Broken Circle Breakdown, The

***

recensie  The Broken Circle Breakdown

Tearjerker zonder opsmuk

door Alfred Bos

Didier verbouwt een boerderij op het West-Vlaamse platteland. Elise heeft een tattooshop in Gent. Ze vinden elkaar tijdens een optreden van Didiers bluegrass band. The Broken Circle Breakdown is een loepzuivere film over twee mensen die door het leven hard worden geslagen.

Hij, de dromer, staat op het toneel en zingt Will The Circle Be Unbroken. Zij, de realist, staat in het publiek en reageert. De romantiek is een sprookje. Maar wie de vorige film van de Vlaamse regisseur Felix van Groeningen heeft gezien, het rauw-realistische familieportret De Helaasheid der Dingen, weet dat het sprookje van Didier (Johan Heldenbergh) en Elise (Veerle Baetens) geen stand zal houden. Hun schattige dochtertje Maybelle blijkt kanker te hebben en komt te overlijden. Elise ziet in vogels en vlinders haar overleden dochter. Didier steekt vanaf de bühne een razende tirade tegen God en het geloof af. De geliefden zijn er niet meer voor elkaar.

The Broken Circle Breakdown

Evolutie
Maybelle sterft in een ziekenhuisbed van het merk Evolution. Dat is geen toeval, want je hoeft geen filosoof te zijn om in het tweede deel van The Broken Circle Breakdown de tegenstelling tussen wetenschap (rede) en geloof (magisch denken) te zien. Ondertussen zit de regisseur zijn personages dicht op de huid, zij het via de telelens. Je voelt je als toeschouwer net geen gluurder en wordt het drama ingezogen.

Een feelgood familiefilm voor de kerstvakantie is The Broken Circle Breakdown allerminst. Eerder het complete tegendeel. Het is een tearjerker over het leven dat goedwillende mensen keihard om de oren slaat. Sentimentele kitsch ligt op de loer, maar Van Groeningen toont zich een volwassen regisseur die grote emoties rauw en zonder opsmuk weet te brengen, waardoor de klappen des te harder aankomen. Knappe jongen die van binnen niet iets voelt schuiven, terwijl deze twee uur durende grote kleine mensenfilm over hem heen rolt.

The Broken Circle Breakdown

De muziek stuurt
Knap ook hoe de muziek – een selectie van gekende bluegrass, folk en country standaards van het kaliber Will The Circle Be Unbroken of het rillingen veroorzakende Wayfaring Stranger – volkomen natuurlijk is verweven met het verhaal. De muziek stuurt ongemerkt de emoties van de film. En de toeschouwer. Muziek bracht Didier en Elise bij elkaar en ook bij het afscheid ontbreekt de muziek niet. Opnieuw volkomen natuurlijk en zonder franje, een briljant moment.

Dit soort films wordt in Nederland niet gemaakt, daarvoor zijn we in de polder te stijfjes. Het dichtst in de buurt komt Eddy Terstalls euthanasiefilm Simon waarmee The Broken Circle Breakdown de niet-lineaire vertelstructuur gemeen heeft. Dat schakelen tussen emoties geeft Van Groeningens vierde rolprent – gebaseerd op het gelijknamige toneelstuk van hoofdrolspeler Heldenbergh – extra kracht. Na Dossier K, Loft, Rundskop en De Helaasheid der Dingen (om maar wat te noemen) opnieuw een sterke film uit Vlaanderen. Vooral aanbevolen aan stelletjes.

8 december 2012

 

MEER RECENSIES