****
recensie Mud
Liefde in al haar vormen
door Wouter Spillebeen
Regisseur en schrijver Jeff Nichols won voor zijn dramafilm Take Shelter drie awards op het festival van Cannes. Zijn nieuwe film Mud kon er afgelopen editie enkel nominaties in de wacht slepen, maar doet niet onder.
Veertienjarige Ellis (Tye Sheridan) woont in Arkansas aan de oever van de Mississippi, een streek waar jongeren snel moeten opgroeien om mee met vader aan het werk te gaan. Met zijn beste vriend Neckbone maakt hij een boottocht naar een verlaten eilandje, want Neckbone weet er een aangespoelde motorboot liggen. Ze treffen een half verwilderde vreemdeling (Matthew McConaughey) aan die enkel belang hecht aan zijn hemd en zijn vuurwapen. Hij sluit een deal met de jongeren: de motorboot in ruil voor wat eten. Ellis is geïntrigeerd door de vreemde man die zichzelf voorstelt als Mud en besluit hem te helpen. Mud is op de vlucht voor het gerecht en wacht op zijn vriendin Juniper (Reese Witherspoon) om samen met haar het hazenpad te kiezen. Ellis ziet in de vreemdeling een mentor, want de ideale liefde die hij en zijn Juniper voor elkaar voelen vindt hij niet meer terug bij zijn ouders.
Optimist
Mud is een film over de aard van liefde in al haar vormen. Ellis ziet hoe zijn ouders steeds meer ruzie maken en uiteindelijk uit elkaar gaan. Hij leert van zijn vader dat het leven enkel om werk draait en dat al wat mooi is moet vergaan. Tegelijk ziet hij in Mud een idealistische optimist. Hij en Juniper lijken onvoorwaardelijk van elkaar te houden en hun toekomst samen kan niets anders dan hemels zijn, of toch? Mud leert Ellis de simpele dingen des levens te waarderen: de pracht van een houtvuur, liefdevolle opoffering en bijgeloof. Maar tegelijkertijd gebruikt Mud Ellis om voedsel en gereedschap te halen. Ellis krijgt nooit wat Mud hem belooft, liefde blijkt bedrog.
Contrasten
Van de prachtige locatie op en naast de Mississippi tot de gescheurde jeansbroeken en versleten petjes is Mud visueel een prachtig afgewerkt plaatje. Het leven van een visser langs de op een na langste rivier in Noord-Amerika ziet er hard, vuil en pover uit. Het contrast met de stadsmensen die met hun gewassen gezichten en propere kleren hautain lijken tegenover Ellis en zijn gezin, benadrukt hoe ver verschillende sociale klassen van elkaar kunnen staan, ook al komen ze dagelijks met elkaar in contact. Ook qua soundtrack en sound design mag Mud er wezen. De typische delta blues complimenteert de sfeer en het landschap perfect en overschaduwt de gebeurtenissen op het scherm nooit. Het is eenvoudig maar doeltreffend.
De interessante personages in de bevreemdende setting geven Mud een cachet waar veel filmmakers van dromen. In ieder detail zit een bom symboliek, zoals het hemd van Mud, de tattoo van Juniper en de gestrande motorboot. Mud verdient het meerdere keren bekeken te worden.
11 augustus 2013