Stories We Tell

****

recensie  Stories We Tell

Eeuwig mysterie

door Wouter Spillebeen

Met een Oscarnominatie voor haar schrijfwerk en een lange cv als actrice heeft Sarah Polley haar waarde in de filmwereld bewezen. In de documentaire Stories We Tell verdiept ze zich in het mysterieuze verhaal van haar moeder.  

Het leven van de Canadese Diane Polley kent talloze toppen en dalen. Ze verliest haar twee kinderen in een echtscheiding, leert haar tweede man Michael kennen terwijl ze samen in een toneelstuk spelen en krijgt van hem nog eens twee kinderen. Terwijl ook haar tweede huwelijk dreigt kapot te gaan, krijgt ze de kans om enkele maanden ver van huis te acteren. Michael bezoekt haar en hun huwelijk vindt een nieuwe adem. Wanneer Diane naar huis terugkeert, is ze zwanger van Sarah. Het gerucht doet de ronde dat Sarah niet van Michael is, maar Diane sterft aan kanker en neemt dat geheim mee in het graf. Vele jaren later interviewt Sarah leden van haar familie en vrienden van haar ouders om achter de waarheid te komen. Het probleem: elk van hen vertelt een andere versie van het verhaal. Wie het ware verhaal vertelt en wie slechts een halve waarheid kent, weet niemand.

Recensie Stories We Tell

Synthese van vertellingen
Stories We Tell graaft diep in de herinneringen en veronderstellingen die verschillende partijen hebben gevormd over de jaren, zowel diegenen die direct aan de gebeurtenissen verbonden zijn als zij die er enkel over gehoord hebben. Iedereen heeft een eigen invalshoek, ziet de zaken op zijn eigen manier en is ervan overtuigd dat zijn versie klopt. Een enkeling gaat zelfs zo ver dat hij zegt dat alleen hij het recht heeft het verhaal te vertellen. De synthese van de verschillende vertellingen komt in de buurt van de waarheid, maar wat echt gebeurd is, wist enkel Diane.

Vakantiefilmpjes
De interviews met de familie en vrienden van Sarah worden ondersteund door super 8-filmpjes, sommige jaren geleden genomen, andere in scène gezet als reconstructies, waardoor de personages echt opnieuw jong lijken en tot leven worden gebracht. Het resultaat lijkt op het commentaar dat een gezin bij hun vakantiefilmpjes zou geven terwijl ze het aan hun vrienden tonen. Michaels verhaal komt dubbel aan bod. Hij wordt, net als de andere vertellers geïnterviewd, maar hij leest ook zijn memoires voor, die hij tijdens de gebeurtenissen heeft geschreven. Dat doet hij in een opnamestudio terwijl Sarah hem regisseert. Michaels stem klinkt als die van een verteller die even bevooroordeeld is als de personages, aangezien hij zelf een van de belangrijkste spelers is.

Wat aan de oppervlakte een diep ontroerend verhaal over het bewogen leven van een vrouw lijkt, is veel meer dan dat. Haar drijfveren blijven voor eeuwig een mysterie, ze is nog slechts een indruk die ze heeft achtergelaten bij de vele mensen die ze heeft gekend. Een verhaal is niet meer dan de bijna willekeurige combinatie van herinneringen en invalshoeken. Dat brengt Stories We Tell op een sublieme wijze in beeld.

 

4 september 2013

 

MEER RECENSIES