**
recensie Ginger & Rosa
De setting maakt de film
door Wouter Spillebeen
Regisseur Sally Potter vertelt in Ginger & Rosa het verhaal van twee Londense vriendinnen tijdens de Cubaanse raketcrisis. In tegenstelling tot de crisis escaleert hun thuissituatie drastisch.
In 1962 is de wereld in de ban van de Cubaanse raketcrisis. De bommen kunnen op ieder moment vallen en dat lijkt niemand beter te beseffen dan de Londense Ginger (Elle Fanning). Haar vader Roland (Alessandro Nivola), die niet meer samen is met moeder Nathalie (Christina Hendricks), leert haar als pacifist constant minimalistisch te denken en het ergste te verwachten.
Samen met haar levenslange vriendin Rosa (Alice Englert) wil Ginger de wereld helpen redden door te betogen, maar al snel blijkt dat ze niet op dezelfde manier tegen het leven aankijken. Terwijl de existentialistische en intellectuele Ginger zich verdiept in de crisis en haar poëzie, papt Rosa aan met Roland. Ginger zakt steeds dieper in een depressie.
Setting
De verhaallijn en de ontwikkeling ervan zijn niet origineel. De intriges, de ruzies en het bedrog zijn eerder al vertoond in talloze teleurstellende dramafilms. Neem de setting van de Cubaanse raketcrisis weg en er blijft een tienerfilm van dertien in een dozijn over. Maar de setting verantwoordt de paniek en hysterie die Ginger bij de gebeurtenissen in haar familie voelt, net als het fatalistische gedrag van haar vader Roland. Anders was het drama onbenullig en de reactie van Ginger onzinnig geweest. Het protest tegen de atoombommen is net te weinig uitgewerkt om meer dan sporadisch op de voorgrond te treden. Het familiedrama is belangrijker.
Onafscheidelijk
Ginger en Rosa zouden hartsvriendinnen moeten zijn, maar dat komt nooit zo over. In het begin doen ze alles samen: uit het huis sluipen om te feesten, jongens verleiden en liften voor het plezier. Toch lijkt het alsof de twee nooit op dezelfde golflengte zitten. Rosa is een rokende, lichtjes religieuze meid die Ginger achterlaat voor een kans om met een onbekende jongen te vrijen. Ginger is een terughoudende intellectueel, die poëzie schrijft en zich laat meeslepen door de wilde Rosa. De film overtuigt niet dat Ginger en Rosa onafscheidelijk zijn. Daardoor mist hun stuklopende vriendschap impact.
Valse accenten
Het Britse taaltje komt vaak geforceerd over. Begrijpelijk, aangezien de volledige hoofdcast Amerikaans, Canadees of Nieuw-Zeelands is. De valse accenten trekken je soms helemaal uit de filmervaring en dat is jammer voor een film die hard probeert meeslepend en fascinerend te zijn. In die opzet slaagt Ginger & Rosa bijna nooit, tenzij Miles Davis of Dave Brubeck de soundtrack sieren.
30 mei 2013