IFFR 2023: 40 tips

Posted onAuthorCalmo

International Film Festival Rotterdam 25 januari – 5 februari
IFFR 2023: 40 tips 

door Bob van der Sterre

Na een paar moeilijke jaren is IFFR weer terug met een vol programma. Ruim 500 films, kort en lang, artistiek en experimenteel, en weer ouderwets terug in de wintertijd. Daarom 40 aanraders voor IFFR 2023.

Wil je meer weten over het programma, de programmaonderdelen en hoe je kaartjes kunt kopen? Lees dan de Q&A over IFFR 2023.

IFFR 2023: 40 tips, zoals Convenience Story

Hieronder zie je 40 tips van onze redactie. Noot vooraf: we moeten de films zelf ook nog zien, het gaat hierbij daarom ook om gut feeling. De IFFR-verslaggevers van InDeBioscoop wensen alle IFFR-gangers in elk geval veel plezier!

Actie
Sri Asih
Indonesische actiefilm over vrouwelijke superheld zit tjokvol actiescènes en martial-arts-gevechten. Film van Upi is een bewerking van een populaire Indonesische strip uit de jaren vijftig, maar dan verplaatst naar het heden. Klassiek gevecht van goeden versus de kwaden.

Animatie
Blind Willow, Sleeping Woman
Japans-Franse animatiefilm is een verfilming van een kort verhaal van Haruki Murakami. De gevolgen van een aardbeving, een vrouw die ineens weg is, een kikker die meedoet in het huishouden. Klinkt niet als verspilling van tijd, deze film van Pierre Földes.

No Dogs or Italians Allowed
Stopmotionfilm van Alain Ughetto gaat over Italiaanse emigranten in Frankrijk. Ziet eruit als een mooie, intelligente film. Er is nog veel meer animatie tijdens deze IFFR in verband met het focusprogramma van animatieregisseur Yuasa Masaaki.

Cinema
Jeune Cinéma
Voor de liefhebber van de Franse cinema waarschijnlijk erg leuk: dit inkijkje via archiefbeelden van het filmfestival van badplaats Hyères in de jaren zestig (Festival International du Jeune Cinéma werd van ‘65 tot ‘83 gehouden). Een ‘fresco van pracht en ellende’ volgens het IFFR. Film van Yves-Marie Mahé.

No Bears
Ik ben wel benieuwd naar deze nieuwe film van Jafar Panahi. De Iraanse regisseur probeert aan de andere kant van de grens (in Turkije) een film in Iran te regisseren via een videoverbinding. En we zien hoe dat niet zo goed lukt. Dit proberen wordt op zichzelf ook een weer film.

Coming of age
Funny Pages
Een jongen verlaat school en wordt een comic book nerd… en ontmoet talloze gelijkgestemden. De film van Owen Kline belooft volgens IFFR ‘een achtbaan van verontrustende emoties en onvoorspelbare reacties’. Vermoedelijk een geestige film die er makkelijk ingaat. Steuntje in de rug voor alle nerds ter wereld. Opvallend bij deze IFFR is dat we niet worden platgegooid met gezapige coming of age-films. Die trend lijkt nu toch wel over.

Coronapandemie
New Strains
Een stel zit tijdens de eerste lockdown vast in New York. Deze flink geïmproviseerde film kan hit of miss zijn, maar is in elk geval een echte speelfilm over en tijdens de pandemie. Makers Artemis Shaw en Prashanth Kamalakanthan hadden hier vermoedelijk veel plezier mee. Ze schetsen hier (bij mijn weten als eersten) in fictie hoe de lockdowns impact hadden op je emoties.

La Tour
In deze film van Guillaumne Nicloux wordt juist het griezelige en uitzichtloze van de pandemie-lockdowns naar voren gehaald. Het gebouw verandert zelf in een killer. Een ‘typisch product van het pandemietijdperk’ aldus IFFR. Grappig idee maar films waarbij geen hoop is, trek ik meestal moeilijk.

Dieren
Eo
Nieuwste film van de 84-jarige cineast Jerzy Skolimowski (o.a. Deep End en Le Depart) gaat over een ezel. Dat alleen al is voor mij genoeg om deze film zonder voorkennis naar de bioscoop te laten hollen. Ik weet niet waar deze film over gaat maar na het portret van een varken (Gunda) en een koe (Cow) ben ik blij met deze volgende stap in de emancipatie van dieren in de cinema. Isabelle Huppert heeft ook een rolletje.

Drama
Aftersun
Volwassen man gaat met dochter naar een Turkse badplaats. De vader probeert alles gezellig te houden maar is langzaam aan het instorten. De verfilming van de vader-dochterrelatie door Charlotte Wells lijkt een warme, lieve film op te leveren. Ondanks de vele positieve reacties op dit drama, verdenk ik deze film wel een beetje van oppervlakkigheid. Misschien is Nostalgia van Mario Martone (o.a. van het mooie L’amore molesto uit 1995) een beter drama, maar bijna twee uur lijkt me dan wel weer aan de lange kant.

Dramady
Showing Up
Kelly Reichhardts nieuwste film gaat over competiviteit tussen twee kunstenaars. Een lichtvoetige dramady over families, vrienden, collega’s, kleine ongemakken en zo. Misschien wel een beetje Woody Allen?

Experiment
Mannvirki
Wow. Waar deze film van Gústav Geir Bollasons over gaat, is mij een raadsel. Iets met een gebouw in IJsland. Een groot risico om deze film te bezoeken. Maar wie niet waagt, die niet wint.

Fantasie
Unidentified
Ufo’s hangen boven de aarde. Ze doen niets. Wat voor effect heeft dat op de mens? Deze film is wat lastig te peilen, maar ik verwacht een uitzinnige trip, met kleur, dans, muziek, bizarre editing en daar ergens tussenin een sciencefictionverhaal. Jude Chun zou volgens IFFR een film hebben gemaakt met ‘sardonische humor’ dus dat moeten we dan maar proberen. Ik waarschuw alvast: deze trailer geeft niets weg.

Geschiedenis
La Stranezza
Biopic van Luigi Pirandello. Vermoedelijk weer topacteerwerk van Tony Servillo als Pirandello. Servillo krijgt zo onderhand Mastroianni-status. Film van Roberto Andó ziet er verzorgd uit en speelt zich af in Sicilië.

La Palisiada
In La Palisiada van Philip Sotnychenko kijken we naar een moord die in Oekraïne in de jaren negentig is gepleegd. Volgens IFFR ‘worden in La Palisiada worden slechts twee schoten gelost, met een kwart eeuw ertussen, en het is aan de kijker het verband te vinden.’ Lastig te zeggen wat je krijgt maar ik hoop op een sterke film met een boeiend tijdsbeeld.

Horror
Deadly Love Poem
Op het oog is Deadly Love Poem van Garin Nugroho interessante, stijlvolle horror. Een giallo over de wereld van kunst en mode… Klinkt bijna als een Indonesische variant van Argento’s L’uccello dalle piume di cristallo. Waarom ook niet! Ook een aanrader visueel gezien is 2551.02 – The Orgy of the Damned. Deze horrorfilm van Norbert Pfaffenbichler heeft geen dialogen, maar zit vol muziek en geluiden. Volgens IFFR ‘even duister, gestoord en avant-garde als de griezeligste horrorfilm’. Wie nog meer creepiness wil, heeft vermoedelijk een goede aan Faces of Anne, een horrorfilm waarbij meisjes allemaal Anne heten en van gezicht veranderen.

Internet
Girl Internet Show: A Kati Kelli Show
Ik had nog nooit van deze YouTube-comédienne gehoord, Kati Kelli, maar ze bestond werkelijk en is al in 2019 overleden. Een outsider-YouTuber las ik ergens en dat klopt wel: waar de grote YouTubers miljoenen views binnenharken, worden de meeste van haar filmpjes op haar kanaal ‘slechts’ een paar duizend keer afgespeeld. Op basis daarvan lijkt ze een goed gevoel te hebben gehad voor spot en satire.

Klassieker
Santo contra los jinetes del terror
El Santo (de heilige) was een soort Mexicaanse superheld. Hij droeg een zilveren masker en versloeg altijd de bad guys. Dit is een curieuze El Santo-film uit 1970 van René Cardona. IFFR legt uit waarom: ‘Ten eerste omdat het Santo’s enige uitstapje naar het Wilde Westen is, en ten tweede omdat het erotiek had moeten introduceren in de verder keurige Santo-wereld (…).’ Onderdeel van het programma Cinema Regained.

Komedie
Clementina
Droogkomische Argentijnse film over een appartement dat langzaam instort, bewoners lopen met mondkapjes vanwege corona, overal is herrie, en Clementina is het middelpunt. Het is niet makkelijk om deze ‘excentrieke komedie’ tot het einde interessant te houden maar hopelijk slaagt de film van Agustín Mendilaharzu en Constanza Feldman daar wel in.

Kolonialisme
Pacifiction
Frans-Polynesië krijgt een nieuwe hoge-commissaris. Benoit Magîmel doet hier zijn rol in tv-serie Marseille nog eens over. ‘Een decadent ritueel dat kunstmatig in stand wordt gehouden tot ver na zijn hoogtijdagen’, aldus IFFR. De film van Albert Serra neemt de tijd maar druipt van het cynisme.

Kostuumdrama
Il Boemo
Tsjechisch kostuumdrama gaat over de zeventiende-eeuwse componist Josef Mysliveček die succes heeft in Italië, ten tijde van Mozart. Film van Petr Václav ziet eruit als een interessante historische film met veel aandacht voor setting en kleding. Duurt wel ruim twee uur, dus heb geen haast.

Kunst
Kunstkamera
Naar eigen zeggen laatste film van Jan Švankmajer, die al sinds 1964 met menig film is langskomen op IFFR. We bezoeken zijn kasteel, want dat heeft hij met zijn inmiddels overleden vrouw ooit gekocht. Soort documentaire/rondleiding? Het is nooit gewoon bij Svankmajer. Hierna maakt hij nooit meer een film, zegt hij zelf op 88-jarige leeftijd. Een cinefiel afscheid om een traantje bij te laten. Wie hem beter wil leren kennen: lees mijn artikel over Svankmajers kunst.

Munch
Verschillende kanten van kunstenaar Edvard Munch door verschillende acteurs belicht in verschillende tijden. Klinkt dus niet als je doorsnee-biopic, deze film van Henrik Martin Dahlsbakken. Openingsfilm van deze IDFA.

Lengte
Drunkard Nursing Home
Een ‘op digitale video gedraaide no-budget-documentaire’ over een nachtclub in Peking. Nauwgezet gaat de film allerlei bezoekers van die nachtclub langs. Het leverde een film van tien uur op die ik eigenlijk wel in die lengte had verwacht bij IFFR. Had een sessie kunnen zijn met lunch, yogabreaks, koffiepauzes en powernaps. De film is nu teruggebracht tot 2,5 uur lengte en dus beter uit te houden. Film van Shuai Zhang zou wel eens kunnen verrassen in menselijkheid.

Esterno Notte
Ook niet al te kort is deze tv-serie van oude bekende Mario Bellocchio (300 minuten in totaal). Deze gaat over de ontvoering van Aldo Moro, al eens eerder door hem vastgelegd in cinema, in 2003 in Buongiorno notte. Die film ging over de ontvoering, deze over de context.

Wie letterlijk alle tijd van de wereld heeft, kan ook nog terecht bij deze films:

Lichtvoetig
Convenience Story
Kato bezoekt een winkel waar alles anders is. Hij valt in allerlei surrealistische avonturen en kan amper werkelijkheid van fantasie onderscheiden. Film van Miki Satoshi die ons ook al Adrift in Tokyo voorschotelde. Eenvoudige maar fantasierijke film belooft wederom lichtvoetigheid van de categorie Michel Gondry en Charlie Kaufman.

Misdaad
The Boys
Zuid-Koreaanse misdaadfilm gaat over een het heropenen van een oude misdaadzaak. Meestal kunnen Koreanen zulke films maken als geen ander. Film van Chung Ji-young gaat ook over een echte coldcase. Wel lastig om dat op basis van de trailer te zeggen… dat is namelijk meer een mini-making-of van de film dan een trailer.

The Abandoned
Kortgezegd gaat deze film over moord en doodslag in een heftige nacht. De Taiwanese recherche onderzoekt een moord en dat leidt ze naar onverwachte paden. De trailer belooft veel actie, rommelig gedoe en geweld in deze film van Tseng Ying-ting.

Corazonada
Grote zwendel in Mexicaanse loterij van binnenuit bekeken. Ik vermoed dat de film van José Manuel Cravioto een vaardig gemaakte film is à la Quiz Show – en er dus wel lekker ingaat – maar niet echt zal blijven hangen. Volgens IFFR is de film nogal veel: ‘Een ironische aanklacht tegen de algemeen verbreide overheidscorruptie en tegelijkertijd een komedie, spannende thriller, misdaadfilm en sociaal commentaar.’

Ontroering
The Whale
Wie deze film zonder voorkennis gaat kijken, zal na de eerste minuten in z’n ogen wrijven. Brendan Fraser? In deze film is hij een kluizenaar met obesitas. Knappe metamorfose. Ik verwacht dat deze film van Darren Aronofsky een absolute publiekslieveling wordt tijdens deze IFFR. Brendan Fraser, over wie je veel kunt zeggen maar niet dat hij geen talent heeft, zal uit een vaatje tappen dat we hem nog niet eerder hebben gezien. Zijn emoties kon hij amper bedwingen toen hij onlangs een Annual Critics Choice Award ontving (de Golden Globes weigerde hij te bezoeken). De media hebben het al over de ‘Brennaissance’.

Religie
Godland
Hardcore IJslandse geschiedenis en religie in 143 minuten. En dat vierkant. Echt iets voor de liefhebber en bij de redactie van IDB lopen er al een aantal handenwrijvend rond om deze film van Hlynur Pálmason te kunnen bezoeken. ‘Een feest voor het oog door de heerlijke soberheid’, is inderdaad precies wat ik erbij verwacht.

Romantische komedie
Voyages en Italie
We volgens het stel Jean-Philippe en Sophie tijdens hún reis door Italië. ‘Een juiste mix van originaliteit, humor en intelligentie’ en ‘briljante dialogen, adembenemende oprechtheid’: het is niet niets wat IFFR belooft. Ik weet het nog niet zonder trailer (ik kan alleen de versie van Rossellini vinden, die in de jaren vijftig dezelfde trip verfilmde). Wat is het toch met al die filmmaatschappijen die geen trailers op YouTube zetten!

Sciencefiction
LOLA
Een machine zorgt ervoor dat twee zussen al eerder zien wat er gaat gebeuren dan de rest van de wereld. Wat te doen? Mogelijk aardige indie SF-film van Andrew Legge had ik toch eerder bij Imagine verwacht dan IFFR.

Seksualiteit
Hand
Het is een beetje ingewikkeld maar sinds de jaren zeventig zijn er pinkufilms (pink films, Japanse seksfilms met verhaal) gemaakt. Studio Nikkatsu had zelf een serie van softseksfilms genaamd ‘roman porno’. Omdat die 50 jaar bestond, maakte Nikkatsu drie films. Nog steeds om elke tien minuten een seksscène maar deze film van Matsu Daigo gaat vooral over wat de vrouw wil. Een punt waar pinkufilms natuurlijk vroeger geen enkel oog voor hadden. Seks en erotiek zijn sowieso wat meer en vogue, lijkt het. De uitzinnige Filipijnse sekskomedie I Love you, Beksman belooft vooral gendergrappen, terwijl de Koreaanse film White River wat meer klassiek erotisch is, en de korte film Grief Encounter pornografisch.

Spanning
Killing a Traitor
Spannend misdaadmelodrama over corruptie in Iran in de jaren vijftig. Volgens IFFR toont filmmaker Masoud Kimiai ‘het lef van Francis Ford Coppola en Sam Peckinpah met een indrukwekkende cast.’ Grote namen, dan ook dito verwachtingen.

Spookverhalen
Let It Ghost
Humor, spot, drie spookverhalen en YouTubers in Hongkong. De energie zal er wel van af spatten, en het bloed op de muren, maar of het echt wat is, blijft lastig te zeggen. Er is trouwens nog een spookfilm uit Hongkong op IFFR: Silent Ghosts.

Sport
One Win
Sportdrama van Shin Yeon-Shick over de coach van een vrouwenvolleybalteam. Liever voetbal kijken dan volleybal? Dan is er nog deze film over de oud-voetballer Prosinecki.

Stijl
Não Sou Nada
Bijna niemand heeft zo’n mooie en herkenbare filmstijl als Edgar Pêra, die in 2019 een retrospectief had op IFFR. Het probleem zijn meestal de verhalen. Deze film over 75 karakters van de dichter Fernando Pessoa zou ik ook niet contextloos bezoeken. Een beetje verdiepen helpt de filmervaring.

Surrealisme
La Sudestada
Deze film van Daniel Casabé en Edgardo Dieleke biedt gedoseerde weirdness, een bewerking van een stripverhaal, goed acteerwerk: de seinen staan op groen. Wel intens denk ik. ‘Een thriller die de bewegingen van de ziel volgt’, aldus IFFR.

Theater
Als uw gat maar lacht (If yes, Okay)
Tienerdochter Amy wil dat haar rijke familie een kabuki-theaterstuk gaat spelen. Die is bedoeld als parodie op haar eigen familie. Film van Dick Verbult (Viva Matanzas) oogt net zo maf als de titel maar de trailer belooft ook krachtige spot. Ik verwacht wel wat grappige momenten maar misschien ook wel een film die zichzelf overschreeuwt in eigenzinnigheid. Frappant dat de laatste tijd zoveel series en films rijkdom zo op de korrel nemen (denk bijvoorbeeld aan White Lotus).

 

18 januari 2022

 


MEER FILMFESTIVAL