Terugblik filmjaar 2023 – Deel 3:
Van onder de oude eik

door Jochum de Graaf

Het was toch wel een zware keuze in dit rijke filmjaar. Er is een fors aantal films dat ik met vier sterren beloonde: All the Beauty and the Bloodshed, The Banshees of Inisherin, Mon Crime, The Blue Caftan, The Cairo Conspiracy, Return to Seoul, Little Richard: I am Everything, Anatomy of a Fall, Reality. Ik signaleerde een aantal ijzersterke Duitse films: Letzter Abend, Roter Himmel, Das Lehrerzimmer en de welkome wederopstanding van Wim Wenders met Perfect Days.

Opvallend misschien, maar Killers of the Flower Moon hoort daar niet bij. Weliswaar schitterend gefilmd en een briljant einde, maar de trage seriemoord in slow motion uit het eerste deel had minimaal met een uur bekort kunnen worden. Ook Barbie kon me niet meer dan drie sterren bekoren.

Top 5 van 2023
5. Oppenheimer. Briljante bio-film, Christopher Nolans beste, waarin je helemaal onderdompelt in de psyche van de man die zo’n belangrijke rol speelde bij ontwikkeling van de atoombom. Met Robert J. vraag je je af wat er toch allemaal gebeurd is? Hoe is het zo ver gekomen, wat zijn de gevolgen, fysiek, moreel en persoonlijk?

4. Böse Spiele Rimini Sparta. Formeel valt alleen Sparta onder 2023, maar in combinatie met Rimini kreeg de vertoning van de meesterwerken van Ulrich Seidl in Eye nog eens extra reliëf. Schrijnend, pijnlijk, toch ook tragikomische drama’s over verval, zelfkant, vergane glorie en dat je ook een beladen onderwerp als pedofilie in al zijn genuanceerdheid tot filmkunst kunt verheffen.

3. Past Lives. Weergaloze film over leven en liefde tussen veramerikaanste Nora en haar Zuid-Koreaans gebleven jeugdliefde Hae Sung, cultuurverschillen tussen het Westen en Oosten, verkenning van het Koreaanse begrip In-Yun, de voorbestemdheid van relaties tussen mensen. ‘Een masterclass storytelling’ zoals Cor Oliemeulen van InDeBioscoop schreef.

2. Metronom. Zwaar onderschatte film over een liefdesgeschiedenis in het sinistere Roemenië van Ceausescu. Een verhaal over de opwinding van rock-‘n-roll op heimelijke dansmiddagen, over verraad, bedrog, hypocrisie en hoop op een beter leven. Alleen al dat geweldige nummer van Janis Joplin, Kozmic Blues.

1. The Old Oak. Misschien niet de allerbeste van Ken Loach, maar toch een schitterende zwanenzang. Nog een keer legt hij haarscherp een maatschappelijk vraagstuk in al zijn genuanceerdheid bloot: migratie. Meeslepend verhaal over de komst van een groep Syrische vluchtelingen naar het verlaten en vergeten voormalige mijngebied van Noordoost-Engeland, waar de enige pub bevolkt wordt door bittere, boze achterblijvers die op totaal andere manier de grip op hun leven zijn kwijtgeraakt. Ingenieus, indringend en nergens plat of clichématig hoe hij de twee getraumatiseerde groepen, de verhalen van de achtergebleven locals en van de nieuwkomers, met elkaar weet te verbinden tot een boodschap van hoop. Uiterst actuele film ook voor het Nederland na 22 november.

 

28 december 2023

 

Terugblik filmjaar 2023 – Deel 1: Wie redt ons van het schorriemorrie?
Terugblik filmjaar 2023 – Deel 2: The Banshees of 2023
Terugblik filmjaar 2023 – Deel 4: Maar er is hoop bij festivals
Terugblik filmjaar 2023 – Deel 5: Gaan we nou doen alsof bommen gooien cool is?
Terugblik filmjaar 2023 – Deel 6: Weten waar je moet zoeken