Deliver Us from Evil

***

recensie  Deliver Us from Evil

Duizelingwekkende duivelse rit

door Suzan Groothuis

Het zal je maar gebeuren. Je bent een no-nonsense cop en ineens heb je te maken met een zaak die gelinkt is aan duivelse krachten. Gebaseerd op een waargebeurd verhaal neemt Scott Derrickson (The Exorcism of Emily Rose, Sinister) je mee op een duizelingwekkende rit tussen actie, thriller en horror in.

Politieagent Ralph Sarchie (Eric Bana: Munich) is een diehard cop. Een die zich vol overgave op zijn werk stort. De donkere kant van het leven blijft hem niet bespaard: in de South Bronx, zijn werkgebied, krijgt Sarchie het zwaar te verduren. Een dode baby gewikkeld in een deken, als een dood pakketje afgeleverd. Huiselijk geweld. En een vrouw die op onverklaarbare wijze haar baby in de gracht van een dierentuin werpt.

Recensie Deliver Us from Evil

Even terug naar het begin. De film opent met een scène in Irak waar drie U.S. Marines een ondergrondse kamer binnendringen, in de verwachting daar hun belagers te vinden. Beter waren ze boven gebleven, waar het oorlogsgeweld raast en tiert. Want in die ondergrondse ruimte komen ze met iets in aanraking, dat zorgt dat hun leven nooit meer hetzelfde is.

De drie mariniers blijken vier jaar later een link te hebben met de vrouw in de dierentuin en een casus van huiselijk geweld. Samen met zijn buddy cop Butler (Joel McHale, bekend van de comedy Community) stort Sarchie zich op de vreemde gebeurtenissen. De vrouw in de dierentuin, gek of bezeten? En wie is die schilder die ongezien de muren van het leeuwenverblijf wit? Geleidelijk aan ontvouwt zich de waarheid, waarbij Sarchie vermoedt dat er grotere, kwade krachten in het spel zijn.

Van politiethriller naar duivelsuitroeiing
De film begint als stuwende politiethriller, met veel grijs- en blauwtinten en snelle montages, waarbij een zenuwslopende actiescène in de dierentuin een hoogtepunt is. Terwijl Sarchie zich vastbijt in de zaak ontmoet hij priester Mendoza (Édgar Ramírez, bekend van de hooggewaardeerde serie Carlos), die hem ervan overtuigt dat er wellicht duistere krachten in het spel zijn. “There are two types of evil in this life, Officer Sarchie. Secondary evil, the evil that men do. And primary evil, which is something else entirely.”

Regisseur Scott Derrickson trakteert de kijker vervolgens op een huiveringwekkende rit, waarbij Sarchie met behulp van Mendoza geleidelijk aan op het spoor komt van de bezeten ex-marinier Santino (de Britse acteur Sean Harris). Spanningsvolle achtervolgingen door een regenachtige, donkere South Bronx leiden tot een ontmoeting met het Kwaad zelf, resulterend in een exorcisme waar je U tegen zegt.

Derrickson heeft een behoorlijke staat van dienst als horrorfilmmaker met een hang naar duistere, duivelse krachten. Zijn debuut Hellraiser: Inferno (2000) is een geslaagde mix van politiethriller en de bodyhorror van de Cenobites en Pinhead. Met The Exorcism of Emily Rose (2005) verkende hij al de paden van bezetenheid gecombineerd met een rechtbankdrama, overigens losjes gebaseerd op een echte casus van exorcisme. Sinister  (2012), zijn meest geslaagde film, toont hoe een doodenge boogeyman  de levens binnendringt van onschuldige gezinnen.

Recensie Deliver Us from Evil

Licht aan het einde van de duistere tunnel
Deliver Us from Evil is gebaseerd op het waargebeurde verhaal van Ralph Sarchie. Dat maakt de film tot een bizarre kijkervaring, waarbij eenieder die niet in de duivel gelooft zich wel even achter de oren moet krabben. Duivelse boodschappen schuilen achter gewitte muren, katten blijken rotbeesten (er wordt dan ook op unieke wijze met één afgerekend) en dan is er nog de muziek van The Doors. Ooit vermoed dat hun “Break on Through” een portaal voor Duivelse krachten is?

De kracht van Deliver Us from Evil ligt ‘m, net als in Derricksons vorige films, in vlotte montages, rake schrikmomenten en een combinatie van filmische genres. Politiethriller, actie, horror, drama, het zit er allemaal in. Een soort mix van Se7en (neem de gedrevenheid van Sarchie en zijn hang naar de zonde toorn) en The Exorcist. Toch is ook Deliver Us rijk aan clichés: de nuchtere Sarchie die niets moet hebben van paranormale, duistere krachten, maar uiteindelijk zelf behept blijkt met een gave. De hippe priester (met zijn donkere krullen, bebaarde gezicht en leren jack lijkt Mendoza zowaar een beetje op Jim Morrison) die ook een ruig en duister leven geleid heeft. En natuurlijk de druk die het politiewerk op Sarchies gezinsleven uitoefent.

De moraal ligt er dik bovenop, maar voor menig horrorfan zal dat de pret niet drukken. Derrickson doet namelijk vooral waar hij goed in is: de kijker meeslepen in een wereld vol duisternis, waarbij de kans groot is dat creep Sean Harris (bekend van de serie Southcliffe) vaker het witte thriller- en horrordoek zal sieren. Dat er licht is aan het einde van de tunnel, boet wat aan kracht in, maar het is dan ook een waar gebeurd verhaal. Wie het bovenmenselijke kwaad wil zien zegevieren, moet Hellraiser: Inferno en Sinister zien.

 

15 september 2014

 

 

MEER RECENSIES