Imagine 2025 – Deel 2: Mysterie en spanning
Stress op locatie
door Bob van der Sterre
Spanning is terugkerend bij Imagine met suspense-, mysterie- en actiefilms. Ook bij deze Imagine zien we weer veel nagelbijters die het vaak van een plot moeten hebben.
Honey Bunch – Sessies om weer jezelf te worden, en meer
Dokter Tréphine heeft een grote reputatie met behandelen van mensen met traumatische problemen in het geïsoleerde landhuis Les Retrouvailles. Haar behandeling is wel heel geheimzinnig, merkt Diana die een auto-ongeluk heeft gehad en zich niets meer kan herinneren. Ze kan niet meer goed lopen. Haar partner Homer helpt haar.
Met zwemoefeningen, pillen en andere sessies keert het geheugen langzaam terug. En rennen kan ze ook weer snel. Maar ze beleeft in het landhuis een paar vreemde momenten en begint te twijfelen aan de rol van Homer. En waarom zegt een partner van een andere patiënt: ‘Dan neem ik Josephina 3 wel?’
Deze Canadees-Britse film van Dusty Mancinelli en Madeleine Sims-Fewer (maakten samen ook Violation) mist misschien wat kansen op echt interessant mysterie, maar is onderhoudend genoeg om tot het einde te blijven kijken. Daarnaast is het onderwerp iets waar we in de toekomst misschien wel mee te maken krijgen (ik verklap het niet wat anders verraad ik de plot).
Acteurs, ook al zijn de meeste niet bekend, passen goed bij het verhaal. Vooral voor Grace Glowicki was het een uitdaging, denk ik. Daarnaast heeft het een aangename 70s-sfeer, toen er volop in landhuizen werd gefilmd, een traditie die een beetje is verdwenen.
Kijk wanneer Honey Bunch draait.
Retreat – Gezellig zonder woorden
Wederom een landhuis en een plek om therapie te doen. Eva komt uit Duitsland, is mentaal de weg kwijt en gaat naar een retraite, Chillmark. Een verschil met Les Retrouvailles is dat bewoners allemaal doof zijn, of hoe ze zelf zeggen: mensen, want het woord doven is een stempel van horenden, legt Mia uit. Zij runt de retraite.
De therapie heet ‘Waking Up’. Eva kiest Matt als haar buddy maar hij heeft geen trauma’s omdat hij al als kind al bij de retraite kwam. Waar Eva zich snel beter gaat voelen en geld doneert aan de retraite, voelt Matt zich leeg, onaf. Wie is hij? Hij is nog nooit buiten het terrein geweest en wil graag die sprong met Eva maken. Maar die voelt weer meer voor de beloften van leider Mia.
Waar is de spanning in deze volstrekt ‘gesprokendialooglozefilm’ van regisseur Ted Evans? De geheimzinnige, sektarische trekjes trekken de film een beetje uit de plooi van een gewone film. Het is als een sekte zonder religie. Hoezo die vage tests? Die openbare vernedering? En waarom willen ze Eva’s donatie in cash hebben?
Film is prima uit te kijken. Vorig jaar zag ik bij IDFA The Tuba Thieves, ook een film louter over doven. Retreat is niet zo avontuurlijk in stijl, maar je hoort letterlijk geen gesproken woord. En dat is een bijzondere ervaring als kijker. Het doet de subtiele muziek ook veel goeds want het is letterlijk het enige wat je hoort.
Le Roi Soleil – Een bonnetje van bijna 300 miljoen euro
Giacomo Casanova introduceert de loterij bij de Franse koning. Bespottelijk! vindt die dat idee. De koning kon ook niet bevroeden dat op een zeer vroege ochtend in een verre toekomst een oudere man 294 miljoen euro wint met een loterij. Hij leert dat heel vroeg in de ochtend in buurtcafé Le Roi Soleil in Parijs. Hij is zo van zijn a propos dat hij naar buiten gaat en het bonnetje vergeet. Niet handig…
Een opgefokte gast ziet een buitenkans en zwaait met een geroofd wapen van een van de aanwezige agenten. Schoten klinken. En dan begint de ellende.
Opeens is daar een wild plan. De man is toch overleden, wat als wij met alle aanwezigen – de vijf gasten, de eigenaar en zijn medewerker – het geld van het bonnetje verdelen? Dat is 36 miljoen euro per persoon. Het plan is al snel zo lek als een mandje. Wat als hij met vaste nummers speelt? De huisbaas komt de huur innen. Een jongen verliest veel bloed. De crimineel wil ontsnappen.
Net als in Flush (zie humor) en Phase (zie SF) opnieuw een kleine, claustrofobische locatie, waar alle mogelijkheden van gebruikt worden, tot en met kelders met tunnels. Het lijkt een variant op een bekend thrillerverhaal van Agatha Christie, maar oogt nogal plotloos.
De filmstijl van Le Roi Soleil is aangenaam om te kijken. Aardig zijn de wisselende perspectieven, intermezzo’s met slow motions, visualisaties van ‘het verhaal’ dat ze gaan vertellen. Vermakelijk genoeg om uit te kijken. Opmerkelijk is de dikke knipoog naar de kijker halverwege dat het niet allemaal echt is, ik begreep niet het idee daarvan.
Kijk wanneer Le Roi Soleil draait.
La Città Proibita – Wraak in twee culturen
Yun en Mei zijn twee Chinese meisjes in de tijd van het eenkindbeleid. Mei moet altijd verstopt worden als bijvoorbeeld de postbode langskomt. Jaren later gaat ze naar Rome om haar zus te vinden, die in de prostitutie is gerold. Dankzij de lessen kungfu als kind is zij een topvechter.
Ze leert dat Yun vermoord is, samen met Alfredo (vader van Marcello), die haar uit de prostitutie wilde helpen. Op Marcello’s menu – hij is kok – staat pasta, op de hare wraak. Wang, de baas van het bordeel waar Yun werkte, moet eraan. Wat is eigenlijk de rol van hun (xenofobe) familievriend?
Een eerste poging moet ze bijna bekopen met de dood. Daarna herstelt ze bij Marcello thuis en rijden ze rond met de Vespa. Gevoelens springen over. Dan krijgt ze een nieuwe wraakkans bij een rapconcert van de zoon van de trotse Wang.
La Città Proibita is een interessante blend tussen Italiaanse en Chinese cultuur en maakt de hele film door bewuste statements over xenofobie en vreemdelingenhaat.
Het is ook een blend in genres: actiefilm, lichtvoetige romcom en drama. Die soms goed werkt (sommige gevechten, met name de eerste, zijn indrukwekkend) en soms wat minder (met name de te lange dramatische passages), maar wie niet al te kieskeurig is en een goed geproduceerde film over een actueel thema wil, zit hier goed.
Kijk waar La Città Proibita draait.
Shorts:
Carve
Boek nooit een afspraak om een standbeeld van jezelf te maken, en zeker niet als de maker het meteen wil uitvoeren. Aardige korte film van Femke Huurdeman.
The Second Time Around
In een bar na sluitingstijd krijgt de serveerster bezoek van iemand die een paraplu is vergeten. Ze lijkt uit de toekomst te komen. Rustige film van Jack Howard biedt een afgerond verhaal in nog geen 10 minuten.
Saint Maria’s Way
Vrouw wordt achterna gezeten. Ze belt de politie maar lijkt dan zelf ook niet meer te zijn wie ze is. Zijn de slachtoffers niet de dader aan het opjagen? Inventieve horror met cctv-camera’s van Chris Turner heeft zelfs wat Lynchiaanse momenten.
Les Dernières Neiges
Een van de spannendste korte films deze Imagine. Sterk gebruik van de omgeving, de duisternis en de berg. Eentje om in de bioscoop te zien. Plot is alleen wel zwak. Film van Sarah Henochsberg.
4 november 2025
Imagine 2025 – Deel 1: Sciencefiction
Imagine 2025 – Deel 3: Psychologisch drama
Imagine 2025 – Deel 4: Luchtig
Imagine 2025 – Deel 5: Horror