Top 5 films + Miskleun van 2014
Acht recensenten van Indebioscoop bespreken hun vijf favoriete films die dit jaar in Nederland in première gingen. Traditioneel kiest iedereen ook de grootste miskleun. Tot en met Oudejaarsdag lees je hier elke dag een persoonlijke terugblik op het filmjaar 2014.
DEEL 2: Bob van der Sterre
Het is niet best. We hebben de keuze in de cinema teruggebracht tussen de ene gelikte formulefilm en de andere gelikte formulefilm. Waar zijn de artiesten? Ik mis ze. Talent en originaliteit worden ingeruild voor blue screens en routine. De kransslagader slibt snel dicht. De patiënt is stervende. Tv-series zijn al interessanter geworden dan films. Talent krijgt daar wel een kans. Maar soms, heel soms, komt er toch iets uit dat langer houdbaar is dan alleen maar vandaag. Deze vijf films bijvoorbeeld.
5. – INSIDE LLEWYN DAVIS
De meest recente films van de Coen-broers raken me minder dan hun vroegere films. Zo dacht ik op voorhand ook dat Inside Llewyn Davis me zou tegenvallen, maar ik werd aangenaam verrast. Allereerst is een mooier portret van het artiestenleven bijna niet denkbaar en tweede was ook een betere hoofdrolspeler niet denkbaar. Oscar Isaacs optreden als zanger Llewyn Davis bewijst wat films kunnen doen als je een keer risico’s durft te nemen met casting.
4. – SPIES & GILSTRUP
Eindelijk een film met flair! In de jaren zestig kon je nog reclame voor je bedrijf maken door in een bar tjokvol fotografen vijf naakte vrouwen te beminnen. Dat is Spies ten voeten uit, de libertijnse baas van een reisbureau, die miljoenen verdiende met reizen naar Mallorca. Hij vormde een wonderlijke combinatie met een belasting hatende advocaat. Gelukkig wordt de hele film een ontspannen, lichtvoetige toon volgehouden. De film focust op de karakters in plaats van het voorspelbare drama. Pilou Aesback als de bebaarde hippiemiljonair Spies is een fraaie rol.
3. – ERNEST & CELESTINE
Innemende vertelling van een muis en beer die zich beiden een outcast voelen in hun eigen wereld (de wereld van de beren boven, de wereld van de muizen eronder). Niets hips te vinden, wel tijdloze ontroering en humor. Bovendien een opmerkelijke animatiestijl met waterverf. Gemaakt door Stéphane Aubier, de regisseur van het hysterisch grappige A Town Called Panic.
2. – THE GRAND BUDAPEST HOTEL
Ja, een grandioze, prachtige gefilmde, voortreffelijk gespeelde en erg geestige film. Acteerwerk: voortreffelijk. Script: voortreffelijk. Filmstijl: voortreffelijk. Montage: voortreffelijk. Humor: voortreffelijk. De Wes Anderson-stijl zag er nooit beter uit. Er is een probleem: Anderson maakt al jaren dezelfde soort film. Volgende keer wat anders dan die eeuwige symmetrie en droogkomische momenten!
1. – MINUSCULE
Is het niet typisch voor dit filmtijdperk dat mieren en niet mensen bij mij op 1 staan? Geanimeerde mieren doen mij tegenwoordig meer dan echte filmacteurs. Maar het is niet niets. Een combinatie van echte natuurbeelden en daarin verwerkte animatie. Als bonus: zoete, subtiele humor. Je gaat verdomd als het niet waar is meeleven met die mieren en het lieveheersbeestje. En zo onzinnig is het niet, want mierenoorlogen zijn gruwelijker dan mensenoorlogen. Deze film doet iets zeldzaams: het schept iets origineels.
Miskleun van 2014:
THE GIVER
Quasifilosofisch gedoe over een perfecte maatschappij op een berg. Emoties zijn er niet en dus ook geen oorlog. Dit is al het meest uitgekauwde SF-thema dat je kent en bovendien al veel beter verfilmd (THX 1138, Fahrentheit 451, Equilibrium ). En de vragen die boven komen. Met kennis kun je kleuren gaan zien? Geen bergbeklimmers die eens een kijkje zijn komen nemen? We raken nu al niet uitgepraat over Noord-Korea, laat staan van zo’n Luxemburg op een bergketen. Het eerste dorp blijkt al tien minuten beneden te zijn. Tel daarbij op de kleurloze prestaties van Meryl Streep en Jeff Bridges en je hebt de miskleun van het jaar.
25 december 2014