IFFR 2022: 15 aanraders
door Bob van der Sterre
IFFR is (opnieuw) sterk getroffen door de coronacrisis. In een week dat de cultuurinstellingen nog dicht moeten zijn, begint het grootste filmfestival van Nederland, noodgedwongen online – en met veel minder films. Daarom ook in vergelijking met andere jaren een uitgeklede tiplijst: 15 aanraders voor IFFR 2022.
Wil je meer weten over het programma, de programmaonderdelen, hoe je kaartjes kunt kopen of waarom het festival zo uitgekleed is? Lees dan onze Q&A over IFFR 2022.
Dit zijn 15 aanraders van onze redactie. Noot vooraf: we moeten de films zelf ook nog zien, het gaat hierbij ook om gut feeling. De IFFR-verslaggevers van InDeBioscoop wensen alle digitale IFFR-gangers in elk geval veel plezier!
Actie
The Mole Song: Final
Takashi Miike, dus héél erg maf. Wie daar zin in heeft – en ook in wat bizarre actie – kan altijd bij Miike terecht. Lees onze review van The Happiness of the Kakaturis die vorig jaar te zien was bij 50 jaar IFFR. Deel drie van een trilogie na Undercover Agent Reiji (2014) en Hong Kong Capriccio (2017).
Animatie
Battlecry
Japanse animatiefilm die eigenlijk een sf-drama is. Debuut van Yanakaya draait om een klassiek animatiethema: de moderne wereld versus het verleden.
Drama
Hold Me Tight
Matthieu Amalrics nieuwste film is een verhaal vol flashbacks. Een vrouw die rondrijdt en een man die in zichzelf praat. Verhaal ontvouwt zich niet meteen duidelijk dus geduld is een schone zaak. Worthalter was bij Imagine nog erg griezelig in Cosmoganie.
Noche de fuego
Eigenlijk hoef je weinig meer te weten dan de eerste zin van de beschrijving op de website van IFFR: ‘Drie meisjes – Ana, Paula en María – wonen in een afgelegen bergdorp, dat wordt beheerst door drugskartels.’ Daarmee zie je de hele film al voor je. Ongetwijfeld veel griezelige psychologische stress in deze film van Tatiana Huezo.
Fantastisch
Freaks Out
Film over een groep bovennatuurlijke vrienden (freaks), die het fascistische Rome van 1943 moeten ontsnappen. Net als met Micmacs van Jean-Pierre Jeunet moet je voor deze film ook een flinke dosis fantasie aanboren. Film van Gabriele Mainetti, die in 2015 het even fantasierijke Lo chiamavano Jeeg Robot maakte, neemt wel de tijd: 141 minuten.
Geschiedenis
Anatomy of Time
Jakrawal Nilthamrongs tweede speelfilm (Vanishing Point won in 2015 de Tiger Award) gaat op een subtiele manier over de militaire tijd van Thailand. Klinkt als een arthouse-thema dat al vaker betreden is, maar zo te zien krijg je wel veel esthetisch mooie beelden.
Klassieker
Every Week Seven Days
Deze film uit 1964 van Eduard Grečner belooft een echt experimentele film te zijn. Vermoedelijk genieten geblazen – als je tenminste niet terugdeinst voor wat experiment van de Tsjechische new wave. Uit het programma Cinema Regained.
Misdaad
The Last Ride of the Wolves
Pasquale wil zijn ‘laatste heist’. Daarvoor werkt hij samen met ‘de wolven’. Gebaseerd op een waargebeurd misdaadverhaal. Lastig om te zeggen of deze film wat toevoegt aan het overvolle genre van misdaadfilms, maar ik ga deze Nederlandse productie van debutant Alberto de Michele wel een kans geven.
Life of Crime: 1984-2020
Regisseur Jon Alpert volgde drie mensen in Newark die overleven op drugs en misdaad. Realistisch, triest, rauw, maar vermoedelijk ook puur en humanistisch. Temeer de film zich over zo’n lange periode uitstrekt. Alpert maakt al sinds 1983 documentaires over misdaad, dus hij weet wat hij doet.
Muziek
Italo Disco. The Sparkling Sound of the 80s
Een film over Italo Disco? Je moet het omdraaien: waarom geen film over Italo Disco? Een van de merkwaardigste en ook mafste dance-scènes van eind jaren zeventig, begin jaren tachtig, eindelijk ontrafeld. ‘Een magisch virus.’
Ontroering
The Cathedral
Deze net-niet-debuutfilm van Ricky D’Ambrose gaat over hoe een katholieke familie omgaat met de uitdagingen die de jaren tachtig en negentig bieden. Vanuit het perspectief van een jongetje. Vermoedelijk een mooie en ontroerende film maar blijft lastig oordelen op basis van de trailer.
Satire
France
Lea Seydoux speelt sarcastische, cynische nieuwslezers France. Veel spot op de Franse politiek en media. Misschien niet echt een origineel gegeven maar wel interessant wat Bruno Dumont (o.a. La vie de Jesus en Flandres) ervan gemaakt heeft, en hoe geestig Lea Seydoux is in de rol van de cynische France.
Spanning
Inexorable
Een schrijver en uitgeefster krijgen op een vakantiehuisje een bezoek van een buitenstaander. Bekend gegeven: de mysterieuze indringer die voor stress zorgt. Film van Fabrice de Welz, regisseur van onder andere Calvaire, en met een serieuze Benoît Poelvoorde.
Medusa
Film van Anita Rocha da Silveira is een hervertelling van de medusamythe. Strak gestileerde film met 80’s synthesizermuziek. Lastig te zeggen of dit een hele film boeiend blijft maar in elk geval gewaagd.
Theater
The king of laughter
Tony Servillo als de komische legende Eduardo Scarpetta. Vermoedelijk een redelijk heftig speelfilmportret van Mario Martone (o.a. L’amore Molesto uit 1995). Film duurt 133 minuten dus reken op veel Servillo. Mocht je echt de smaak voor het theater krijgen door deze film, dan is What Beat you Nothing vermoedelijk ook wel iets voor je.
20 januari 2022
