**
recensie Lovelace
Vrouw in de hel
door Wouter Spillebeen
Pornografie mag in vele woonkamers een taboe zijn, maar in de jaren ‘70 was Linda Lovelace in alle Amerikaanse huishoudens bekend. Lovelace is de eerste van twee films die dit jaar haar levensverhaal vertellen.
Linda “Lovelace” Boreman (Amanda Seyfried) is een typisch, ietwat bescheiden tienermeisje uit een zeer katholiek gezin. In 1970 leert ze Chuck Trainor (Peter Sarsgaard) kennen, met wie ze een relatie begint en trouwt. Wanneer blijkt dat Chuck niet genoeg geld heeft om hem en Linda te onderhouden, stelt hij voor haar in een pornofilm te laten meespelen. Linda heeft namelijk een oraal talent dat nooit eerder op film is vastgelegd: het zogenaamde ‘deepthroaten’. Producers happen toe en Deep Throat wordt de meest succesvolle film voor volwassenen. Tien jaar lang kan het Amerikaanse publiek in reguliere bioscopen naar Linda’s kunsten kijken.
Linda feest met sterren als Hugh Hefner (James Franco) en Sammy Davis Jr. (Ron Pritchard). Achter alle glamour en extravagantie gaat een donkere waarheid schuil: Chuck slaat en verkracht Linda regelmatig en prostitueert haar aan hele groepen mannen. Hij dwingt haar porno te maken. Linda zoekt toevlucht bij haar ouders, maar de verontwaardigde katholieken geven haar geen gehoor.
Pathologische leugenaar
Lovelace is gebaseerd op Ordeal, de autobiografie van Linda die na haar carrière in de porno-industrie het kamp van feminisme en anti-pornoactivisme koos. Voordat Citadel Press het wilde uitgeven, moest Linda haar verhaal door een leugendetector laten controleren. Er waren twijfels over haar oprechtheid. Haar entourage noemt haar een seksuele freak en een pathologische leugenaar die porno de schuld voor haar eigen foute keuzes geeft. Niemand ontkent dat Chuck een sadist was die Linda vaak sloeg, maar het is onduidelijk of de folteringen die ze beschrijft ook echt gebeurd zijn. Toch wordt ze op haar woord geloofd in Lovelace. Bovendien reppen de filmmakers met geen woord over de pornografische films die Linda maakte vóór Deep Throat. De juistheid van de film, die bijna op het laatste moment werd opgeschort door een copyrightprobleem, is op z’n zachtst gezegd dubieus.
Rommelige vertelstructuur
Lovelace wil een aangrijpend verhaal vertellen over een vrouw in een persoonlijke hel, maar slaagt er niet altijd in dat te verwezenlijken. Het acteerwerk is niets bijzonders, voor een film met zo’n obsceen onderwerp zijn de expliciete scènes zeer braaf (verwacht geen waterige pornofilm) en de vertelstructuur is rommelig. Flashbacks tonen soms tweemaal hetzelfde moment, de tweede maal met een lugubere uitbreiding of vanuit een andere ooghoek. Zo proberen de filmmakers over te brengen dat de afranselingen achter gesloten deuren gebeurden en dat niemand op de hoogte was van de gruwelen die Linda doorstond, net zoals de kijker die het eerst niet zag. Het idee is niet slecht, maar de uitvoering is verwarrend en mist doel.
Met producerervaring in documentaires als Sex in ’69: The Sexual Revolution in America en Real Sex lijkt het regisseursduo Rob Epstein en Jeffrey Friedman geknipt om het leven van Linda Lovelace te verfilmen. Toch is Lovelace niet de aangrijpende biografie die ze had kunnen zijn. Hopelijk is het toekomstige Inferno: A Linda Lovelace Story beter.
18 september 2013