Seven Psychopaths

****

recensie  Seven Psychopaths

Meer lagen dan de sjiekste bruidstaart

door Karina Meerman

Stel dat Quentin Tarantino en Danny Boyle het op een zuipen hadden gezet en samen een filmscript hadden bedacht, dan had het resultaat Seven Psychopaths kunnen zijn. Regisseur Martin McDonagh (In Bruges) presteerde het in zijn eentje.

‘Eén alcoholistische schrijver en zijn gestoorde vrienden’ bekt minder lekker maar dekt ook de lading van Seven Psychopaths. De trailer doet vermoeden dat het om zeven personages gaat met een gelijkwaardige rol, die ergens in het verhaal toch wel samen zullen komen. Niet echt. Een paar van hen verdwijnt eigenlijk weer net zo snel als ze verschijnen en samenkomen – tsja. Als je een schema zou proberen te maken van de verbanden tussen de verhaallijnen in deze film, dan kwam er een heel warrig tekeningetje uit. Maar wel een heel komische tekening. Het gevatte script doet een hoop zijpaden vergeven en is in feite de ster van deze film.

Seven Psychopaths

Shih Tzu Bonnie
De grote lijnen dan maar. Colin Farrell speelt de Ierse Marty, een zware drinker die een filmscript probeert te schrijven. Zijn beste vriend Billy (een fantastische rol van Sam Rockwell) helpt hem daarbij, maar op een manier die je je grootste vijand niet toewenst. Marty wil een verhaal maken over zeven psychopaten en Billy adviseert hem hierin, met name door echte psychopaten in Marty’s leven te brengen. Een van hen is de gestoorde maffiabaas Charlie, gespeeld door een wijdogige Woody Harrelson, tevens eigenaar van Shih Tzu Bonnie.

Billy en zijn maat Hans (Christopher Walken) ontvoeren (‘lenen’) honden, die ze dan terugbrengen zodra er een beloning voor ze is uitgeloond. Dan kidnapt (‘leent!’) Billy de Mogwai-achtige Bonnie. Charlie is ontroostbaar. De kille moordenaar houdt meer van zijn hond dan van wie dan ook en baant zich een bloederig pad naar zijn geliefde pluizenbol.

De psychopaat met het konijn
Naast de vriendschap tussen mannen en de liefde tussen man en hond, spelen nog wat andere verhaallijnen, zoals die van ‘de psychopaat met het konijn’ (Tom Waits), een wraakzuchtige Vietnamees (Long Nguyen) en de zoektocht naar innerlijke vrede (je verzint het niet).

Seven Psychopaths

Het mooiste is dat de psychopaten zelf natuurlijk niet door hebben hoe gestoord ze zijn, maar ze zien dat wel aan een ander. Hoe anders kan je – met pistool in de hand – je maat verwijten dat hij iets aan zijn drankprobleem moet doen want ‘van te veel drinken ga je dood’. Het geeft Colin Farrell in ieder geval genoeg gelegenheid om die energieke wenkbrauwen te laten acteren.

Je meest angstaanjagende vrienden
Seven Psychopaths is een film in een film, een plakboek met anekdotes van je meest angstaanjagende vrienden. Het voelt als een privé-project van regisseur McDonagh, maar eentje waar je als kijker gelukkig wel deelgenoot van gemaakt wordt. De mannen in de film zijn hilarisch. De vrouwen: daar hebben Billy en Hans zelf kritiek op, wanneer ze Micky helpen met zijn filmscript. Billy vat het wel goed samen: ‘Je kunt geen dieren vermoorden in films, maar wel vrouwen.’ Niet dat McDonagh zich daartoe beperkt. Wie In Bruges heeft gezien, weet dat.

Al met een al een fijne duistere film, met meer lagen dan de sjiekste bruidstaart. Een extra ster voor de openingsdialoog van de film, ook omdat die blonde engerd (Michael Pitt) uit Boardwalk Empire hier dan eindelijk zijn verdiende loon krijgt.

 

8 december 2012

 

MEER RECENSIES