer Giuseppe “Peppino” Amato.
De Frans-Japanse speelfilm Onoda, 10.000 Nights in the Jungle vertelt het verhaal over de soldaat die, gedreven door plichtsbesef en wantrouwen, weigerde te geloven dat de oorlog voorbij was.
Aan publicitair rumoer zal het niet ontbreken rond De Veroordeling, de verfilming van het gelijknamige boek van journalist Bas Haan over de geruchtmakende Deventer moordzaak die al meer dan 20 jaar de gemoederen bezighoudt.
Grootheden als Goethe, Mozart en Napoleon hebben hier in Karlovy Vary meerdere malen vertoefd en de stad weet je gemakkelijk te verleiden met haar pracht en praal. En met films!
De organisatie van het Nederlands Film Festival wil bij het uitreiken van de acteerprijzen (hoofdrol en bijrol) niet langer onderscheid maken tussen mannen en vrouwen. Goed idee?
Sommigen roemen Titane vooral als een ‘futuristische kijk op seksualiteit’, ‘een ontroerende meditatie over identiteit’, anderen zien het als een ‘verknipte, bombastische uiting van body horror’. Maar wat is het nu werkelijk?
Twee redacteuren van InDeBioscoop - Bob van der Sterre en Cor Oliemeulen - dompelen zich een weekend lang onder in de goede dingen des levens en vijf relatief onbekende films van de Franse actrice Jeanne Moreau.
Druk houdt het wonderlijk optimistisch voor het documenteren hoe een lerarengroep langzaam afglijdt richting alcoholisme. De omarming van levensvreugde werkt bemoedigend dankzij Mads Mikkelsen, maar schiet daarmee de personages tekort.
Sommige films lijken zoveel op andere films dat er geen toeval meer kan zijn. Bekende voorbeelden: hoe The Others (2001) lijkt op The Innocents (1961) of Drive (2011) op The Driver (1978).
Sweat krabt achter de laag foundation van de succesrijke online fitnessfenomenen. Hier overtuigend vertolkt door Magdalena Koleśnik als Sylwia Zając, waarbij de nadruk gaandeweg meer op de schaduwkanten van haar bestaan komt te liggen.
Bij de wereldpremière tijdens het filmfestival in Cannes in 1995 sloeg de film in als een bom. Voor het eerst zag het Franse publiek de rauwe realiteit van het leven in de banlieues, de achtergestelde Parijse voorsteden.
Er staat veel op het spel wanneer Ola voor de zoveelste keer haar rijexamen heeft. De spanning is te snijden en raakt oververhit in een grauw bewolkt Polen. Een subtiele hint naar het rauwe bestaan wanneer het leven een paar keer tegenzit.
Minari is het persoonlijke verhaal van regisseur Lee Isaac Chung. Als immigrant kwam hij op jonge leeftijd naar de Verenigde Staten en ondervond hij dezelfde weerstand als de familie Yi.
Le meilleur reste à venir is een oubollige komische film over een levenslange vriendschap. Enkel het samenspel van de twee hoofdrolspelers maakt het vrijwel fantasieloze scenario nog enigszins behaphaar.
In 2015 stalen inbrekers twee schilderijen van de Tsjechische kunstenares Barbora Kysilkova. De dieven pikten er de duurste doeken uit waardoor het in eerste instantie leek te gaan om een professionele kunstroof.
Alleen het uiterlijk vertoon, de egomanie en de oppervlakkigheid van een 'disco' bood een uitweg aan het einde van die afschuwelijke, politiek correcte jaren zeventig. Saturday Night Fever (1977) was niet te missen voor Paul Rübsaam.
Journalisten worden vaak heldhaftig geportretteerd, zoals in The Post. Dat is best vervreemdend voor mensen die echt met journalisten te maken hebben gehad. Ze zijn minstens even zo vaak onuitstaanbaar, cynisch en arrogant.
In het eerste deel van dit essay het boek Fahrenheit 451 van Ray Bradbury waarop de film van François Truffaut (deel 2) is gebaseerd. In dit derde en laatste deel een bespreking van de gelijknamige film van Ramin Bahradi uit 2018.
Aznavour, le regard de Charles is een filmportret van de legendarische Franse chansonnier Charles Aznavour. Regisseur Marc di Domenico stelde de docu samen uit het filmmateriaal dat de zanger door de decennia heen heeft geschoten.
In het eerste deel van zijn essay besprak Paul Rübsaam het boek waarop de film van François Truffaut is gebaseerd. In dit tweede deel een bespreking van de film van deze Franse cineast.
Herleeft de roman Fahrenheit 451 van Ray Bradbury door de gelijknamige films van François Truffaut (1966) en Ramin Bahrani (2018) óf richten deze adaptaties in figuurlijke zin de vlammenwerper op het boek?
The Twilight Samurai (2002) begint als een historisch familiedrama over een samoerai tegen wil en dank en eindigt als een onvervalst melodrama. Er gaat er niets boven een authentieke Japanse samoeraifilm.
Maar nu is het echt klaar, met de documentaire Tina verdwijnt Tina Turner voorgoed uit het publieke leven. Nog één keer het verhaal, nog één keer de confrontatie met een leven zonder liefde. Daarna rust, geen vragen meer.
De Pre-Code is een van de meest interessante periodes in de filmgeschiedenis, omdat Hollywood nog tot 1934 alle registers kon opentrekken en nauwelijks schaamte leek te kennen. Welke periode vind jij het meest interessant?
In haar meest recente speelfilm, Love in a Bottle, gaan twee jonge mensen, gespeeld door de Nederlandse actrice Hannah Hoekstra en de Britse acteur James Krishna Floyd, via het beeldscherm een relatie aan.
Iedere zomer selecteert EYE Filmmuseum een aantal titels die nog niet eerder regulier te zien waren in de Nederlandse filmtheaters. De slepende coronatoestand heeft dit jaar gelukkig geen invloed op de omvang van het aanbod.
DNA (ADN) van de Franse regisseuse en actrice Maïwenn toont onverbiddelijk het groteske en hartverscheurende gedoe rond het overlijden van de Algerijnse grootvader van protagoniste Neige.
Stel je vindt een reusachtige vlieg in je kofferbak, wat doe je dan? En als je het slot kapot trapt en je die kofferbak niet meer open krijgt, hoe los je dan op? Opnieuw geslaagde aflevering in het oeuvre van Quentin Dupieux.
Het zijn de ogen die je het meest bijblijven in de film. De blik van Gunda, het varken, van de kippen, en van de koeien – ze staren je aan en spreken ermee. Dat katten en honden dat doen, weten de meeste mensen wel.
Documentairemaker Alex Winter moest over verschillende hordes springen, maar eindelijk is er het filmportret van Frank Zappa, held én criticus van de hippiegeneratie, schrik van het establishment en schepper van een uniek genre, Zappa-muziek.