Overzicht van interviews met regisseurs, acteurs en mensen die op andere manieren bij film zijn betrokken. Van bekende Nederlandse regisseurs als Martin Koolhoven, Michael Dudok de Wit en Roel Reiné tot internationaal bekroonde filmmakers en debuterende cineasten.
Interviews
“Brazilië is de meest raciaal gemengde samenleving ter wereld. Wij zijn het land van de pardos, zoals ikzelf." Vazante is een allegorie over de geboorte van haar vaderland.
Phil Grabsky is uit Brighton naar Amsterdam gekomen en zit in het restaurant van een nieuw hotel achter een uitsmijter. Hij is de regisseur van David Hockney at the Royal Academy of Arts.
We kijken naar films—denken we. Maar we luisteren vooral naar films, want veel informatie komt binnen via de oren. Hoe belangrijk geluid is voor film weet Jan Schermer, sound designer van beroep.
“In Frankrijk leun ik beide kanten uit, op een heel concrete manier. Ik ondersteun mijn familie en elke week gebeuren er dingen, in Frankrijk of in Senegal. Ik leef dus in beide werelden."
King of the Belgians is een komedie die knap speelt met de wisselwerking tussen fictie en werkelijkheid. Er is propaganda, dat is de officiële fictie die als werkelijkheid wordt gepresenteerd.
Aslı Özge heeft met Auf Einmal haar eerste Duitstalige film gemaakt. De regisseur (Istanboel, 1975) verhuisde in 2000 naar Berlijn om haar filmopleiding aan te vullen met een studie filosofie.
In 1991 schreef Rob van Scheers een briefje aan Paul Verhoeven, of hij wilde meewerken aan een biografie. Vijfentwintig jaar later liepen ze samen over de rode loper in Cannes.
If the Sun Explodes is de debuutspeelfilm van Hanna van Niekerk. Het is een roadmovie, gesitueerd in Litouwen, waar een jong stel, Philippe en Yara, elkaar en zichzelf beter leert kennen.
Erik Lieshout maakt films over cultuur, documentaires waarin hij schrijvers of muzikanten en hun ideeën portretteert. In Stay Alive - A Method komt zanger Iggy Pop aan de beurt.
"Omdat Hollywood zo weinig creatief is en zo weinig bewegingsruimte geeft aan regisseurs, zou het kunnen dat mensen zoals ik heel terughoudend zijn om richting Hollywood te gaan."
“Han van Meegeren was een oplichter, ja. Ik vel daar geen oordeel over. Ik hoef de vraag niet te beantwoorden of hij een groot kunstenaar was, ja of nee. Dat is niet mijn expertise."
"Je kijkt naar Paris, Texas en na afloop ben je leeg. Jaren later kijk je nog een keer en de film maakt nog steeds evenveel indruk. Het gaat om de kracht van de beeldtaal."
Deze zondagmiddag praat Simon over zijn eerste speelfilm, The Daughter. Het is de filmische bewerking van een toneelstuk van de Noorse auteur Henrik Ibsen, De wilde eend (1884).
"Mannen doen, neuken, hebben. Vrouwelijk betekent niet-hebben, stil zijn. Die twee moet je met elkaar in evenwicht brengen. Vrouwen doen dat meer. Onze oma’s verzorgden onze opa’s en dat is veranderd.
“Ik weet niet wat het precies is, maar Japanners bewonderen de kwaliteiten van de natuur. Ze maken ook geen onderscheid tussen mooi of lelijk. Ze hebben een diepe eerbied voor de natuur."
Andy, bloed en blond haar (1979) is de eerste en enige Nederlandse punkspeelfilm. Regisseur Frank Wiering over punk toen en nu, en de media toen en nu. “Punk is het doorbreken van alle regels.”