***
recensie The Sweeney
Sneller, harder en groffer
door Alfred Bos
Tussen 1975 en 1978 was de door de commerciële zender ITV uitgezonden serie The Sweeney het kijkcijferkanon van Engeland en er volgden twee spin-offs voor het witte doek. De serie katapulteerde de carrières van John Thaw (Inspector Morse) en Dennis Waterman (New Tricks). Na een pauze van 35 jaar is The Sweeney terug, als bioscoopfilm met een glansrol voor Ray Winstone.
In de dagen dat The Sex Pistols het Britse establishment uitdaagden, maakten Jack Regan en zijn tien jaar jongere sidekick George Carter jacht op het geboefte van de Londense onderwereld. Met hun baas Frank Haskins, een bureaucraat die op zijn tijd niet vies was van wat actie, vormden ze een cel van de Flying Squad, alias The Sweeney, een speciale politie-eenheid die zware misdaad bestreed. Al is alles in de wereld sneller, harder en groffer geworden, de originele serie is nog steeds het aankijken waard.
Dat moet Nick Love, Brits regisseur van stoere mannenfilms als The Business, Outlaw en The Firm, ook hebben gedacht en hij blies Jack Regan en George Carter nieuw leven in middels een script waaraan hij zelf meeschreef. Een remake kun je deze film niet noemen, want het verhaal is nieuw. Gebleven zijn de personages en die zijn in Love’s versie groffer, harder en sneller dan voorheen, net als het 21ste-eeuwse Londen waarin zowel de criminaliteit als de wapens van een zwaarder kaliber zijn.
Explosieve cocktail
De ex-bokser Ray Winstone (aan het begin van zijn acteursloopbaan speelde hij een bijrol in een aflevering van de originele serie) zet Jack Regan neer als een vuilbekkende zuipschuit met een lage geweldsdrempel. Zijn rechterhand Carter, een rol van Ben Drew, is ditmaal een gewezen boef die heeft gekozen voor de actie van de wetshandhaving; zijn accent is niet cockney, maar het patois van de sociale onderklasse. De Amerikaanse tv-ster Damian Lewis (bekend van onder meer de serie Homeland) blijft als bureauchef Haskins in de schaduw, het lukt hem nauwelijks om het projectiel Jack Regan op koers te houden.
Regans eenheid is een succes, zijn team plukt met grof geweld de schurken van de straat, maar de vijand komt – is het een teken des tijds? – van binnenuit. Ivan Lewis van de interne dienst komt klagen dat Regan en zijn team bij hun arrestaties teveel geweld gebruiken en teveel interieurs slopen. Wat ook niet helpt is dat Regan een affaire heeft met zijn teamlid Nancy Lewis, de vrouw van zijn opponent. Het is een explosieve cocktail met een lange lont, maar de knal is er niet minder om.
Snelle auto’s
Ray Winstone, eerder dit jaar 56 geworden, speelt Jack Regan als een ontembare oerkracht en laat daarmee weer een ander facet van zijn talent zien, na recentelijk te hebben overtuigd in komische rollen (Snow White and the Huntsman, The Hot Potato) en als Alzheimerpatiënt in het psychodrama Ashes. Als actieheld-op-leeftijd is Winstone zeker zo geslaagd als Bruce Willis en deze film is minstens zo onderhoudend als de laatste Die Hard-variatie, waarmee hij de vader-zoonrelatie gemeen heeft.
Naast een filmgenieke held biedt The Sweeney veel actie. Een diamantroof ontaardt in een publieke schietpartij waarbij het marmer van de beelden op Trafalgar Square wordt geknald en de specialiteit van de oorspronkelijke tv-serie, achtervolgingen met snelle auto’s, wordt tot twee keer toe uit het vet gehaald. Zelfs de finale lijkt een eerbetoon aan de inspiratiebron. Maar dan sneller, harder en groffer. Missie geslaagd.
13 maart 2013