Look of Love, The

***

recensie  The Look of Love

De koning van Soho

door Alfred Bos 

Michael Winterbottoms biopic van Engelands meest succesvolle zakenman van na de oorlog – een pornobaas die zijn geld stak in vastgoed – toont de tragiek van een man die alles had, maar de belangrijkste vrouw in zijn leven, zijn dochter, niet kon geven wat ze vroeg. 

De Engelse regisseur Michael Winterbottom is een manusje-van-alles. Tv-series, documentaires, thrillers, sociale drama’s, sciencefiction, biografieën – het rolt met imponerende regelmaat uit zijn handen en zit allemaal tussen de kleine veertig titels die hij de afgelopen 24 jaar bij elkaar filmde. Een gedreven, om niet te zeggen werkverslaafde vakman. 

The Look of Love is Winterbottoms weergave van leven en loopbaan van Paul Raymond (1925-2008), een door zijn vader verlaten arbeiderszoon die zich opwerkt tot een van de meest succesvolle zakenlieden van Engeland. Raymond, in Liverpool geboren als Geoffrey Quinn, verdiende zijn fortuin als uitgever van een reeks erotische magazines. Daarnaast exploiteerde hij een aantal stoute nachtclubs. Hij was de koning van Soho, de derde oksel van Londen.  Alles wat hij aanraakt lijkt een succes te worden. In de liefde kon hij geen maat houden. 

recensie The Look of Love

Seks als lifestyle
Raymond (vertolkt door Steve Coogan) is een intrigerende figuur, die zich een leven lang wist te omringen met de meest fantastische vrouwen, maar daar eigenlijk niet mee om kon gaan. Winterbottom psychologiseert niet en portretteert de man die seks als lifestyle verkocht ook niet als de heraut van nieuwe vrijheden – zoals Milos Forman deed met Larry Flint, uitgever van het Amerikaanse blootblad Hustler, in The People vs. Larry Flint (1996). Hij toont zonder te (ver)oordelen een man met humor en charme, die diep in zijn hart het verlaten kind blijft. 

Het verhaal kent genoeg drama van zichzelf, want Raymonds tweeslachtige relatie met vrouwen – bron van verlossing én verwisselbaar decorstuk – heeft verregaande consequenties voor zijn persoonlijke leven. Voor de buitenwereld is hij de(boe)man; achter de voordeur waadt hij door drijfzand. Hij verruilt zijn liefhebbende echtgenote Jean (Anna Friel) voor een jonger exemplaar, het naaktmodel Fiona Richmond (Tamsin Egerton), die hem uiteindelijk verlaat omdat ze geen figurant op zijn seksfeesten wil zijn. Erger is dat zijn relatie met dochter Debbie (Imogen Poots), die een loopbaan als entertainer in pa’s clubs en revues ambieert, ongezonde trekjes vertoont. Hij adoreert en verpest haar. 

Overdosis
Voor vader noch voor Debbie zelf wordt haar gedroomde toekomst werkelijkheid. Haar artistieke talent is beperkt en pa ziet in zijn favoriete dochter zijn troonopvolger. Zijn vaderliefde is onbegrensd, zelfs wanneer Debbie’s zelfdestructieve gedrag excessief wordt. Een maand voor Paul Raymond wordt uitgeroepen tot de rijkste man van Engeland overlijdt Debbie, op 5 november 1992, aan een cocktail van coke en heroïne.  

Winterbottom vertelt het verhaal met veel aandacht voor uiterlijk vertoon, maar een kitschkermis van borsten en billen à la Verhoevens Showgirls wordt het nimmer. Ieder tijdsgewricht – de film opent in de jaren ’50 – heeft zijn eigen filmische uiterlijk en met kordate montage springt The Look of Love door de tijd, geholpen door een sterke soundtrack met onder meer Uma Sumac, Donovan, T. Rex en Soft Cell. De titel is ontleend aan een jaren ’60 compositie van Burt Bacharach, vereeuwigd door Dusty Springfield. Het leven van Paul Raymond was één grote act, een vlucht voor de leegte die zijn gemankeerde jeugd had achtergelaten. Hij kon alleen maar doorgeven wat hij had georven, niet wat hij had verworven.

 

20 augustus 2013

 

MEER RECENSIES