InDeBioscoop is een filmmagazine voor de liefhebber. Een fijnproever die warm wordt van meer persoonlijke context bij cinema. Die liever een grondig filmessay leest dan een dertien-in-een-dozijn recensie.
Je leest bij ons gratis artikelen over film. Zoals essays over filmgeschiedenis, interviews met regisseurs, betogen met originele invalshoeken of redactieleden die een intens gesprek hebben over een nieuwe trend. InDeBioscoop is een liefdesverklaring aan de eigenzinnigheid van cinema.
Geïnteresseerd? Schrijf je in voor onze maandelijkse IDB-nieuwsbrief en blijf op de hoogte!
Meewerken? Stuur een DM op onze Facebook-pagina!
Recent gepubliceerd op InDeBioscoop
De Franse meester van de absurdistische cinema, Quentin Dupieux, gaat in zijn tiende film zowaar op de serieuze toer. In Incroyable mais vrai draait het om de ontdekking van een andere dimensie.
Er is weer alle reden om vooruit te blikken op het nieuwe programma van Previously Unreleased, een jaarlijks initiatief van EYE om onuitgebrachte titels in de zomermaanden alsnog naar de filmzaal te brengen.
Elvis, de nieuwe film van Baz Luhrmann, is lang niet slecht, maar in de uitwerking van de leidende personages, Elvis en zijn manager Colonel Tom Parker, blijft de film te veel aan de oppervlakte.
Hoe vertel je je kind dat je terminaal ziek bent? Een brok in de keel is waarschijnlijk bij Nowhere Special, een beheerst, ingetogen drama over de relatie tussen een alleenstaande vader en zijn vierjarige zoontje.
Een afdaling in een Calabrese grot en de levensavond van een plaatselijke koeienherder als parallelle verhaallijnen. Tijdloosheid in de overtreffende trap en een sleutelrol voor omgevingsgeluid.
Hoog tijd voor een beschouwing van Damnation (Kárhozat, 1988). De vraag is wat er valt toe te voegen aan de beeldtaal, die zich zo idiosyncratisch en krachtig opwerpt aan de kijker.
De mooiste en beste films over en in Parijs lees je in de eerste aflevering van de serie Camera Obscura Special over films in wereldsteden. Parijs is al sinds mensenheugenis een bron van inspiratie voor regisseurs.
De eigenaar van een productiebedrijf van industriële weegschalen doet er alles aan om balans op de werkvloer te behouden. El buen patrón was de grote winnaar tijdens de Goya's.
De Belgische meester van suspense Fabrice du Welz smeedt vanaf zijn experimentele horrordebuut Calvaire (2004) niet-alledaagse verhalen rond verknipte personen. In Inexorable is het plot ondergeschikt.
Warschau 1983. Student Grzegorz Przemyk wordt met zijn vriend Jurek Popiel gearresteerd. Als ze weigeren hun identiteitspapieren te laten zien, wordt Grzegorz hardhandig in elkaar geslagen.
De heilige Antonio werd door Nederlandse lezers, als altijd zeer kritisch over het Boekenweekgeschenk, redelijk enthousiast ontvangen. Bijna een kwarteeuw later er verschijnt een verfilmde versie in de bioscoop.
Ugyen, een Bhutaanse leraar in opleiding tegen wil en dank, droomt ervan zich als zanger te vestigen in Australië. Maar hij wordt gedwongen les te gaan geven in het boerengehucht Lunana.
We maken kennis met een Vietnamees echtpaar van bootvluchtelingen dat al dertig jaar in Duitsland woont en een dorpsapotheker in Zuid-Korea die de politieke macht naar zijn hand weet te zetten.
Twee bescheiden filmdrama’s op CinemAsia 2022 verkennen ervaringen van eenzaamheid en de verschillende vormen van verlies die daaraan ten grondslag liggen.
Als het leven je niet toelacht, is het verleidelijk om bij de pakken neer te zitten. Dat geldt zowel voor Santoshi in Missing als voor Chow in One Second Champion. Derde verslag CinemAsia 2022.
Niet-westerse cinema geeft soms een prachtig inkijkje in een andere cultuur en dat is precies wat Yuni doet. Kamila Andini verhaalt over uithuwelijking, dat wereldwijd nog altijd veel voorkomt.
In ons eerste verslag van CinemAsia 2002 toont Myanmar Diaries een collage van de de brute repressie die volgde op de volksopstand in 2021 en hoe desondanks de strijd voor democratie wordt voortgezet.
Het compacte, maar breed georiënteerde festival wil niet zomaar een ‘showcase’ zijn voor Aziatische cinema, vertelt artistiek directeur Jia Zhao. “Ik wil Azië op een goede manier op de kaart zetten.”
Voorjaar 2021 zou Nick Cave met tegenpool en inspirator Warren Ellis op wereldtournee gaan, ook naar ons land. Als alternatief werd een fabriekshal in Brighton afgehuurd.
Nuevo Orden is een dystopische Mexicaanse thriller met veel (grof) geweld, over de strijd tussen groepen in de samenleving. De bioscooprelease was al een paar keer uitgesteld. De vraag is of afstel beter was geweest.
Het is natuurlijk een zeer dramatisch gegeven, de liefde tussen de Oostenrijkse SS-officier en kampbewaker Franz Wunsch en de Joodse Helena Citron, in interneringskamp Auschwitz 1942.
Er herinnert nog maar weinig aan het ravijn vlakbij Kiev waar op twee dagen in september 1942 niet minder dan 33.771 Joden door de nazi’s werden doodgeschoten. Docu van Sergei Loznitsa.
Op de begrafenis van haar moeder Lieke wordt Marieke van der Winden aangesproken door Liekes pleegbroer. Van hem hoort ze dat haar geliefde opa en oma ‘fout´ waren in de oorlog.
Het is natuurlijk nog veel te vroeg voor documentaires en films over de oorlog in Oekraïne, op Movies that Matter draait wel een aantal films die achtergrond geven bij het ontstaan ervan.
In de nieuwe profetische film A Hero (2021) van Asghar Farhadi, die terugkeert naar zijn geboorteland Iran, doet zich een Kantiaans dilemma voor dat zich kenmerkt door een merkwaardige ironie.
Seksueel geweld en #MeToo zijn als altijd belangrijke thema’s op het Movies that Matter Festival. Als document lichten we de Franse speelfilm Les choses humaines van Yvan Attal uit.
Het biografische drama Judas and the Black Messiah vertelt het verhaal van de infiltratie door een autodief in een afdeling van de Black Panthers die wordt geleid door een charismatische jongeman.
In Bigger Than Us zeven activisten die in hun eigen omgeving een verschil proberen te maken. In On These Grounds veroorzaakt de hardhandige verwijdering van een zwarte scholiere veel commotie.
De deels in het geheim opgenomen documentaire Navalny laat niet alleen de opkomst van de meest prominente uitdager van Poetins macht zien, maar toont ook onthullend hoe pervers dat regime werkt.
De gerenommeerde Chinese regisseur Yimou Zhang beweegt zich de laatste jaren op curieuze wijze tussen producties die het heersende communistische regime vieren en datzelfde regime bekritiseren.
Deze docufilm over de Wannsee Conferentie, tachtig jaar geleden, toont ons een bureaucratisch maar bovenal menselijk gezicht van het onnoemelijke kwaad dat plaatshad in de Tweede Wereldoorlog.
Radiojournalist Johnny (Joaquin Phoenix) bezoekt kinderen in Amerikaanse steden en vraagt hen hoe zij over de toekomst en de wereld denken. Ondertussen zorgt hij voor zijn neefje.