Greencard Warriors

*

recensie  Greencard Warriors

Boyz n the West Side

door Wouter Spillebeen

Na veertien jaar stilte komt de Nederlandse Miriam Kruishoop (Unter den Palmen) op de proppen met een drama over illegale Latino’s in Los Angeles. In dit geval was geen nieuws eerder goed nieuws. 

Kruishoop zag enkele jaren geleden een banner die Amerikaanse jongeren zonder papieren aanspoorde om in het leger te gaan. Zo zou hun familie een kans krijgen om de befaamde ‘green card’ (een permanente verblijfsvergunning) te bemachtigen. Dat gaf haar het idee voor Greencard Warriors (ook bekend als Crosstown), een drama met een politieke boodschap over het gezin van Beto. Hij is een illegale tiener die, nadat hij thuis in het bendewereldje verzeild raakte, zich gedwongen in Irak bij de Amerikaanse troepen vervoegt. Zonder de hulp van zijn oudere broer wordt Angel (Angel Amaral) lastig gevallen door de oude ‘vrienden’ van Beto. Het gezin leert stilaan dat het Amerikaanse leger niet altijd haar beloftes nakomt terwijl ze over Beto het slechtst denkbare nieuws vernemen.

Recensie Greencard Warriors

Intussen groeit prille liefde tussen Angel en het zwarte meisje Jazmine (Paige Hurd), tot groot ongenoegen van haar vader, die als politieagent gezworen heeft de bendeoorlog tussen de zwarten en de latino’s aan banden te leggen. De politiek getinte tragiek maakt plaats voor een waterig afkooksel van Shakespeares bekendste en zelfs West Side Story. Gooi wat Boyz n the Hood in de mix, met een boodschap die net zo goed van Michael Moore kon komen, en het resultaat is eufemistisch een boeltje te noemen.

Licht
Dat gebrek aan visie is ook te zien in de keuze van sommige shots. Nu en dan wordt een wide shot van Los Angeles bij het aanbreken van de dag of net midden in de nacht getoond, kennelijk om te laten zien dat de scène die we te zien zullen krijgen zich ’s morgens of ’s nachts zal afspelen. Maar als het nacht is, zoals het vorige shot toonde, waarom komt er dan zo veel licht binnen door het keukenraam? En waarom schijnt de middagzon tegen het vallen van de avond nog steeds? Zo’n technische fouten kunnen verklaard worden door een gebrek aan budget, maar wanneer dat gebrek ervoor zorgt dat een ondertiteling (de Spaans gesproken scènes zijn in het Engels ondertiteld) leest: “It’s all your fault! You’re fault!”, dan hoef je niet meer te vermelden dat de film baat zou hebben bij wat extra moeite.

Ook de acteurs lijken de helft van de tijd niet te weten wat ze met het scenario moeten aanvangen. De meeste personages lopen constant met dezelfde verstarde blik rond, ze reageren niet natuurlijk op wat rond hen gebeurt en ze rammelen hun zinnen af alsof ze hun eigen dialogen niet begrijpen. Enkel Manny Perez, die de vader van Beto en Angel speelt en een van de meest ervaren acteurs in de cast is, doet nu en dan een poging om goed te acteren, maar zijn schuimbekkende uitbarstingen werken enkel op de lachspieren.

Greencard Warriors

Rijm noch reden
Toch is het grootste probleem van Greencard Warriors niet het acteerwerk of de technische fouten, maar het verhaal zelf. Het is alsof Kruishoop een onderwerp zag dat zich goed leende voor een speelfilm, maar ze er verder niets mee kon aanvangen. Ze laat een hoop dingen gebeuren met een paar personages, maar zoekt niet naar een rode draad of logische progressie, er is rijm nog reden voor haar keuzes. Het toppunt is wanneer de vader (spoiler alert!) een politieagent een duwtje geeft waarop die natuurlijk prompt zijn hoofd stoot en sterft. Dat in een universum waar veertienjarige jongens zonder al te veel problemen een pak rammel kunnen krijgen van een geharde en criminele bende. Waarom moet de agent sterven? Omdat het goed uitkomt voor het verhaal.

Greencard Warriors mag met de nobelste bedoelingen ter wereld gemaakt zijn, het resultaat is niet beter dan de gemiddelde studentenfilm, niet toevallig net het vakgebied waar Kruishoop bijna twintig jaar geleden furore maakte.

10 januari 2015

 

De tien beste immigrantendrama’s van deze eeuw

 

MEER RECENSIES