Fences

***

recensie Fences

Schuttingen houden mensen binnen 

door Cor Oliemeulen

Fences is de verfilming van een toneelstuk over de moeizame relatie tussen een vader en twee zonen in het Amerika van de jaren 50. Met name de sterke dialogen en het uitmuntende acteerwerk maken dit familiedrama meer dan de moeite waard.

Het verhaal is geschreven door de veelvuldig bekroonde Amerikaanse auteur August Wilson, die met Fences de Pulitzer Prize won en op Broadway een Tony Award ontving. Zelf geboren in Pittsburgh beschrijft de inmiddels overleden Wilson aan de hand van familiethematiek en indringende dialogen de sfeer van gestage verandering in het Steel City van de jaren 50. De oldtimers in de straat zijn mooi, de kleuren grauw en in de verte zien we twee rokende fabrieksschoorstenen.

Fences

Toneelsetting met schitterend acteerwerk
Bijna de hele film speelt zich af in en achter het huis van de familie Maxson, en dat is meteen een van de manco’s van Fences. De geschiedenis van vader Troy (Denzel Washington), moeder Rose (Viola Davis) en zonen Cory (Jovan Adepo) en Lyons (Russell Hornsby) draait weliswaar om de veelal moeizame relaties tussen de verschillende familieleden, maar kent een te strakke toneelsetting waarbij er weinig ruimte voor cinematografische hoogstandjes is. Bovendien zijn sommige dialogen wel erg lang en had de film een half uur korter gemogen, want karakterontwikkeling hoeft niet synoniem aan tijdsduur te zijn. De regie van Denzel Washington is dus weinig opzienbarend, maar zijn spel is om je vingers bij af te likken. Het koppel Washington-Davis is formidabel; in 2010 schitterden ze al op de planken en wonnen ook zij allebei een Tony Award voor het toneelstuk.

Waar Casey Affleck in het andere recente familiedrama Manchester by the Sea door vrij ingetogen spel met weinig woorden een verpletterende indruk achterlaat, laat mede-Oscarfavoriet Denzel Washington zijn personage in Fences bijna voortdurend oreren. We leren Troy direct kennen als een vijftiger die prachtig kan vertellen, niet vies van sappige anekdotes. Hij is charmant, grappig, luidruchtig en liefdevol naar zijn vrouw Rose. Maar Troy heeft ook een keerzijde. Door problemen met zijn vader ontvluchtte hij al op zijn veertiende het ouderlijke huis, kwam in aanraking met justitie en als oudere honkballer in een racistische maatschappij was hij kansloos om hiermee zijn brood te verdienen. Een carrière als vuilnisman bleek het hoogst haalbare.

Plichten en verantwoordelijkheden
Maar werk is werk, het levert structurele inkomsten op en je mag daarop best trots zijn. Na gedane arbeid keert Troy huiswaarts om zich met zijn bevriende collega Jim (Stephen Henderson) te laven aan een flesje gin. Vooral op die momenten krijgt Troys dominantie de overhand. Vanuit een houding van zowel liefde als jaloezie botst hij regelmatig met zijn twee zoons. Lyons wil soms geld lenen, maar zijn vader spoort hem aan een baan te gaan zoeken en zijn ambitie als jazzmuzikant te laten varen. Ook zijn jongste, Cory, heeft talent. Hij kan bij een footballteam komen, maar Troy weigert zijn handtekening te zetten omdat hij bang is dat Cory hetzelfde overkomt als hemzelf.

Fences

Afgezien van discriminerende omstandigheden is Troy een voor de jaren 50 doorsnee vader, waarbij autoriteit en het onderrichten van plichten en verantwoordelijkheden de boventoon voeren. Hoewel Troy zo nu en dan doorslaat, bedoelt hij het volgens zijn vrouw Rose allemaal goed. Maar zijn diepere gevoelens kan hij slechts uiten middels honkbalmetaforen. Ondertussen probeert Troy samen met Cory een hek (fence) te bouwen en merkt Jim raak op: “Sommige mensen bouwen schuttingen om mensen buiten te houden en sommige mensen bouwen schuttingen om mensen binnen te houden.” De titel is verklaard: hoeveel afstand kan er ontstaan tussen jou en de wereld, tussen vader en zoon in het bijzonder.

Gelukkig voor de film krijgen we na een uur te maken met een onverwachte intrige, die het huishouden en de wereld van Rose helemaal ondersteboven zet. Dan blijkt ook het fenomenale acteertalent van Viola Davis. Als er ooit zwarte Oscars zijn te vergeven, dan is het wel dit jaar.
 

13 februari 2017

 
MEER RECENSIES