Kajillionaire (2020)

REWIND: Kajillionaire (2020)
Geld is niets waard zonder liefde

door Zoë van Leeuwen

Kajillionaire is een vergeten en onbegrepen film die ouder-kindrelaties en liefde onderzoekt op een oprechte, bizarre en soms zelfs hilarische manier. Een bijna perfecte en ontroerende coming of age-film die je echt met geen ander kan vergelijken.

“Most people want to be a kajillionaire”, horen we vader Robert (Richard Jenkins) filosoferen. En hoewel een ‘kajillion’ geen echt bedrag is, wordt zijn boodschap al snel duidelijk: mensen zijn verslaafd aan werken en rijk worden, maar niet Robert. Hij en zijn vrouw Theresa (Debra Winger) kiezen er liever voor om de samenleving de rug toe te keren en een leven van ronselen, belazeren en oplichting te leiden. Ofwel: veel moeite doen voor een klein beetje geld. Ze hebben hun 26-jarige dochter Old Dolio (Evan Rachel Wood) dit verknipte wereldbeeld opgedrongen en gebruiken haar om de plannen uit te voeren.

REWIND: Kajillionaire (2020)

Een carrière als oplichter
Mensen zijn slechts gereedschap voor hen om te krijgen wat ze willen, zelfs hun dochter is daar de dupe van en voor hen is dat de normaalste zaak van de wereld. Maar in plaats van rijk te worden, woont het merkwaardige gezin in een verlaten kantoor van een zeepfabriek in Los Angeles, waarvan ze amper de huur kunnen betalen en ze dagelijks de roze zeepbellen van de muur moeten scheppen.

Tijdens een van hun oplichtingsplannen ontmoeten ze Melanie (Gina Rodriguez), een doktersassistente die een carrière als oplichter wel ziet zitten. Zij zet hun leven compleet op stelten. Wanneer ze Old Dolio begint uit te dagen om haar relatie met haar ouders in twijfel te trekken, laat ze zien dat het leven misschien toch iets meer te bieden heeft dan dat de twintiger in eerste instantie dacht.

Kajillionaire is geschreven en geregisseerd door filmmaker en actrice Miranda July en is haar eerste film waar ze zelf geen rol in speelt. Zij staat bekend om haar merkwaardige verhaallijnen en werkte eerder aan de geprezen The Future (2011) en Me and You and Everyone We Know (2005). De film had zijn première op het Sundance Filmfestival in 2020, en terwijl critici de film prezen voor zijn unieke plot en karaktergedreven verhaal, verdween Kajillionaire tijdens de coronapandemie al heel snel naar de achtergrond. Toch verdient deze verfrissend unieke, maar vooral ook bizarre film, wat meer liefde.



In REWIND opnieuw aandacht voor opvallende films uit dit millennium.

 


Geen typische coming of age
Het is bij lange na geen typische coming of age-film, waar het meestal draait om thema’s als jeugd, opgroeien en uiteindelijk volwassen worden. Maar dat het verhaal juist enorm afwijkt van wat we over het algemeen gewend zijn van het genre, maakt de film juist een bijna perfect voorbeeld van een coming of age. Het hoofdpersonage in Kajillionaire is geen tiener, die zich bezighoudt met school, jongens en andere gebruikelijke worstelingen van de puberteit, en dat hoeft ook helemaal niet om dezelfde thema’s naar boven te laten komen. Old Dolio is een 26-jarige vrouw, die ondanks haar leeftijd worstelt met dezelfde overkoepelende onderwerpen als andere, populaire coming of age-films uit die tijd.

Waar films als Lady Bird (2017) en Booksmart (2019) zich richten op kinderen die langzaam volwassen worden, richt Kajillionaire zich op een volwassene die leert dat ze eigenlijk nooit een kind is geweest, of überhaupt heeft mogen zijn. Ze worstelt met het feit dat de keuzes van haar ouders haar haar kindertijd hebben ontnomen en moet daar vervolgens mee leren omgaan.

REWIND: Kajillionaire (2020)

Halverwege de film ondervraagt Melanie Old Dolio over haar vreemde relatie tussen haar en haar ouders. Melanie omschrijft de relatie als een verslaving omdat Old Dolio niet zonder hen kan. Als de dochter haar schouders ophaalt en simpelweg antwoordt met ‘het zijn mijn ouders’, vraagt Melanie ‘Op welke manier?’. Old Dolio verdedigt hen en antwoordt met ‘we verdelen alles in drieën’. Ze benadrukt vervolgens dat dit altijd zo geweest is, dat het hun manier van leven is en het voor hen werkt. Maar je ziet duidelijk dat ze niet meer zo zeker is van haar antwoord. De komst van Melanie schudt haar hele wereld door elkaar, omdat voor het eerst in haar leven iemand de situatie ziet zoals het werkelijk is: dit is niet hoe ouders zich horen te gedragen.

We zijn wie we zijn
De vriendelijkheid die Robert en Theresa aan Melanie tonen, is volledig nep en manipulatief, maar het wekt toch jaloezie op bij de Old Dolio, omdat ze haar nooit dat soort aandacht hebben gegeven. Halverwege de film komt hun verzekeringscheque met de post en Old Dolio verzamelt eindelijk de moed om haar ouders te confronteren. De ruzie die volgt, is slopend. Ze gebruikt de cheque om met haar ouders te onderhandelen: 1575 dollar als ze haar voor het eerst het koosnaampje ‘Hon’ kunnen noemen. Maar haar moeder weigert en beargumenteert dat dat gewoon niet iets is wat ze doen. 

Zonder al te veel te verklappen, komt het einde van de film, hoe bizar het ook is, heel hard binnen. Het grootste kritiekpunt dat de film kreeg, is dat de ouders te weinig persoonlijke groei meemaken. Maar zoals Old Dolio zelf zegt, ‘We zijn wie we zijn.’ En sommige mensen blijken gewoon niet in staat om te veranderen, vooral niet als ze het zelf niet willen.

Kajillionaire is een prachtige en emotionele dramafilm, verstopt achter een bizar en komisch verhaal, dat je leert dat je moet stoppen met hopen op liefde van iemand die dat niet kan geven. Want wat je zoekt, ligt ergens anders.

 

KAJILLIONAIRE KIJKEN: o.a. hier.

 

 

Meer REWIND