***
recensie Complete Unknown
Mengen van fictie en werkelijkheid is verslavend
door Nanda Aris
Goede acteurs kunnen niet verhelpen dat Complete Unknown krampachtig aanvoelt en het mysterie snel verdwijnt.
Alice Manning (Rachel Weisz) is een aantrekkelijke vrouw, die steeds opnieuw wisselt van gedaante. Dan werkt ze in een ziekenhuis, dan als lerares, dan weer als goochelaar assistent. Ze mist haar oude ‘ik’ en besluit haar ex vriend Tom (Michael Shannon) op te zoeken. Ondanks de vele bekende acteurs die spelen in Complete Unknown – en dit doen ze verdienstelijk – voelt het verhaal bedacht aan.
Joshua Marston regisseerde eerder Maria Full of Grace (2004), waarvan de hoofdrolspeelster Catalina Sandino Moreno genomineerd werd voor een Oscar. Veel films regisseert Marston niet, hij heeft zich vooral toegelegd op het regisseren van tv-producties. Toch weet hij voor Complete Unknown niet de minste namen te strikken. Rachel Weisz is verleidelijk als Alice, Michael Shannon weet zijn serieuze blik goed in te zetten voor de verwarde Tom, en ook Kathy Bates en Danny Glover zien we als ouder echtpaar voorbij schuifelen.
Identiteit
Tom viert zijn verjaardag, en zijn collega Clyde (Michael Chernus) neemt een nieuwe vriendin mee. Wanneer Tom haar ziet, meent hij haar te herkennen – niet als Alice, maar als Jenny, zijn ex vriendin, waarvan hij vijftien jaar geleden dacht dat ze voorgoed verdwenen was. Alice weet met haar fantastische verhalen, over waar ze allemaal geweest is en wat ze gedaan heeft, iedereen aan tafel te boeien. Behalve Tom, hem irriteert de aanwezigheid van Alice op zijn eigen verjaardag.
Op de taart die hij voor zijn verjaardag besteld heeft, staat ‘Tony’, in plaats van ‘Tom’. Gefrustreerd hakt hij de ‘y’ eraf. De taart staat symbool voor de ontwikkeling die Tom doormaakt, wellicht verhuist hij met zijn vrouw naar een andere stad, en zegt hij zijn baan op, maar zeker is hij er nog niet over. De eventuele verandering in zijn leven vindt hij spannend, terwijl de vrouw die bij hem aan tafel zit maar al te graag verandert.
Dwalen
Tom ontmaskert Alice, niet in het bijzijn van de anderen. Ze gaan met z’n allen richting een club, waar Alice nog meer verhalen vertelt, en de vrienden van Tom steeds minder geloven van wat ze vertelt. Ze vlucht de club uit, gevolgd door Tom. Iets in hem is geïntrigeerd, wat bezielt iemand om steeds zo te veranderen, en al het bekende achter te laten? Hij gaat met haar in gesprek, en samen maken ze een nachtelijke dwaling door de stad.
Wanneer ze een vrouw helpen die gevallen is, en Alice verzint dat Tom een dokter is, blijkt hoe makkelijk ze een nieuwe identiteit weet aan te nemen. Het is verslavend voor haar om waarheid met fictie te mengen, en ze wil zichzelf blijven vernieuwen. ‘Zodra mensen aanspraak op je gaan maken, zit je vast’, zegt ze. Niet alleen Alice en Tom dwalen, ook het verhaal dwaalt.
Geforceerd
Het is niet duidelijk wat het verhaal nu graag wil vertellen; dat je bent wie je zegt dat je bent, dat de liefde tussen Alice en Tom nog niet voorbij is – of toch wel, dat verandering goed is, of dat een leugentje om bestwil het leven een stuk interessanter kan maken. Een verhaal hoeft natuurlijk niet álles te vertellen, maar dit verhaal voelt geforceerd.
Het drama start spannend, als een thriller, maar daar blijft weinig van over zodra Tom en Alice elkaar herkennen, en we hen volgen in nachtelijk New York. Het einde is niet erg bevredigend, maar Weisz en Shannon weten de film enigszins te redden met hun acteerprestaties.
20 november 2016