Mountain

***

recensie Mountain

Gesloten boek met open einde

door Cor Oliemeulen

De rol van het geloof is in deze Israëlische film niet het belangrijkste, maar versterkt wel het archetype van de eenzame vrouw die uit de sleur probeert los te breken. Mountain is een bovengemiddelde debuutfilm over zelfontdekking en de zoektocht naar voldoening tegen een historisch bepaalde achtergrond.

De Olijfberg, ten oosten van Jeruzalem, is volgens de bijbelgeschiedenis de plaats van de arrestatie van Jezus (aan de voet) en zijn hemelvaart (op de top). God zal er aan het einde der tijden alle overledenen tot leven wekken. Om die reden is de Olijfberg altijd een populaire begraafplaats voor joden geweest. Door de jaren heen is de berg een paar keer bezet geweest, werd een weg dwars door de begraafplaats aangelegd en is er sprake van vandalisme. Momenteel zijn er meer dan honderdduizend graven. Er staat ook een huis.

Mountain

Oersaai gezin
Hier woont het gezin van de jonge joods-orthodoxe vrouw Zvia (Shani Klein). Haar man Reuven is mogelijk nog devoter: hij geeft les aan een Talmoedschool, maar het lijkt alsof hij vindt dat hij heeft gefaald als mens. Dat betekent dat hij nog nauwelijks belangstelling voor de wensen en behoeftes van zijn vrouw heeft – hoewel Zvia soms twijfelt of hij inderdaad weer heeft overgewerkt. De enige opleving van Reuven die we zien en horen is het moment dat hij het beroemde thema van de spaghettiwestern The Good, the Bad and the Ugly fluit, omdat hij het eerder die dag op de radio heeft gehoord. Voor de rest lijkt hij een oersaaie vent.

Ook Zvia’s contact met hun vier kinderen wordt moeizamer. De oudste dochter wil geen klusjes in huis meer doen en vindt in haar vader een kompaan als haar moeder haar wil terechtwijzen. Langzaamaan gaat Zvia op haar eigen manier rebelleren. Ze rookt stiekem en maakt korte praatjes met een Arabische grafdelver. ’s Nachts op de begraafplaats prikkelt ze haar fantasieën nadat ze toevallig heeft ontdekt dat er pooiers, hoeren, drugsdealers en hun klanten actief zijn. Maar leren kennen, doen we Zvia nauwelijks.

Mountain

Voyeur
Met haar uitzicht op de Tempelberg – een belangrijke plek voor jodendom, christendom en islam, en tegelijk een eeuwig durende bron van religieuze conflicten – mijmert ze overdag over haar eigen innerlijke tweestrijd. Niet God maar zijzelf zal haar hier tot leven moeten wekken. De keuze van debuterend regisseuse Yaelle Kayam voor de Olijfberg is dan ook veel meer atmosferisch dan historisch ingegeven. Al die keurig in secties en rijen gerangschikte graven zijn ideale plekken om te verdwalen en je te verstoppen voor alles wat God ooit verboden heeft. Ideaal voor een voyeur om haar ziel op te tillen en uit haar keurslijf los te breken. Zou je zeggen.

Zvia krijgt weliswaar contact met de ondermaanse bezoekers van de begraafplaats voor wie ze elke nacht een pan eten meebrengt, maar toch lijkt haar eenzaamheid langzaam plaats te maken voor wanhoop. Want ook thuis wordt de situatie er niet gezelliger op. Het is uiteindelijk aan de kijker om te bepalen of zij inderdaad radicale maatregelen heeft genomen om anderen – de randfiguren of haar gezin? – te straffen, misschien met als doel om zichzelf te verlichten.
 

13 juni 2017

 
MEER RECENSIES