Overzicht van interviews met regisseurs, acteurs en mensen die op andere manieren bij film zijn betrokken. Van bekende Nederlandse regisseurs als Martin Koolhoven, Michael Dudok de Wit en Roel Reiné tot internationaal bekroonde filmmakers en debuterende cineasten.
Interviews
Coureur is het speelfilmdebuut van de Vlaamse regisseur Kenneth Mercken. Als voormalig Belgisch kampioen bij de beloftes kent hij de wielersport van binnenuit. Met de dopingproblemen.
Luis Buñuel, een van de grote regisseurs van de twintigste eeuw, is het onderwerp van Buñuel in the Labyrinth of the Turtles. De animatiefilm toont een sleutelmoment in zijn loopbaan.
Baantjer Het Begint toont de eerste week van Jurre de Cock op Bureau Warmoesstraat aan de vooravond van Beatrix’s kroning. Het Amsterdam van 1980 zucht onder anarchie en heroïne.
André Ettema maakt muziek speciaal voor trailers. De muziek is niet in de film zelf te horen. “Wat er voor trailers wordt gevraagd, is erg onderhevig aan trends.”
Ray & Liz is de eerste speelfilm van de internationaal vermaarde fotograaf Richard Billingham. Daarin portretteert hij zijn alcoholistische vader Ray en zijn obese, kettingrokende moeder Liz.
Marcelo Martinessi zit deze dagen vaker in het vliegtuig dan in de regisseursstoel. Zijn debuutspeelfilm Las herederas (De erfgenamen) won de Zilveren Beer van het filmfestival in Berlijn.
Rafaël vertelt het waargebeurde verhaal van een Nederlandse vrouw die haar Tunesische man naar Nederland wil brengen. Ben Sombogaart ontbrak op de feestelijke opening van het Nederlands Film Festival.
Vijf jaar heeft Victor D. Ponten gewerkt aan Catacombe, zijn speelfilm over een profvoetballer die verstrikt raakt in het warnet van de matchfixing. “Nu de film in de bioscoop draait is hij niet meer van mij.”
Voor een intrigerend verhaal hoefde Muayad Alayan niet ver te zoeken. Hij koppelde eigen observaties aan terugkerend nieuws in de kranten van zijn geboortestad Jeruzalem. The Reports on Sarah and Saleem.
Heel stil, heel klein en heel kleurrijk. Dat is wellicht de bondigste manier om Takara, la nuit où j’ai nagé, het eerste gezamenlijke project van Kohei Igarashi en Damien Manivel, te beschrijven
De robots staan voor de deur en zullen ons leven omgooien. Wat is waar en niet waar in de schimmige wereld van de computersimulatie? More Human Than Human licht een tipje van de sluier.
Valeska Grisebach studeerde filosofie en Duitse literatuur, en kreeg filmles van Michael Haneke. Inmiddels doceert ze zelf aan de filmschool van Berlijn. Haar oeuvre is bescheiden, maar fijntjes.
“We hebben allemaal gehoord wat er die dag is gebeurd, maar het overgrote deel van de aandacht ging uit naar de dader. Over hem weten we bijna alles, van de slachtoffers weten we nauwelijks.”
Fernando León de Aranoa had een soort docudrama met brede scope over de Colombiaanse drugsbaron Pablo Escobar voor ogen. Het werd een film. Alfred Bos sprak af in Amsterdam.
De Nederlandse regisseur Lucas van Woerkum draait het om, hij maakt speelfilms ter illustratie van de muziek. In zijn concept, Symphonic Cinema, vertelt de muziek het verhaal.
Ronnie van der Veer is foley-artiest. Hij maakt de alledaagse geluiden in films: voetstappen, het ritselen van kleding, het piepen van een deur. Als hij zijn werk goed doet, valt het niemand op.