Vijf leuke titelpersonages met de naam Charlie
Met de release van het Aboriginal-drama Charlie’s Country duiken we in de filmgeschiedenis op zoek naar leuke titelpersonages met de naam Charlie. Welkom in de wondere werelden van de heren Chan, Brown, Bartlett, Banks en Countryman.
door Cor Oliemeulen
1. – Charlie Chan
Sherlock Holmes mag dan wel als de allereerste speelfilmdetective worden beschouwd, zijn verschijning in 1921 met in de titelrol John Barrymore was niet bijster succesvol. Charlie Chan, het gelijknamige karakter uit de boekenreeks van Earl Derr Biggers, zette het detectivegenre pas echt op het witte doek. In 1931 introduceerde Fox Films deze superspeurder in de bioscoop: Charlie Chan Carries On. De besnorde, bescheiden Charlie Chan – gezegend met dertien kinderen van wie de oudste zoon pa altijd mag helpen – strooit kwistig met Oosterse wijsheden terwijl hij moordmysteries oplost zodra de politie dreigt te verzaken. Het was voor het eerst dat een Chinees in een Amerikaanse film niet als slechterik werd afgeschilderd.
Een Zweedse immigrant speelde nota bene de eerste Charlie Chan: Warner Oland, die in zestien films de titelrol vervulde. Hij was de eerste acteur in de filmgeschiedenis die schatrijk werd, maar in 1937 moest hij stoppen wegens psychische problemen en alcoholmisbruik. De filmserie ging door tot 1948 met mindere titelheldvertolkers. Bij de fans staat Charlie Chan at the Opera (1936) met stip bovenaan, niet in de laatste plaats omdat Boris Karloff de schurk speelt. Karloff was wereldberoemd geworden als het Monster van Frankenstein. Meeliftend op het immense succes van de wijze Chinese detective werd Karloff vervolgens gevraagd voor een nieuwe filmreeks als Mr. Wong. Een andere bekende acteur uit die jaren, Peter Lorre, mocht komen opdraven voor een aantal Mr. Moto-films.
2. – Charlie Brown
Een voor het grote publiek bekendere Charlie ontsproot aan het brein van Charles Schulz, die in 1950 zijn eerste comic strip publiceerde over Charlie Brown. Na 17.879 (!) cartoons borg hij zijn tekenpotloden definitief op. De strip kreeg de titel ‘Peanuts’, waar Schultz ‘Good Old Charlie Brown’ meer recht vond doen aan zijn humor. Een reeks korte tv-animatiefilms en The Charlie Brown and Snoopy Show maakten van Charlie Brown het meest populaire en commercieel succesvolle fenomeen uit de Amerikaanse popcultuur. Een bioscoopfilm kon niet uitblijven: A Boy Named Charlie Brown (1969). Drie jaar later verscheen Snoopy Come Home en in 1977 werd Race for Your Life, Charlie Brown uitgebracht. Eind 2015 verschijnt een feature film in 3D voor een nieuwe generatie fans van het eigenwijze jochie dat zijn hele leven niet ouder is geworden dan acht jaar.
Op het eerste gezicht lijkt Charlie Brown een loser. Zo is het hem al die jaren nooit gelukt om een rugbybal weg te schoppen, want meestal ritste de sadistische Lucy de bal net voor zijn voet weg. In zijn bipolaire neigingen toont Charlie Brown zich echter ook ambitieus en een leider (bijvoorbeeld van een honkbalteam). Typerend zijn Charlie’s gevoelige gedachten: ‘I think I’ve discovered the secret of life – you just hang around until you get used to it.’
3. – Charlie Bartlett
De 17-jarige Charlie Bartlett droomde altijd al om op een podium te staan. Zijn vader is verdwenen en zijn rijke moeder is een tikkeltje gestoord. Enigst kind Charlie (Anton Yelchin) is zo verwend dat hij het op geen enkele privéschool uithoudt. Dus moet hij naar een openbare school, waar hij tussen allemaal alto’s direct opvalt en flink wordt aangepakt door de schoolbully. De sympathieke Susan van de toneelclub vindt hem wel grappig en zorgt ervoor dat Charlie zich anders gaat kleden en gedragen. Het lukt Charlie vrij gemakkelijk om medicijnen van de familiepsychiater af te troggelen, zodat hij zich in no-time ontpopt als schoolpsycholoog, die zijn onzekere medescholieren op het toilet van zowel wijze raad als pillen voorziet.
Charlie wordt populair, de chaos op school groter en de langzaam doordraaiende directeur (Robert Downey Jr.) denkt dat hij de orde slechts kan handhaven met het plaatsen van observatiecamera’s op de campus. Aan alle pret komt abrupt een eind als een leerling overlijdt na een overdosis. Charlie Bartlett (2007) is een onderhoudende coming of age. Een soms komisch, romantisch drama dat toont hoe scholieren worstelen met hun identiteit en zich een plaats in de groep proberen te verwerven. Maar hoe lastig is het, zeker als tiener, om aan alle verwachtingen te moeten blijven voldoen?
4. – Charlie Banks
In hetzelfde jaar verscheen een realistischer en beter schooldrama. The Education of Charlie Banks betekende het regiedebuut van Fred Durst, leadzanger van de Amerikaanse metal/rapcore band Limp Bizkit. Bekend van de hitsingle ‘Break Stuff’ laat Durst ook in zijn film iemand het nodige slopen. We schrijven New York, jaren tachtig. Nick (Jason Ritter), de schrik van de buurt, slaat op een feestje twee scholieren met een bierflesje tegen de vlakte. Charlie (Jesse Eisenberg) doet in het geheim aangifte en Nick verdwijnt achter de tralies vanwege poging tot doodslag. Charlie is blij als hij jaren later naar de universiteit kan om het verleden achter zich te laten. Maar dan verschijnt Nick op de campus. Er ontstaat een kat-en-muisspel en Nick versiert het meisje op wie Charlie verliefd is.
Het lukt Fred Durst sociale verschillen (arbeiders versus rijken) subtiel aan te stippen en een onderhuidse spanning te creëren waarbij geweldsuitbarstingen voortdurend op de loer liggen. Jesse Eisenberg speelt – drie jaar voor zijn doorbraak als Facebook-oprichter Mark Zuckerberg in The Social Network – een rol die op zijn lijf is geschreven: een sjofele, verlegen, ironische nerd. Bovenal is Charlie een goedzak, die vanuit zijn sociale bewogenheid zijn best doet om snelkookpan Nick te enthousiasmeren voor literatuur en op het rechte pad te brengen. Tevergeefs.
5. – Charlie Countryman
Het feit dat The Necessary Death of Charlie Countryman uit 2013 niet in de Nederlandse bioscopen verscheen, komt waarschijnlijk omdat deze eigenzinnige mix van komedie, drama, romantiek en misdaad door de meeste Amerikaanse filmcritici werd afgekraakt. Toch is de film interessant en onderhoudend door het krankzinnige verhaal, de mooie cinematografie, leuke soundtrack en sterke rolbezetting, in de eerste plaats door de perfecte casting van Shia LaBeouf. Deze grillige Amerikaanse acteur wist vrij recent vooral buiten het filmdoek de aandacht op zich te vestigen. LaBeouf werd aan de schandpaal genageld omdat hij een filmtekst van een striptekenaar had gejat, waarna hij tijdens de Berlinale op de rode loper verscheen met over zijn hoofd een papieren zak met de tekst: ‘I’m not famous anymore’.
De sympathieke, grappige, maar wat onzekere Charlie Countryman ziet hoe de ziel van zijn moeder (Melissa Leo) haar mond verlaat nadat zij van de beademing wordt gehaald. Overmand door verdriet ontmoet hij haar geest op de gang van het ziekenhuis. Zij draagt Charlie op om naar Boekarest te gaan. In het vliegtuig overlijdt de Roemeense passagier naast Charlie, die na de landing vastbesloten verliefd wordt op diens dochter, de celliste Gabi (Evan Rachel Wood) en zich in de lokale party scene stort (let op Rupert Grint als uitgelaten XTC-gebruiker). Maar van een leien dakje loopt het allerminst: Charlie krijgt al snel te maken met Gabi’s jaloerse creepy ex-man Nigel (Mads Mikkelsen).
28 mei 2014