Berlinale 2019 – Preview

InDeBioscoop doet verslag van 69ste Berlinale
Uitgesproken Europees karakter

door Bert Goessen

Terwijl Cannes meestal wordt gezien als een mediaspektakel, is Berlijn een stuk publieksvriendelijker. De glitter en glamour is veel ingetogener en de sfeer gemoedelijker. De openingsfilm van de 69ste Berlinale donderdag 7 februari is THE KINDNESS OF STRANGERS van de Deense regisseuse Lone Scherfig. InDeBioscoop doet weer verslag.

Het is een bijzonder filmfestival voor artistiek directeur Dieter Kosslick. In 2001, achttien jaar geleden, nam hij het stokje over van de legendarische Moritz de Hadeln. Sindsdien is de Berlinale met meer dan 300.000 bezoekers uitgegroeid tot een van de grootste publieksfilmfestivals van de wereld. Iets groter dan het IFFR waar dit jaar 229.000 bezoekers werden geregistreerd.

The Kindness of Strangers

Onder vuur
De afgelopen achttien jaar heeft de samenstelling van het filmprogramma diverse malen onder vuur gelegen. Vorig jaar nog werd beweerd dat met de toekenning van de Gouden Beer aan de esoterische arthousefilm TOUCH ME NOT het festival steeds verder van de smaak van het gewone publiek zou komen te staan. Kosslick heeft zich altijd verweerd met het argument dat de Berlinale de film als kunstvorm moet eren. Zowel avantgarde-films als commerciële kassuccessen kunnen daartoe behoren. Het festival is er niet om het commerciële bioscoopprogramma te promoten.

Benieuwd hoe de nieuwe artistiek directeur Carlo Chatrian (voorheen directeur van Locarno) en zijn zakelijk leider Mariette Rissenbeek, die vanaf volgend jaar het festival gaan programmeren, hierover denken.

Het competitieprogramma bestaat dit jaar uit zeventien films en heeft een meer uitgesproken Europees karakter dan voorgaande jaren. In het competitieprogramma zitten dit jaar geen films uit Latijns-Amerika, geen films uit Afrika, geen films uit Zuidoost-Azië, geen films uit Australië en geen films uit de USA. Het programma omvat films uit Frankrijk, Duitsland, Italië, Spanje, Oostenrijk, Macedonië, Turkije, Polen en Noorwegen, aangevuld met twee films uit China, één uit Mongolië en één uit Canada. Verder valt op dat er nogal wat oudgedienden aanwezig zijn.

Bert GoessenZes oudgediende regisseurs
Zo presenteert de 76-jarige Franse regisseur André Téchiné zijn 31ste film L’ADIEU À LA NUIT, een familieportret met Catherine Deneuve voor de zoveelste keer in de hoofdrol.

De Duitse regisseur Fatih Akin is een oudgediende in die zin dat veel van zijn films in Berlijn zijn gepresenteerd. Al in 2004 werd zijn film GEGEN DIE WAND bekroond met een Gouden Beer. Zijn nieuwe film DER GOLDENE HANDSCHUH gaat over de seriemoordenaar Fritz Honka en is gebaseerd op de roman van Heinz Strunk uit 2016.

Een regisseur wiens werk ook al diverse malen in Berlijn te bewonderen is geweest, is dat van de Fransman François Ozon. GRACE À DIEU is het portret van seksueel misbruikte mannen en de levenslange schade die ze hebben opgelopen. Gebaseerd op de aanklacht tegen pater Bernard Preynat die in 2016 werd beschuldigd van seksueel misbruik van meer dan zeventig jongen mannen.

De 68-jarige Chinese regisseur Zhang Yimou, die al in 1988 met zijn debuutfilm HET RODE KORENVELD de Gouden Beer won, is terug in Berlijn met zijn film ONE SECOND waarin hij teruggaat naar het China tijdens de Culturele Revolutie. Het verhaal speelt zich af op het platteland waar het kijken naar films als een welkome afwisseling van het harde dagelijkse bestaan werd beschouwd.

De vijfde oudgediende is de 71-jarige Poolse regisseuse Agnieska Holland die met MR. JONES teruggaat naar het jaar 1933 waarin de uit Wales afkomstige journalist Gareth Jones van Moskou naar Charkow in de Oekraïne reist om verslag te doen van de gruwelijkheden van het bewind onder Stalin.

De laatste oudgediende is de 64-jarige Noorse regisseur Hans Petter Moland die met zijn film OUT STEALING HORSES teruggaat naar de jeugdjaren van Trond Sander die samen met zijn vader de vakanties doorbracht in het prachtige natuurgebied op de grens van Zweden en Noorwegen. Een film over liefde, teleurstellingen, verlies, levenslange trauma’s en schuldgevoelens.

Der goldene Handschuh

Geen enkele debuutfilm
Interessant zouden verder nog kunnen zijn de Netflix-film ELISA Y MARCEL van de Spaanse regisseuse Isabel Coixet, de drie uur durende film SO LONG, MY SON van de Chinese regisseur Wang Xiaoshuai en de openingsfilm THE KINDNES OF STRANGERS van Lone Scherfig.

De overige films blijven voorlopig een aangename of minder aangename verrassing. Opvallend is tenslotte dat er geen enkele debuutfilm in het competitieprogramma is opgenomen. Dus weinig hoop op echt vernieuwende films, lijkt het.

 

5 februari 2019


MEER FILMFESTIVAL